مظلومیت فرهنگ نزد دولت

شب گذشته رئیس‌جمهور محترم کشورمان میزبان اصحاب رسانه بود. اتفاقی که فی‌نفسه امری مبارک است که باید این ارتباط به ویژه در شرایط فعلی کشور بیش از دیدارهای مناسبتی باشد. اما سؤال این است که ملاک و معیار دعوت از رسانه‌ها برای حضور در این نوع دیدارها چیست؟ آیا رسانه از نگاه رئیس‌جمهور و مشاوران رسانه‌ای ایشان، آنهایی هستند که صرفاً کارکرد سیاسی دارند و به عبارتی اسمی برای خود دست و پا کرده‌اند؟ آیا در این بین رسانه‌های با رویکرد فرهنگی به ویژه فرهنگ دینی، از جمله ایکنا، از نگاه نهاد محترم ریاست جمهوری رسانه محسوب نمی‌شوند؟ به نظر می‌رسد پاسخ این سؤال مثبت است.

با نگاهی به رویکرد دولت در سال‌های اخیر و اولویت اصلی اقتصاد و سیاست و در حاشیه محض قرار گرفتن حوزه فرهنگ، به خصوص فرهنگ دینی و قرآنی در برنامه‌های دولت که خود را در لایحه بودجه آشکارا نشان داد، می‌توان به این نتیجه رسید که نگاه حداقلی به فرهنگ خود را در میزان توجه دولت به رسانه‌ها نیز به نمایش گذاشته و دیدار شب گذشته و دسته‌بندی رسانه‌های دعوت‌شده به لحاظ رویکردی نشانه مظلومیت رسانه‌های فرهنگی و بی‌توجهی دولت به آنهاست.

در حالی که رسانه‌های فرهنگی و دینی با توجه به رویکرد و نگاه خاص خود به جامعه و پرهیز از نگاه‌ جناحی و سیاسی در فعالیت رسانه‌ای خود بهتر از رسانه‌های سیاست‌محور و گاه سیاست‌زده می‌توانند برخی معضلات و مشکلات جامعه را به ویژه در حوزه‌های فرهنگی و اجتماعی با دقت و صحت بیشتری به گوش مسئولان برسانند.

به عبارتی این دولت است که با بی‌توجهی به این نوع رسانه‌ها، که بی‌حاشیه و بدون هیاهوی مرسوم رسانه‌ای برای جذب مخاطب فعالیت می‌کنند، خود را از ظرفیت عظیمی برای شنیدن مطالبات جامعه در حوزه فرهنگی محروم می‌سازد.

در واقع گلایه از عدم دعوت این نوع رسانه‌ها به خاطر صرف حضور و دیده شدنشان نیست، بلکه به این خاطر است که دولت براساس یکسری تصورات غلط رسانه‌های فرهنگی را جدی تلقی نمی‌کند و شاید مجموعه فعالیت‌های آنها را تفننی و فاقد ارزش برای جامعه می‌داند که ریشه اصلی این امر نیز به دلیل تلقی نادرست، حداقلی و سطحی از مقوله فرهنگ و به تبع آن دست‌کم گرفتن آثار و دستاوردهای وسیع و پایدار توجه به این حوزه مهم است که حتی می‌تواند در حل معضلات سیاسی و اقتصادی نیز اثرگذار باشد؛ حوزه‌ای که طبق اغلب تحلیل‌های نظریه‌پردازان انقلاب اساساً پایه اصلی انقلاب اسلامی بوده است.

امروز هم که کشور تحت شدیدترین فشارها و تحریم‌های اقتصادی و عملیات پیچیده روانی و رسانه‌ای آمریکا قرار دارد، این رسانه‌های فرهنگی و دینی همچون ایکنا هستند که با توجه به بهره‌گیری از آموزه‌های دینی و قرآنی و نگاه به مسائل مبتلابه جامعه از دریچه این آموزه‌ها و بی‌توجهی به مسائل جناحی و باندی و جریانی، بیشتر می‌توانند به صورت واقعی در قامت رسانه امیدآفرین برای مردم و تذکردهنده‌ای صادق و دلسوز برای مسئولان ظاهر شوند و آنان را در عبور از این شرایط سخت یاری دهند.

امیدواریم دولت محترم تدبیر و امید حداقل در این دو سال پایانی رسانه‌های فرهنگی و بی‌سروصدا و بی‌حاشیه را همپای برندهای رسانه‌ای مورد توجه قرار دهد و از کارویژه‌ و اثرگذاری این نوع رسانه‌ها در جهت ایجاد امید و شور و نشاط اجتماعی با الهام از آموزه‌های دینی به آسانی نگذرد.

انتهای پیام