شکرگزاری از منظر قرآن

به گزارش ایکنا از آذربایجان‌شرقی، یکی از مباحث مهم و فضایل اخلاقی که زینت بخش وجود هر انسانی، صفت شکرگزاری است، که در کلام وحی و دیدگاه ائمه اطهار(ع) به آن توصیه شده و در مورد آن سخن‌های فراوان گفته شده است. شکر شناختن نعمت از منعم، آن را از خدا دانستن و با آن شاد و خرّم بودن و به مقتضای آن شادی عمل کردن است.
قلب انسان شکرگزار در برابر منعم خاشع و خاضع می‌شود و بعد از آن، شکر از قلب به زبان جاری می شود و سپس در اعمال و رفتار فرد نیز این شکرگزاری بروز می‌کند. شاکر حقیقی همواره مراقب است که نعمت‌های الهی را درجهت رضایت الهی مصرف نماید.
خداوند متعال شکرگزاری را از وظایف اولیه انسان در برابر نعمت‌ها قرار داد و پیامبران و ائمه(ع) نیز بر انجام آن تأکید فراوان داشته اند. «شکر» شناخت و تشخیص احسان و نیکی و اعتراف و قدردانی در برابر آن است. یکی از اهداف وجودی نعمت‌ها، سنجش میزان شکرگزاری انسانها است.
شکر آن است که انسان همیشه و در همه حال بدون فراموشی به یاد خدا باشد و بدون انجام گناه به دستورات الهی گردن نهد.
شکر باعث ايجاد مهر و الفت در جامعه می شود
حجتالاسلام جلیل حاج پورتقی، رئيس اداره تبلیغات اسلامی شبستر در گفت‌و گو با ایکنا، اظهار کرد: شکر علاوه بر اينكه يک فضليت اخلاقی محسوب می‌شود باعث ايجاد مهر و الفت در جامعه و پر كردن خلأهای عاطی است.

وی، با استناد به آیه 77 سوره حج خاطرنشان کرد: در این آیه می خوانیم: ای کسانی که ایمان آوردید رکوع کنید و سجده کنید و پروردگار خود را عبادت کنید.
حجت‌الاسلام پورتقی، ادامه داد: شاكر حقيقی همواره مراقب است كه نعمت‌های الهی را در جهت رضايت الهی مصرف نمايد.
رئیس اداره تبلیغات اسلامی شبستر، ضمن بازگو نمودن پیامدهای بالارفتن روحیه شکرگزاری در جامعه یادآور شد: بالا رفتن روحيه شكرگزاری در اجتماع باعث نزديک شدن دلها به يكديگر شده، روابط سالم اجتماعي را رشد می‌دهد، جامعه را به سوی ترّقی پيش برده، انسانها را به سوی خيررسانی به ديگران تشويق می‌كند.
وی، با اشاره به فرموده امیرمومنان علی(ع) افزود: امیرالمومنین علی(ع) می فرمایند: از تو می‌خواهم به بخشش و جودت که مرا به مقام قربت نزدیک کنی و سپاسگزاری و شکر به درگاهت را نصیبم گردانی.
حجت‌الاسلام پورتقی، تاکید کرد: انسان مسلمان بايد به وعده‌ها و وعيدهاي خداوند اعتقاد كامل داشته باشد و آنها را با جان و دل بپذيرد در اين صورت فضايل اخلاقی در جامعه به بالاترين حد خود می رسد و رذايل اخلاقی از جامعه مسلمانان رخت برمی بندد.
خودباوری از آثار شكرگزاری است
حجتالاسلام سید محمدابراهیم سیدمحمدی، رئيس اداره تبلیغات اسلامی جلفا در گفت‌وگو با ایکنا، اظهار کرد: خودباوری و عدم وابستگی به كشورهاي بيگانه و بی‌نيازی از آنها و تلاش و تكاپوی افراد جامعه از آثار شكرگزاری است.
وی از راهکارهای تقویت روحیه شکرگزاری گفت و افزود: برای اينكه انسان‌ها روحيه پسنديده شكرگزاری را در خود تقويت نمايند بايد در نعمت‌های الهی تفكّر كرده به معرفت نعمت و منعم دست يابند و خود را ملزم به سجده در برابر عظمت و بزرگی منعم نمايند.
وی با استناد به آیه 14 سوره لقمان خاطرنشان کرد: در این آیه می‌خوانیم: هرکس سپاس گذارد جز این نیست که برای خود سپاس گزارد، زیرا خداوند بی نیاز و حمید است.
حجت‌الاسلام ادامه داد: کفران نعمت برخلاف شكر، از صفات ناپسند اخلاقی است و باعث شقاوت عقوبت دنيا و آخرت است، افرادي كه كفران نعمت می‌كنند، افرادی پست، اسراف كننده، و اهل دوزخند.
رییس اداره تبلیغات اسلامی جلفا یادآور شد: برای اينکه افراد، افراد شکرگزاری باشند بايد با آموزشی صحيح و تشويق به تفکر و تعمق در آثار و آيات الهی، شناخت شان را نسبت به منعم و نعمت، گسترش داد و با آشنا ساختن افراد با مصاديق شاکرين واقعی آنها را ترغيب نمود تا در کسب اين فضليت اخلاقی بکوشند و با همياری يکديگر به جامعه آرمانی شاکری دست يابند.
حجت‌الاسلام سیدمحمدی با اشاره به فرموده امیرالمومنین علی(ع) اظهار کرد: امام علی(ع) می فرمایند: حمد و سپاس سزای خداوندی است که حمد را به نعمتها و نعمتها را به شکر پیوند زده و به ازاء نعمتها حمد را واجب کرده و شکر را سبب فراوانی آنها قرار داده، بر نعمت هایش او را حمد می کنیم چنانکه بر بلایش سپاسگزاریم.
وی، شکر را از نشانه‌های ایمان دانست و افزود: از نشانه‌های ایمان در وهله اول سپاسگزاری و شکر نسبت به خداوند است که مظهر لطف و بخشش بوده و با نعمت‌های فراوان مخلوقاتش را به بندگی و اطاعت از خویش فرمان داده است.
حجت‌الاسلام سیدمحمدی، تاکید کرد: نتیجه شکر و یا کفر نعمت به سود و یا ضرر خود انسان است، زیرا که خداوند از همگان بی نیاز است و اگر همه عالم شکر گویند و یا کفران کنند به ساحت الهی گردی نمی نشیند، بلکه سود شکرگزاری که دوام نعمت و پاداش اخروی است، نصیب خود انسان می‌شود همانگونه که زیان کفران نعمت فقط دامان خودش را می گیرد.

انتهای پیام