به گزارش
خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، عباس سلیمی، معاون فرهنگی و امور زائران آستان حضرت عبدالعظیم الحسنی(ع) و خادمالقرآن در همایش طلیعه بصائر که امروز، 27 مهرماه با حضور قاریان، حافظان و مدرسان قرآن کشور در تالار شیخ صدوق این آستان برگزار شد به سخنرانی پرداخت.
وی ضمن خیر مقدم به حاضران در این جلسه و عرض تسلیت ایام شهادت سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) افزود: اصولا شاید بتوان گفت اصلیترین اهدافی که بشر در دنیا تعقیب میکند مبتنی بر سه موضوع آسایش و رفاه، آرامش و امنیت و همچنین ترقی و تکامل است.
این خادمالقرآن با تأکید بر اینکه هیچ ملتی را با هیچ ایدئولوژی و اعتقادی نمیتوان پیدا کرد که به دنبال این سه هدف اصلی نباشد، اظهار کرد: اما اینکه تا چه حد توانستهایم به این موارد و یا بخشی از اینها دست پیدا کند محل بحث ما است.
وی با تأکید بر اینکه در مجموع بشر در این زمینه کامیابی چندانی بدست نیاورده است، عنوان کرد: امروز بشریت در تمام جوامع گرفتار است و اقتصادی که میتواند مبنای یک آسایش و رفاه باشد در دنیا بسیار آلوده و در کشور ما نیز فاقد تعریف است. پس از حدود 40 سال از پیروزی انقلاب اسلامی وجود شبکههای ربوی زیبنده تفکر قرآنی و ولایی نیست و این همه بزرگان هشدار دادند اما برخی از افراد انگار نه انگار.
معاون فرهنگی و امور زائران آستان حضرت عبدالعظیم الحسنی(ع) اظهار کرد: در بعد دوم اهداف عمومی بشر که رسیدن به آرامش است اوضاع نگرانکنندهتر است، ممکن است برخی از افراد در بخشی از رفاه و آسایش نسبی برخوردار باشند اما بین آسایش و آرامش تفاوت است. ضریب وجود آرامش در جوامع کمتر است و بهتبع این عدم آرامش، امنیتها متزلزل و هر روز خون هزاران انسان بیگناه بر روی زمین ریخته میشود و آمار جرائم، نابسامانیها و ناهنجاریها و ... در همه جای دنیا هر انسان خردمند و دوراندیشی را نگران میکند.
وی ادامه داد: برخی از بیحیاییها در کشور ما که بیش از 225 هزار شهید تقدیم انقلاب اسلامی کرده است خروج از جاده عفاف، حجاب و حیا توسط برخی از افراد هنجارشکن، وجود دهها هزار نفر زندانی در زندانها و مشکلات معیشتی مردم و ... در همه نقاط زمین نشان میدهد که امروزه گرفتار هستیم و باید به موازات همه نقاط مثبت و خوبیها و پیشرفتها و نقاط امید در صدد رفع این مشکلات نیز باشیم.
این قاری بینالمللی کشورمان تصریح کرد: هنگامی که این تحلیلها را در محضر یکی از اساتید بزرگوارمان داشتیم، وی یک نقطه قوت بخشی را بیان کردند که در همه شرایط بهخاطر داشته باشید که هر روز که میگذرد یک روز به ظهور یوسف زهرا نزدیکتر میشوی و این نقطه اوج امید و قوت قلب ما است که حرکت ما به سوی ظهور، انتظار، مهدویت و حضور آن عزیز بزرگواری باشد که همه ارزشهای قرآنی را در سراسر جهان پیاده میکند.
معاون فرهنگی و امور زائران آستان حضرت عبدالعظیم الحسنی(ع) ادامه داد: در زمینه علت و چرایی این قضیه اگر جامعه قرآنی مورد سؤال واقع شود که علت این مصیبتها و گرفتاریها در سطح جهان چیست؟ پاسخ ما چه خواهد بود. به نظر میرسد که در رجوع به قرآن کریم که «تِبْیاناً لِکُلِّ شَیْءٍ» است، میتوان گفت پاسخ ما در آیه 124 سوره مبارکه طه است که میفرماید: «وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنْكًا؛ هر فردی که از یاد من خدا دوری کند، زندگی سخت و پر مشقتی خواهد داشت».
سلیمی با تأکید بر اینکه گرفتاری امروزه بشر نشاندهنده انتخاب زندگی منهای خدای اوست، بیان کرد: زندگی منهای خدا یعنی مصیبت و بدبختی، عدم آسایش و عدم آرامش.آیتالله العظمی جوادی آملی در تفسیر این آیه سه نکته را بیان فرمودند که هدیه امروز من به شما قرآنیان است؛ نخستین برداشت از این آیه اینست که علت بدبختیهای بشر دوری از یاد خداست و برداشت دوم از این آیه آن است که چون قرآن نام دیگرش در آیه شریفه «إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ» «ذکر» است، پس میتوان در آیه فوقالذکر قرآن را معادل کلمه ذکر دانست و به جای آن نشاند. پس دلیل دوم بدبختیهای جوامع بشری دوری از قرآن است و مهجور گذاشتن قرآن است و سومین برداشت از این آیه این است که چون به بیان امام صادق(ع) ذکر به معنای ولایت حضرت علی(ع) آمده است پس میتوان گفت که هر فردی که از ولایت حضرت علی(ع) نیز روی برگرداند دچار بدبختی میشود.
این خادمالقرآن عنوان کرد: علتالعلل اساسی همه گرفتاریهای ما و همه افراد بشر سه مطلب دوری از خدا، بیگانگی با قرآن و عدم پیروی از ولایت باشد و تأکید خدا، پیامبر(ص)، ائمه(ع)، علما، بزرگان و دلسوزانه جامعه در ضرورت انس و تعامل با قرآن و تعلیم و تعلم قرآن و فراگیری قرآن به این دلیل است که اگر ارتباط قوی بین انسان و قرآن برقرار شود این سه مشکل برطرف میشود و آن معیشت «ضنک» جای خود را به زندگی مبتنی بر عبودیت و بندگی و حلاوت بندگی و احساس طعم شیرین زندگی میدهد.
معاون فرهنگی و امور زائران آستان حضرت عبدالعظیم الحسنی(ع) با تأکید بر اینکه بهراستی این وظیفه چه کسی در جامعه است، تصریح کرد: این وظیفه شما معلمان و مربیان و بزرگان قرآن در کنار علما و حوزههای علمیه و همچنین اساتید دانشگاه و معلمان با اخلاص آموزش و پرورش است، یعنی این طبقات هستند که باید این مفاهیم را در جوامع زنده بدارند و رواج دهند اما اگر بخواهیم به عنوان مربی قرآن این موارد را در جامعه پیاده کنیم در صورتی میتوانیم موفق شویم که خود، باور قرآنی داشته باشیم و قبل از دیگران خود درباره خویشتن کار کرده باشیم و از ویژگیها و صفاتی که شایسته یک شاگرد قرآنی است، بهرهمند باشیم.
سلیمی عنوان کرد: میتوان گفت در زمینه انس و تعامل با قرآن یک تعامل صادقانه با قرآن و دیگری تعامل منافقانه با قرآن داریم که این نوع دوم ارتباط با قرآن مقدور است و در طول تاریخ صورت گرفته است و هم اکنون نیز جاری است و اگر فردی مشمول آیه 30 سوره مبارکه فرقان شود ثابت میشود که ارتباط او با قرآن منافقانه بوده است: «يا رَبِّ إِنَّ قَومِي اتَّخَذوا هٰذَا القُرآنَ مَهجورًا»، اگر فردی مشمول فرمایش پیامبر(ص) شود که فرمودند: «رُبّ تالٍ للقرآن و القرآن یلعنه» مشمول اینگونه تعاملات است. خیلی دردناک و تأسفبار است که انسان قرآن بخواند و در همان حال تلاوت قرآن او را لعنت کند.
این خادم قرآن اظهار کرد: اگر فردی مشمول فرمایش حضرت علی(ع) که فرمودهاند «و مَن قَرَأ القرآنَ و لم يَعمَلْ بهِ حَشَرَهُ اللّه ُ يَومَ القِيامَةِ أعمى» اگر فردی قرآن را بخواند و به آن عمل نکند خداوند او را در روز قیامت کور وارد صحرای محشر میکند این ارتباط یک سویه منافقانه بوده است.
معاون فرهنگی و امور زائران آستان حضرت عبدالعظیم الحسنی(ع) بیان کرد: هنگامی که به زندگی عبدالملک مروان، پنجمین خلیفه غاصب مینگرید، اینگونه بوده است. وی قاری و حافظ قرآن بود و همیشه با قرآن همراه بود و مأنوس با قرآن بود و هر فردی هر زمانی که با عبدالملک کار داشت باید حتما به مسجد میرفت و آنقدر در مسجد حضور داشت که در تاریخ او را کبوتر مسجد لقب دادند و هر فرد هنگامی که او را در مسجد میدید به گواه تاریخ در مقابل رحل قرآن نشسته بود و آیات قرآن را قرائت میکرد، ظاهر قضیه این است که او تعامل با قرآن دارد اما در حقیقت و باطن اینگونه نبوده است.
این قاری بینالمللی کشورمان تصریح کرد: هنگامی که به عبدالملک خبر ریاست و قدرت را دادند و گفتند که خلیفه شدهای با کمال جسارت و گستاخی ماهیت و باطن خود را آشکار کرد و قرآن را بست و به قرآن خطاب کرد: «هذا فِراقُ بَيْني وَ بَيْنِکَ» قرآن خداحافظ، از تو استفاده ابزاری برای رسیدن به قدرت و شهرت میکردم و آن همه جنایت کرد. یکی از جنایتهای او صدور حکم مأموریت برای حجاج بن یوسف ثقفی بود که آنهمه جنایت کرد و برخی دیگر جنایات که در تاریخ ذکر شده است.
معاون فرهنگی و امور زائران آستان حضرت عبدالعظیم الحسنی(ع) با تأکید بر اینکه اگر ارتباط با قرآن صادقانه نباشد، مصداق این آیه میشود که «وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَشِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ وَلَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَارًا».
وی با تأکید بر اینکه قرآن شفا است، ادامه داد: اگر فردی با قرآن ارتباط منطقی و صادقانه برقرار کند تمام دردهای فردی، انفرادی، اجتماعی، جسمی و روحی و ... او درمان میشود و این کار از عهده معلمان قرآن بر میآید که در راستای تعامل صادقانه با قرآن باشند.
این پیشکسوت قرآنی کشورمان در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به اینکه تعامل صادقانه با قرآن را در عصر ما شهدا با بهترین نحو داشتهاند، ادامه داد: عاشقانه و صادقانه به قرآن عمل کردند.
وی با اشاره به اینکه هنگامی به حرم عبدالعظیم الحسنی(ع) میآیید به زیارت مضجع آیتالله میرزا عبدالنبی نوری نیز بروید، ادامه داد: ارتباط میرزا عبدالنبی با قرآن به اندازهای صادقانه بوده است که شب هنگام وقتی به بستر خواب میرفت از آن زمانی که شروع میکرد آرام و زیر لب تلاوت ترتیل آیات را همسر مکرم وی یقین حاصل میکرد که میرزا به خواب عمیق فرورفته است تا یک ساعت به اذان صبح سه تا چهار جزء از قرآن را این عالم بزرگوار در خواب تلاوت میکرد و یک ساعت به اذان صبح تصدیق میکرد و از خواب برمیخاست و تهجد و شب زندهداری میکرد و درس و بحث را ادامه میداد و جالب این بود که در شب بعد وی از ادامه آیهای که سحر گذشته تصدیق کرده بود تلاوت را آغاز میکرد.
معاون فرهنگی و امور زائران آستان حضرت عبدالعظیم الحسنی(ع) با تأکید بر اینکه یعنی روح میرزا عبدالنبی با قرآن گره و پیوند خورده بود، اظهار کرد: در هر هفته وی یک بار کل قرآن را ختم میکرد و بدا به حال افرادی که در عمر خود که فکر میکردند بیدار هستند یکبار موفق نشدند قرآن را کامل ختم کنند. این تعامل صادقانه با قرآن است و این تجلی همان کلام امام صادق(ع) است «مَن قَرَا القُرآن و هو شابٌّ مُؤمِنٌ، اختَلَطَ القُرآنُ بلَحمِهِ و دَمِهِ» قرآن با گوشت و خون میرزا عبدالنبی در هم آمیخته شده بود.
وی تأکید کرد: این رسالت شما قرآنیان، معلمان و اساتیدی است که بتوانید در سایه سار پیروی از قرآن و ولایت به نابسامانیها پایان دهید و زمینه را برای حضور قرآن ناطق و امیر سحر خیز مدینه حضرت بقیه الله الاعظم(عج) فراهم کنید.
سلیمی بیان کرد: قرآن را بیاموزیم، زیبا قرائت کنیم و آگاهانه تلاوت کنیم و به دیگران آموزش دهیم اما به موازات این اعمال در آن بیندیشیم و تدبیر کنیم و پیام قرآن را دریابیم و به روح قرآن برسیم و از همه مهمتر آن را در جامعه پیاده کنیم.
وی با تأکید بر اینکه امروزه دشمنان شمشیر دشمنیشان را از رو با مکتب و ولایت بستهاند، ادامه داد: وظیفه جامعه قرآنی این است که از حیثیت، آبرو و وجاهت قرآنیان صیانت کند و همه کارهای ما زیر ذرهبین است و دوست و دشمن ما را رصد میکند، باید به گونهای زندگی کرد که سخن گفتن ما، موضعگیری ما و زندگی اقتصادی ما و زندگی سیاسی ما و مسائل اخلاقی و خانوادگی ما بهانهای بهدست شبکههای مجازی و دشمنان ندهد که خدایی نکرده با آبروی قرآن بازی کنیم.
معاون فرهنگی و امور زائران آستان حضرت عبدالعظیم الحسنی(ع) با تأکید بر اینکه روی کلام امام صادق(ع) به صحابیاش شقرانی در حقیقت به ماست، اظهار کرد: «یا شقرانی ان الحسن من اکل احد حسن و انه منک احسن لمکانک منا و ان القبیح من کل احد قبیح و انه منک اقبح لمکانک منا؛ ای شقرانی هر کسی که کار خوبی انجام دهد زیباست اما اگر تو آن را انجام دهی زیباتر است زیرا تو را منتسب به ما میدانند و هر کار زشتی از هر فردی نا پسند است اما اگر تو آن را انجام دهد زشتتر است چون تو را منتسب به ما میدانند». لذا بر ما قرآنیان واجب است که از آبروی آن پاسداری کنیم.
سلیمی بیان کرد: پیش از اینکه آموزش قرآن را لفظی به فرزندان این جامعه منتقل کنیم، عملا و در جهت تحقق فرمان امام صادق(ع) که «كُونُوا دُعَاةَ النَّاسِ بِغَيْرِ أَلْسِنَتِكُمْ»، عملا از حریم قرآن مظلوم پاسداری کنیم.