نوری از حرم در دل حاج قاسم / آغازگر بازسازی عتبات عالیات

به گزارش ایکنا؛ سردار سپهبد شهید قاسم سلیمانی، بزرگ‌مردی در تاریخ ایران بود که آوازه‌اش در دنیا پیچید و رشادت‌هایش حق مظلوم را از ظالم ستاند؛ شهیدی که وقتی نامش به میان می‌آید، هنوز هم لرزه بر اندام دشمنان اسلام در عراق، سوریه، یمن و لبنان می‌افتد. سرداری که علاوه بر بُعد نظامی، طلایه‌داری عرصه فرهنگ را هم بر دوش گرفت و بنیان‌ ستاد بازسازی عتبات عالیات را بنا نهاد و با این اقدام حرم‌‌های مطهر ائمه اطهار(ع) در عراق از غربت بیرون آمد و با برقراری امنیت، مسیر زیارت کربلا را برای ایرانیان و سایر عاشقان حسینی هموار ساخت. بدین منظور غلامرضا کرمی، مسئول مرکز پژوهش و نشر آثار ستاد بازسازی عتبات، در خصوص نگاه آن سردار رشید اسلام در این مورد سخن می‌گوید.

ایکنا ـ ستاد بازسازی عتبات عالیات که از یادگارهای فرهنگی شهید سلیمانی محسوب می‌شود، طی بیش از یک دهه فعالیت‌های خود چه دستاوردهای عمده‌ای داشته است؟

ستاد بازسازی عتبات در طول سال‌هایی که از عمر خدمتش می‌گذرد، پروژه‌های زیادی را اجرا کرده که برای مردم معرفی شده است و پس از این نیز در فرصت مناسب در اختیار مردم قرار می‌گیرد، اما در این مجال به برخی خدمات ستاد بازسازی در اعتاب مقدسه اشاره می‌کنم؛ برای مثال در شهر نجف اشرف، طرح توسعه حرم امیرالمؤمنین(ع) و ساخت حرم حضرت زهرا(س) یکی از پروژه‌های بزرگ و زمان‌بر بازسازی عتبات بوده که بخش‌های عمده آن تاکنون افتتاح شده است. همچنین بازسازی کامل حسینیه حیدریه و مسجد غروی در حرم امیرالمؤمنین(ع)، تعمیر و تجهیز کتابخانه حرم، ارائه خدمات بهداشتی در محدوده حرم، احداث تأسیسات برقی و مکانیکی برای دسترسی به حرم، بازسازی و مرمت دیوارهای ایوان و مناره‌ها و طلاکاری گنبد حرم نمونه‌هایی از خدمات ستاد است.

در شهر کربلا طرح جامع توسعه حرم امام حسین(ع) که با نام پروژه صحن حضرت زینب(س) پیگیری می‌شود، طرحی بزرگ و مهم است. علاوه بر آن، ساخت و نصب کتیبه‌های حرم و کاشی‌کاری‌های گسترده، ترمیم سنگ‌های کف و بدنه صحن مطهر، احداث بیمارستان 120 تختخوابی با نام امام زین‌العابدین(ع)، ساخت و نصب ضریح ابراهیم مجاب(ع)، ساخت و نصب ضریح حبیب ابن مظاهر(ع)، ساخت و نصب در‌های گوناگون برای حرم مطهر، پروژه بسیار مهم و پیچیده لاغرسازی ستون‌های روضه منوره و ترفیع گنبد و ساخت مجموعه نیم‌ضریح‌های خیمه‌گاه امام حسین(ع) گوشه‌ای از اقدامات ستاد در کربلاست.

در شهر کاظمین، تعویض خشت‌های مطلای حرم امامین جوادین(ع)، اجرای سنگ‌کاری در بدنه و کف صحن حرم، بازسازی و مرمت مسجدجامع صفویه، بازسازی و مرمت‌ ایوان‌های حرم مطهر و در شهر سامرا، کاشی‌کاری حرم امامین عسکریین(ع)، ساخت در‌های حرم مطهر، طلاکاری گنبد حرم که در حمله تروریستی تخریب شده بود و نیز سنگ‌کاری کف و بدنه صحن مطهر نمونه‌هایی از اقدامات ستاد هستند. در کنار اقداماتی که در نجف، کربلا، کاظمین و سامرا انجام شد، در شهر بلد نیز اقدامات مهمی برای بازسازی حرم امامزاده سیدمحمد(ع) و در کوفه اقدامات ویژه‌ای برای بازسازی حرم مسلم بن عقیل(ع) و حرم طفلان مسلم انجام شده است.

این اقدامات با کمک‌های مردمی و همکاری عتبه‌های مربوطه در عراق و نیز نظارت همیشگی سردار سلیمانی انجام شد. فراموش نکنیم که ایشان آغازگر بازسازی عتبات عالیات بودند. ایشان چند ماه قبل از شهادت، در ستاد بازسازی عتبات گفتند که وقتی آن اوایل در حرم امیرالمؤمنین(ع) حضور یافتند، به قدری حرم خاک گرفته بود که من به دوستان گفتم باید چاره‌ای اندیشید و حرم را از این وضعیت بیرون آورد. لذا این شهید بزرگوار شکل‌دهی و راهبری ستاد بازسازی عتبات را انجام دادند.

ایکنا ـ چگونه در ستاد بازسازی عتبات عالیات مشغول به کار شدید؟

بعد از نمایندگی در مجلس هشتم، سراغ هیچ کاری نرفتم، تا اینکه ‌روزی سردار سلیمانی مرا به حضور خواست و از کارم پرسید. گفتم که فعلاً کار خاصی نمی‌کنم. ایشان پیشنهاد کار با آقای قالیباف را که در آن زمان شهردار تهران بود، مطرح و هماهنگ کردند که در حوزه فرهنگی با ایشان همکاری کنم. البته تأکید کردند که ضمن همکاری با شهرداری تهران، حتماً با ستاد بازسازی نیز همکاری کنم. به طور کلی حاج قاسم برای بچه‌های کرمان و کسانی که در قسمت‌های مختلف سپاه فعال بودند، مرجع بودند و سخنشان در حد حکم بود؛ به طوری که همگی احساس می‌کردیم بزرگتری داریم.

ایکنا ـ سردار چه نگاهی به ستاد بازسازی عتبات عالیات داشتند؟

به طور طبیعی وقتی به هم می‌رسیدیم درباره ستاد صحبت می‌کردیم. بعضی اوقات در جلسات مذهبی به ارائه نظراتشان در مورد بازسازی عتبات هم می‌پرداختند. ملجأ همه بودند؛ به طور مشخص ادامه همین روند را در چارچوب شرح وظایف مسئولانی که خودشان منصوب کرده بودند، مد نظر داشتند.

ایکنا ـ در یک سال گذشته جملاتی از شهید سلیمانی شنیده شد که نشان می‌داد ایشان بر بیان اینکه ستاد بازسازی زیرمجموعه نیروی قدس فعالیت می‌کند، تعمدی دارند. نظر شما چیست؟

تصور ما هم این بود که بنا نیست ارتباط ستاد بازسازی و نیروی قدس بیان شود. حدود 10 سال از انتصاب آقای پلارک به عنوان رئیس ستاد بازسازی گذشت و امسال مسئولیت ایشان تغییر کرد. مسئول ستاد عضو شورای قدس بود، اما جنبه بیرونی نداشت؛ برخی معتقدند این احکام نباید علنی شود، اما به یاد ندارم که از سردار سلیمانی چنین چیزی را شنیده باشم، حتی در خاطرم هست که معتقد بودند باید ستاد بازسازی به عنوان زیرمجموعه سپاه قدس شناخته شود. در سیلی که اوایل امسال رخ داد نیز موکب‌ها با فراخوان سردار به کار گرفته شدند. احساس می‌کنم که سردار خودش را آماده شهادت کرده بود و قصد داشت برای فعالیت‌های پیش رو برنامه‌ریزی دقیقی کند.

آقای سلیمانی همیشه می‌گفتند: «شهید تا شهید نباشد، شهید نمی‌شود.» مقام معظم رهبری نیز چندین بار این موضوع را به طور مشخص در دیدار با اعضای کنگره شهید باهنر بیان فرمودند؛ حضرت آقا در آن جلسه سه بار فرمودند که آقای سلیمانی شهید زنده است. در جلسه دریافت نشان ذوالفقار هم بحث شهادت را خیلی روشن‌تر مطرح کردند. یکی از دغدغه‌های سردار سلیمانی این بود که تکلیف ستاد بازسازی عتبات پیش از شهادتشان روشن باشد؛ این ستاد زیر نظر فرماندهی نیروی قدس است و ایشان این مسئله را تثبیت کردند.

ایکنا ـ از همراهی و حضور شهید پورجعفری خاطره‌ای دارید؟

شهید پورجعفری در دفتر سردار و به عنوان آجودان و همراه همیشگی‌شان بود. ما همیشه به شهید پورجعفری می‌گفتیم «مرد همیشه در اضطراب»، زیرا حجم کار سردار سلیمانی بسیار بالا بود و او هم نباید از نظر امنیتی تماس تلفنی برقرار می‌کرد. تمام‌وقت با حاجی بود. یک پیوست واقعی و همیشگی، مطیع، دلسوز، عاشق و پرکار بود. خودش را نمی‌دید و هر چه بود حاج قاسم بود. پورجعفری انسان کم‌حرف و بی‌ادعایی بود. وقتی درجه‌اش سردار شد، برخی او را پورجعفری و بعضی حسین صدا می‌کردند. این اواخر گفتند بازنشسته شده، اما دیدیم باز هم در صحنه هست. می‌گفتند که حاج آقا به او گفته بود: «30-40 سال با هم بودیم. من و تو باید با هم شهید شویم.» پورجعفری اصلاً خودی نشان نمی‌داد و خودش را به حاج قاسم وصل کرده بود. همه پورجعفری را با سردار می‌شناختند. آدم سالم، متدین، پاک و عاشق حاج قاسم بود. حداقل 30 سال او را می‌شناختم. 10 سال در یک مجموعه بودیم. اگر با هم شهید نمی‌شدند، حتماً پورجعفری بسیار ناراحت می‌شد. شهادت با حاج قاسم مزد او بود.