مردان بی‌ادعا از دانشگاه تا یاری رزمندگان اسلام

در آستانه سالروز گرامیداشت یاد و خاطره شهدای ۲۷ دی، چکیده‌ای از زندگی‌نامه و وصیت‌نامه دانشجویان شهید دانشگاه تبریز منتشر می‌شود.

شهید صدیار صفری به سال ۱۳۴۳ ه.ش در شهرستان کلیبر به دنیا آمد. تحصیلات اولیه را در زادگاهش و شهرستان اهر با موفقیت به پایان رساند و پس از دریافت دیپلم در آزمون سراسری سال ۱۳۶۲ دانشگاه ها از رشته مکانیک ـ‌ حرارت و سیالات دانشگاه تبریز پذیرفته شد.

شهید صفری از همان ابتدا، نهضت انقلاب اسلامی مردم ایران را همراهی کرد و قبل از پیروزی انقلاب نیز همگام با مردم مسلمان در راهپیمایی‌ها و تظاهرات شرکت می‌کرد. بعد از پیروزی انقلاب نیز در صحنه‌های گوناگون، دین خود را نسبت به این نهضت ادا کرد. تشکیل کلاس‌های قرآن و عقیدتی، انجام امر به معروف و نهی از منکر و پاسداری از امنیت شهرها در پایگاه مقاومت مسجد محله از جمله کارهایی بود که در این راستا انجام می‌داد.

بیشتر بخوانید:

• شهیدی که نامش بر تارک تاریخ دانشگاه می‌درخشد
• زندگی‌نامه شهید سعید امیرخانی
• آگاهانه به ندای «هَلْ مِنْ ناصِرٍ یَنْصُرُنی» لبیک گفتم
• زندگینامه و وصیتنامه شهید رحمان قفل‌گری
• زندگینامه و وصیتنامه شهید هاشم اختر شمار
• زندگینامه و وصیتنامه شهید علی فصیح کجابادی
• زندگی‌نامه شهید سعید امیرخانی
• روایت بمباران ۲۷ دی دانشگاه تبریز از زبان بازماندگان فاجعه

با شروع جنگ تحمیلی بارها از طریق ستاد پشتیبانی جنگ جهاد سازندگی به جبهه‌ها اعزام شد. زمانی هم که جهت ادامه تحصیل مجبور به اقامت در شهر بود، به دعوت جهاددانشگاهی لبیک گفت و در کارگاه دانشکده فنی دانشگاه تبریز تا نیمه‌های شب به همراه دانشجویان دیگر برای تجهیز رزمندگان اسلام، مهمات تولید می‌کرد.

شهید صفری در تمام دوران زندگی پاک و صادقانه زیست و در هر مرحله‌ای به تناسب اقتضای سن و شرایط زمانی و موقعیت اجتماعی فعالیت می‌کرد. اهل مطالعه بود و غالباً کتاب‌های مذهبی می‌خواند. اهل تلاش و مجاهدت بود و اخلاص و ایثار در کردار و رفتارش به وضوح دیده می‌شد.

او نیز در ۲۷ دی سال ۶۵ در جریان بمباران دانشکده فنی دانشگاه تبریز توسط هواپیماهای دشمن بعثی، به مقام رفیع شهادت نائل آمد.

یادآوری می‌شود، ۲۷ دی‌ سالگرد شهادت ۲۲ تن از دانشجویان دانشگاه تبریز بر اثر یورش وحشیانه رژیم بعثی به دانشکده فنی دانشگاه تبریز است. دانشجویانی که از درس و امتحان و موقعیت اجتماعی خود زده بودند تا بتوانند حداقل کاری را که از دستشان بر می‌آمد انجام دهند و با استفاده از تخصص‌های فنی و علمی خود نیاز جبهه را به نوبه خود برطرف سازند. پاک‌بازانی که همچون شمع سوختند تا بتوانند دین خود را به میهن اسلامی خود ادا کنند و به درجه رفیع شهادت نائل آمدند. شهیدانی که برای همیشه تاریخ نامشان بر تارک تاریخ دانشگاه خواهد درخشید. مدیریت کارگاه فنی دانشگاه تبریز در آن دوران برعهده جهاددانشگاهی آذربایجان‌شرقی بود.