علیرضا ناصری، محقق و پژوهشگر در یادداشتی نوشت: دوره جوانی سرشار است از استعدادهای شگرفی که هر یک میتواند جامعهای را دگرگون کند. طوری که دین مبین اسلام این دوران را مهمترین و اساسیترین بخش از زندگی میداند. جوان با در اختیار داشتن انرژی بالقوه میتواند به راحتی آن را بالفعل کند از همین رو جوانان را ستون هر جامعهای مینامند.
وجود جامعهای که دارای بسترهای مناسب اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و... باشد در بروز این استعدادها نقش به سزایی دارد. همچنین مشکلاتی مانند بیکاری، عدم اعتماد به آینده، بحرانهای هویتی و... میتواند جامعه جوان را بیش از دیگر گروهها به تنگناها سوق دهد. این مقطع از زندگی پلی است جهت انتقال ایام کودکی به دوران بزرگسالی و آماده کردن فرد برای واگذاری مسئولیتهای اجتماعی؛ لذا حساسیت بالایی را برای جامعهپذیر کردن جوانان میطلبد که متولی این امر دولتها هستند.
نقش جوانان در ساختار جامعه مهم و ارزنده تلقی میشود، زیرا جوانان را مسئول فردای جامعه محسوب میکنیم. دولتها باید با افزایش مشارکت جوانان در سطوح مدیریتی و اجتماعی باعث شوند تا نظرات این قشر از اجتماع توسط بزرگان نادیده گرفته نشود و همچنین سرمایهداران از فکر آنان استفاده کنند نه نیروی فیزیکیشان! بیشک مهمترین دلیل عقبماندگی جوامع را عدم توجه و استفاده نیروی جوان باید بدانیم. نمونهای از مشارکت نخبگان جوان را در دفاع مقدس شاهد بودیم که چگونه جوان با فکر و تدبیری که خداوند در این دوره در اختیار آنان قرار داده بود به پیروزیهای ارزشمند دست یافتند؛ در آن زمان به فکر و نیروی جوان بها داده شد و نتیجه حاصل شد.
امام خمینی(ره) نیز جوانان را امید خود میدانستند. اما مهمتر از دولتمردان، کانونهای خانواده هستند. در خانواده والدین باید در کودکی و خردسالی به فرزند خود هنجارهای جامعه را بازگو کنند تا فرد در مراحل بعدی زندگی، شخصیتی غیر اجتماعی و سرکش نداشته باشد. مهمترین مشکل جوانان را میتوان بیکاری و اعتیاد، برشمرد و جوانان نخبه نیز که امروزه بیش از گذشته شاهد مهاجرت آنان هستیم؛ مهاجرت سرمایههای این مرز و بوم یا همان فرار مغزها که هر یک آثار سوء و جبرانناپذیری دارد. انشاءالله با درایت مسئولان و خانوادهها کمتر شاهد نابود شدن فکر و سرمایهی جوانان باشیم.
علیرضا ناصری
انتهای پیام