چرایی سجده در قرآن

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از آذربایجان‌شرقی، چون سجده عنوان خضوع و خشوع در مقابل عظمت پروردگار دارد پس با قرار دادن اشرف اعضای بدن یا پیشانی بر روی خاک این عمل به بهترین شکل تحقق می‌یابد.

سجده عالی‏ترين درجه عبوديت است

حجت‌الاسلام علی اکبر اکرمی، امام جمعه سراب در گفت‌ وگو با ایکنا اظهار کرد: سجده، نشان تذلل و خاكسارى در برابر خداوند و عالی‏ترين درجه عبوديت است. انسان با سجده، خود را همرنگ با هستى مى‏كند.

وی افزود: سجده بهترين حالتی است كه انسان به خدا نزديک می شود.

وی با استناد به آیه 15 سوره سجده خاطرنشان کرد: در این آیه می خوانیم: تنها کسانی به آیات ما ایمان می‌آورند که چون متذکر آیات ما شوند به سجده رخ بر خاک نهند و تسبیح و تنزیه و ستایش پروردگار کنند و ابدا به کبر و نخوت سر از فرمان حق نکشند.

حجت‌الاسلام اکرمی ادامه داد: نمازگزار به هنگام سجده، بايد معنا و مفهوم آن را وسيله تقرب و نزديكی دل به پيشگاه خدای متعال قرار دهد كه هر قدر به خدا نزديک تر شود، به همان انداره از  دیگران دور خواهد شد.

امام جمعه سراب یادآور شد: سجده، واجب و عبادت جامعی است كه صورت، دست‌ها و پاها را دربر می گیرد؛ نمازگزار در سجده با تمام اعضای ظاهری و باطنی خود، عبادت می كند و اين در ديگر ارکان نماز ديده نمی شود.

حجت‌الاسلام اکرمی سجده را اقرار عملی به عظمت الهی دانست و بیان کرد: سجده اقرار عملی به عظمت و پيراستگی الهی است. .

وی با اشاره به فرموده امیرالمومنین علی(ع) افزود: مولای متقیان علی(ع) می فرمایند: معنای سجده اول اين است كه سر به سجده فرو می‌برد، می‌خواهد بگويد: خدايا تو از اين خاک ما را به وجود آوردی و آنگاه سر برمی دارد و می‌خواهد بفهماند كه ما از دل همين خاک بیرون آمده‌ايم و آن وقت كه برای سجده دوم سر به خاک می گذارد، اعلام می‌دارد باز هم به دامن اين خاک باز می‌گردم و آنگاه كه سر بلند می کنیم.

حجت‌الاسلام اکرمی تاکید کرد: سجده بر خاک، نوعی هماهنگی در عبادت و يک رنگی و يكسانی را برای همه ايجاد می‌كند و از  این که برخی بخواهند با سجده بر چيزهای دیگر، امتیازخواهی خود را مطرح كنند، جلوگيری می كند.

قرآن مهم‌ترین زمینه انجام سجده را، ایمان به خدا می‌شمارد

حجت‌الاسلام عبداله باقرنژاد، امام جمعه ممقان در گفت‌‌وگو با ایکنا، اظهار کرد: قرآن مهم ترین زمینه انجام سجده اطاعت و عبودیت را، ایمان به خدا می‌شمارد و بر نقش آن جهت فروتنی انسان در برابر خداوند و سجده بر او تاکید می ورزد.

وی افزود: انسان از خاک و رمین است و سجده ما، نشان آغاز آفرینش آدمي از زمين و بازگشت او به خاک است و اين يادآوری، جز با سجده بر خاک و زمين میسر نیست.

وی با استناد به آیه 18 سوره حج خاطرنشان کرد: در این آیه می خوانیم: آیا ای هوشمند به چشم بصیرت مشاهده نکردی که هر که در آسمانها و هر که در زمین است و خورشید و ماه و ستارگان و کوه‌ها و درختان و جنبندگان و بسیاری از آدمیان همه با کمال شوق به سجده خدا و اطاعت او مشغولند و بسیاری از مردم هم در اثر کفر و عصیان مستوجب عذاب حق شدند؟ و هر که را خدا خوار و ذلیل گرداند دیگر کسی او را عزیز و گرامی نتواند کرد که البته خدا هر چه مشیّت کامله‌اش تعلق گیرد خواهد کرد.

حجت‌الاسلام باقرنژاد ادامه داد: از آن جایی که سجده، حالت تواضع و خضوع انسان در مقام عندالله بودن انسان‌های کامل و در مقام خشیت و طمع برای انسان‌های ناقص و متوسط است و این عمل سجده، خود عملی شکلی و نمادین است، بنابراین انسان باید در هنگام سجده به این نقص اقرار کند که هر آن چه عمل جوارحی و قلبی به جا می آورد، در حقیقت گرفتار مادیت و نقصان مادیت است و حتی به هر شکل دیگری انجام شود نمی تواند در برابر ذاتی که بی نیاز از هرگونه سجده و عبادت و عبودیت است، امری کامل باشد.

امام جمعه ممقان با اشاره به فرموده امام جعفرصادق(ع) یادآور شد: امام جعفرصادق(ع) می فرمایند: سجده خضوع در برابر خداست. پس سزاوار نيست بر خوراكی و پوشاكی سجده كنيد. چون مردم، بنده خوردنی‌ها و پوشيدنی هايند، درحالی كه سجده كننده، در حال عبادت خداست و نبايد پیشانی اش را بر چيزی بگذارد كه مردم دنیاست بر آن سجده مي كنند و به آن فريب می خورند. سجده بر زمين بهتر است؛ چون تواضع در برابر خدا، بليغ تر و رساتر است.

وی سجده را بهانه‌ای برای نزدیک‌تر شدن انسان به خدا دانست و افزود: سجده‌ با توجه و با حضور قلب، انسان را به خدا نزدیک‌تر خواهد کرد و هر چه این زمان طولانی‌تر باشد، قرب و نزدیکی بیشتری حاصل خواهد شد؛ زیرا انسان هر چه به خاک نزدیک شود به خدا نزدیکتر می‏ شود.

حجت‌الاسلام باقرنژاد تاکید کرد: اگر کسی بخواهد نهایت پذیرش فرمان و اطاعت خود را بیان دارد، سجده می‌تواند آن را به بهترین و کامل ترین شکل نشان دهد.