به گزارش ایکنا به نقل از روابط عمومی انجمن شاعران ایران؛ فریبا ملکیان، فرزند مهدیه الهیقمشهای، در سومین سالگرد درگذشت وی در مراسمی در خانه شاعران درباره سلوک مادر خود گفت: حضور ایشان در عالم خاک، سراسر خیر و برکت و انگیزه زیستنش، مهر ورزیدن بود. کسی که به رغم خارهای بسیار جهان، گل بود و حضورش باغ و بوستان و سیمایش همواره به لبخند آراسته بود.
وی با بیان خاطراتی ادامه داد: اگر از ایشان طلب دعای خیر میکردم، پاسخ میدادند من همه جوانها و همه مردم عالم را دعا میکنم و تو هم از این دایره خارج نیستی و به این شکل، هیچکس را از دایره مهر خود، بیرون نمیدید.
فریبا ملکیان همچنین از جمعآوری و پیگیری آثار مهدیه الهی قمشهای خبر داد و گفت: به زودی مجموعه کامل شش جلدی سیری در گلزار مثنوی روانه بازار کتاب خواهد شد.
مهمترین معجزه شعر، اثر جادوانه آن در اذهان است
حجتالاسلام هادی خامنهای نیز در سخنانی با اشاره به بیش از شش دهه ارتباط با خانواده الهیقمشهای گفت: مایه افتخار است که در تمام این سالها از محضر استاد الهیقمشهای بزرگ و خانم مهدیه الهیقمشهای بهره بردهام. خانوادهای که در آن شعر و ادب و ذوق، موروثی است.
وی افزود: شعر و هنر و ادب زبان مشترک و مؤثر همه بشریت و از پیشرفتهترین و والامقامترین رستههای هنر است. مهمترین معجزه شعر، اثر جادوانه آن در اذهان است که بیش از هر سخن منثوری ماندگار میشود و ذوق و هنر موروثی این خانواده، همواره در ذهنها ماندگار خواهد بود.
لبخند او مجموعهای از رضایت از زیستن و درک حیات بود
سهیل محمودی، شاعر در ادامه گفت: همه ما به شکلی به دانش و معرفت این بانوی گرانقدر وامدار هستیم. بشر همواره جستجوگر نشانههایی برای بیان وجود مادر بوده است، تا نمادی برای زن بودن و باروری و بخشندگی کشف کند. در ابتدا نگاهها به سمت آسمان و بینهایت دوخته شده بود و از میان ستارگان، نشانههایی برای بیان این باروری و بخشندگی در نظر گرفته میشد و سپس این نمادهای آسمانی را به زمین آورده و در مادران منتشر کرده است.
وی ادامه داد: امروز مادرانی داریم که در ادبیات و هنر، زایش و باروری مستمر داشته و ماندگار بودهاند. یاد میکنیم از پروین اعتصامی، سیمین دانشور، سیمین بهبانی و طاهره صفارزاده که بدون تردید، از مادران فرهنگ ما و نماد باروری اندیشه و زایش فکر و معرفت بودهاند و مهدیه الهیقمشهای نیز برای نسل ما و نسلهای بعدتر، همین جایگاه را خواهد داشت. زنی که هم به معنای امروز، زن فکر و اندیشه و دانایی بود و هم به معنای کلاسیک و سنتی، زن تقوا و پاکدامنی که جمع شدن آنها با هم در وجود ایشان، بسیار باشکوه بود.
محمودی ادامه داد: این لبخند، مجموعهای از رضایت از زیستن بود و درک والای اینکه حیات میتواند با ظرایفی که دارد، انسان را لبریز از شادمانی کند. او دانایی و دانش بسیاری داشت که در وجودش نهادینه شده بودند و ما همیشه دانستههای او را در سلوک و روش زندگی ایشان میدیدیم.
حجت الاسلام و المسلمین محمود دعایی، مدیرمسئول موسسه اطلاعات نیز مهدیه الهیقمشهای را حجت دینداری در شرایط سخت جامعه امروز دانست و گفت: آخرین پند و درسی که از ایشان آموختم، میزان تسلیم، رضایت و آمادگی ایشان برای لقاءالله بود هنگامی که در بستر بیماری بودند.
ساعد باقری در ادامه از نقش بزرگ مهدیه الهیقمشهای در زندگی خود گفت و افزود: این بانو به نوعی آزادگی در وجود خود رسیده بود، به این معنی که هیچ واقعه و مصیبتی نمیتوانست شادی درونی او را از بین ببرد یا تحت تأثیر قرار دهد. مرحومه الهیقمشهای وجود همه زیباییها در عالم را برای بهره بردن میدانست و شادی از شاد کردن دیگران و شادی سرمایههایی که در دست داریم را از مهمترین اهداف زندگی میدانست.
افشین علا، رمز موفقیت مرحومه الهیقمشهای را اتصال به سرچشمه اصلی دانش و معرفت دانست و با اشاره به محیط فرهیخته خانوادگی ایشان گفت: داشتن پدر و مادری شاعر و فاضل و رفت و آمد فحول ادبیات به منزل استاد الهیقمشهای، آتش عشق به آیات و ابیات را در دل مرحومه الهیقمشهای روشن کرد و معجون سحرآمیز کلام و تبسم و آراستگی را در ایشان پدید آورد.
این شاعر ادامه داد: وی معتقد بود نه تنها در امور معنوی که در امور مادی نیز نباید در بند سند مالکیت باشیم، بلکه باید از هر آنچه در اختیار و در چشمانداز ما آفریده شده از طبیعت گرفته تا هنر و ادبیات، لذت ببریم و شاد باشیم و زندگی را فرصتی مطالعاتی برای بشر میدانست.
انتهای پیام