گذری بر خانه زنده‌یاد آیت‌الله بنی‌فضل(ره)
گروه معارف - آیت‌الله شیخ مرتضی بنی‌فضل در سال ۱۳۱۲ شمسی در تبریز دیده به جهان گشود. فقیه مجاهدی که از اولین حامیان امام خمینی(ره) بوده و از نخستین سال‌های نهضت امام خمینی(ره) همواره یار و حامی این نهضت عظیم بوده است. وی پس از انقلاب شکوهمند اسلامی نیز دست از تلاش سیاسی برنداشت و خدمات بسیاری را در استان آذربایجانشرقی انجام داد.
به گزارش ایکنا از آذربایجانشرقی، آیت‌الله شیخ مرتضی بنی‌فضل در سال 1312 شمسی در تبریز دیده به جهان گشود. فقیه مجاهدی که از اولین حامیان حضرت امام(ره) بوده و از نخستین سال‌های نهضت امام خمینی(ره) همواره یار و حامی این نهضت عظیم بوده است. وی پس از انقلاب شکوهمند اسلامی نیز دست از تلاش سیاسی برنداشت و خدمات بسیاری را در استان آذربایجانشرقی انجام داد. او همواره با اطاعت از امام و دعوت همگان به پیروی مطلق از ولایت فقیه و نیز با حمایت همه جانبه از مقام معظم رهبری، در صحنه حضور داشت و در دوره اول مجلس خبرگان به نمایندگی مردم آذربایجان‌غربی و در دوره دوم به نمایندگی از مردم آذربایجانشرقی انتخاب شد. این عالم ربانی در تاریخ 9 شهریور 1386 به دلیل نارسایی ریوی داری فانی را وداع گفت و به دیدار معبود شتافت. «العلماء باقون مابقی الدهر»؛ علما باقی می‌مانند تا زمانی که روزگار باقی است.
برای تهیه گزارش از خانه زنده یاد حضرت آیت‌الله شیخ مرتضی بنی فضل(ره)، یک روز صبح با هماهنگی قبلی که به صورت تلفنی با فرزند ایشان حجت‌الاسلام عبدالحمید بنی‌فضل انجام شده بود، رفتم. خانه‌ای قدیمی در خیابان راسته کوچه، یکی از محله‌های مرکزی شهر تبریز. زنگ در را زدم و با استقبال گرم یادگار این عالم ربانی مواجه شدم. در همان ابتدای ورودم، وقتی چشمم به حیاط خانه افتاد متوجه شدم که چرا آیت‌الله بنی‌فضل(ره) به نماد «ساده زیستی روحانیت» مشهور بوده‌اند. بیت ساده و کوچک اما سرشار از صفا و صمیمیت. وارد اتاقی که جلسات تفسیر قرآن و تفسیر نهج البلاغه در آن برگزار میشود، شدیم. با یک استکان چای تازه دم گفتگوی صمیمیمان را شروع کردیم.
حجت‌الاسلام عبدالحمید بنی فضل، در گفت وگو با ایکنا اظهار کرد: «زنده‌یاد آیت‌الله بنی فضل(ره) از آن نورهایی که ادامه دهنده مسیر انبیاء و ائمه معصومین و مروج اسلام ناب در جامعه بودند، ایشان به خاطر نشست و برخواستی که با حضرت امام(ره) داشتند زبانزد خاص و عام بودند چه در حوزه و چه در غیر حوزه. همین تعبیر مقام معظم رهبری در این خصوص کفایت می‌کند که به مناسبت ارتحال این فقیه مجاهد فرموده‌اند: آن عالم روشن‌بین از اولین پیوستگان به نهضت امام راحل بوده‌اند.»
وی، افزود: «بنی‌فضل لقبی بود که اعاظم حوزه و مراجع معظم تقلید نظیر حضرت امام خمینی(ره)، آیت‌الله گلپایگانی، آیت‌الله مرعشی نجفی و آیت‌الله محقق داماد به ایشان داده بودند. لقبی که بعدها بر شهرت خود پیشی گرفت چرا که شهرت اولیه ایشان دوزدوزانی بود و در حوزه هم در اوایل معروف به دوزدوزانی بودند. اما به خاطر فعالیت‌های علمی ایشان در حوزه به بنی فضل مشهور شد و بعد شهرتش در شناسنامه به بنی فضل تغییر یافت.» «فرزندان آیت‌الله گلپایگانی و محقق داماد به سفارش خود این مراجع بزرگوار در محضر درس خصوصی آیت‌الله بنی فضل تربیت یافته‌اند و به خاطر فضلی که ایشان داشتند به این لقب معروف شدند.»
حجت‌الاسلام بنی فضل، با اشاره به اینکه یک سال بعد از وفات پدر در سال 1387 با تصویب شورای شهر خانه آیت‌الله بنی فضل(ره) به عنوان حفظ آثار ثبت شد و از سال 1391 به عنوان موسسه علمی و فرهنگی ثبت شده است، گفت: از سال 91 به طور رسمی موسسان محترم از علماء اعلام شاگردان زنده یاد حضرت آیت‌الله بنی‌فضل(ره) با اهداف، حفظ آثار زنده‌یاد آیت‌الله بنی‌فضل(ره)، ارتقاء و ترویج مبانی حقه شیعه در جامعه و تربیت نیروهای متدین و معتقد به نظام مقدس جمهوری اسلامی جهت ارتقاء فرهنگ دینی در جامعه این موسسه را بنیان گذاشتهاند.
وی با اشاره به اینکه کلاس‌های مؤسسه در حوزه تخصصی، پژوهشی فرهنگ دینی و قرآنی است، گفت: جلسه تفسیر قرآن(اخلاقی، اعتقادی، تربیتی) روزهای شنبه تا چهارشنبه بعد از نماز صبح و کلاس‌های تفسیر نهج‌البلاغه نیز روزهای چهارشنبه از ساعت 18الی برگزار میشود. این جلسات با حضور طلبه‌ها و اقشار مختلف جامعه و با مطالعات هدفمند در بحث توحید و امامت طرح ریزی شده است. برای مثال تفسیر سوره واقعه(بحث توحید و معاد) هفت یا هشت ماه طول کشید و خروجی این جلسات کتاب هایی از تفسیر قرآن هستند که هم به صورت مکتوب و هم صوتی موجود است که در زمینه چاپ و نشر نیازمند حمایت نهادهای دولتی است.
فرزند آیت‌الله بنی‌فضل، با اشاره به این که در جلسات تخصصی برای تفسیر قرآن از سبک شهید آیت‌الله مطهری و آیت‌الله دستغیب(ره) استفاده می‌کنند، گفت: باید تفسیر قرآن به نحوی بیان شود که از یک نوجوان تا یک انسان عالم، برایش اثرگذار باشد. امروز بسیاری از موسسات به این افتخار می‌کنند که کلاس‌های مختلف قرائت و حفظ و رشته‌های مختلف قرآن را برگزار می‌کنند و به این می بالند که فلان تعداد حافظ و یا قاری قرآن دارند که در مسابقات مختلف مقام آورده‌اند. این اتفاق خوبی است. ولی آیا قرآن فقط برای این نازل شده است؟ خیر. انس با قرآن فقط قرائت و حفظ نیست. باید مباحث قرآن به صورت کاربردی در جامعه به کار برده شود چرا که قرآن برای این نازل شده است.
آیا قرآن برای این است که سر مزار شخصی که تازه از دنیا رفته است قرائت شود؟ خیر. همان انسان باید در زمان حیات خود قرآن را یاد بگیرد و به دستورات آن عمل کند، در زمان مرگش هم بازماندگانش برای ثواب دوچندان برایش قران بخوانند.
حجت‌الاسلام بنی‌فضل افزود: ما این همه برنامه‌های قرآنی برگزار می‌کنیم ولی آیا مبانی اعتقادی و اصولی دینی به صورت کامل در جامعه رعایت میشود؟ چرا باید قرآن فقط در مراسم عزاداری خوانده شود؟ مگر قرآن فقط برای مردگان است؟ چرا قرآن در مراسم عروسی خوانده نمی‌شود؟ همانطور که در آیه 69و70 سوره یس اشاره شده این قرآن مبین برای انذار زندگان است. اگر شخصی در مراسم عروسی قرآن تلاوت کند همه او را ملامت می‌کنند. باید این را همه بدانند که اتفاقا سورهی الرحمن که به عروس قرآن تشبیه شده است و راجب عظمت و خلقت خداوند است، باید در مراسم عروسی تلاوت شود. هر چند همه قرآن عروس است، ولی حقیقتاً، سوره الرحمن عروس قرآن است؛ زیرا این سوره در آهنگ کلامی از موسیقی زیبا و موزون در تعبیر برخوردار است و هماهنگی خیره‌کننده‌ای دارد؛ به حدی که انگار این آیات به صورت شعر نگاشته شده‌اند. این سوره چنان سرشار از رحمت و نعمت طرب است، که قاری آن دچار اشتیاقی همچون شور و شوق عروس میشود. پس باید آگاهسازی بشود و فرهنگ قرآن به صورت صحیح در جامعه گسترش پیدا بکند.
فرزند آیت‌الله بنی‌فضل(ره) افزود: برنامهی زندگی انسان غیر از قرآن همانی میشود که اکنون جوامع بشری از آن رنج می‌برند. قرآن حکیم، یعنی تمام زوایای زندگی انسان از زمان انعقاد نطفه و چه زمانی که به عالم برزخ و قیامت منتقل میشود از قرآن استفاده میشود.
حجت‌الاسلام بنی‌فضل افزود: همانطور که برای هر وسیله‌ای دفترچه راهنمایی هست برای انسان نیز سازنده‌اش(خداوند متعال) دفترچه راهنما که همان قرآن هست قرار داده و بندگان خوبش افرادی هستند که کاملا آشنا به این مباحث از قرآن باشند نه فقط جهت نمایش و آمار!
انتهای پیام
