صمد بهروز، عضو هیئت علمی دانشگاه تبریز در
گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی
قرآن(ایکنا) از آذربایجانشرقی، اظهار کرد: انسان از طریق خودشناسی
به کرامت نفس و عظمت خلقت الهی و اهمیت روح آدمی که پرتویی از انوار الهی است، پی
میبرد.
وی افزود: آدمی در پرتو خودشناسی به
نیازهای درونی و برونی خویش پی میبرد و عواملی را که مایه تعالی و تکامل اوست
تشخیص میدهد.
وی با استناد به آیه 21 سوره ذاریات خاطرنشان کرد: در این آیه می خوانیم: در وجود
شما نيز آياتی است آيا نمیبينید؟!
بهروز ادامه
داد: اگر انسان قدمی را در راه
خودشناسی برداشت، آن وقت به ارزش وجودی خودش پی میبرد و میفهمد که به جای آنکه
استعدادهای ذاتی خویش را صرف گناه کند، قلبش را حریم امن الهی کند، چون اگر کسی پی
به شرافت خود برد، هیچ وقت اسیر خواهشهای نفسانی خویش نمیشود.
این استاد دانشگاه با اشاره به فرموده مولی الموحدین علی(ع) یادآور
شد: امام علی(ع) میفرمایند: دانا کسی است که قدر خود را بشناسد و در نادانی از آن
همین بس که ارزش خویش را نشناسد.
وی افزود: اگر آدمی قبل از هر چیز خود را بشناسد، بهتر میتواند از سرمایههای
وجودی خود بهره ببرد و آنها را شکوفا سازد؛ زیرا نقطه آغاز همان شناخت سرمایه های
وجودی است.
این استاد دانشگاه یادآور شد: وجود انسان، وجودی وابسته و ممکن
الوجود است و چنین موجودی نمیتواند، آفریننده خود باشد، بنابراین، هنگامی که آدمی
به خودشناسی می پردازد، وابستگی خود را به خدا احساس می کند.
بهروز خودشناسی را زیربنای سعادت بشر دانست و تاکید کرد: خودشناسی یا معرفت نفس،
زیربنای سعادت بشر در جمیع شئون مادی و معنوی است.