حجتالاسلام قهرمان احمدی، مشاور استاندار آذربایجانشرقی در امور روحانیت، در گفتوگو با ایکنا از آذربایجانشرقی، با بیان اینکه امام جواد(ع) در مقابل مصائب و گرفتاریهای روزگار به شدت شکیبا و بردبار بود، اظهار کرد: عصر این امام همام عصر بحران کلامی بود که به خاطر جدایی امام از امت دشمن توانست التقاط فکری ایجاد کند و لذا برخی بعد از شهادت ایشان عبدالله بن موسی را امام دانستند.
وی ادامه داد: در دوره امامت امام جواد(ع) گروههای اهل حدیث عقل را از جایگاه انداختند و زیدیه و واقفیه و غلات و... ترویج یافت البته امام برای مقابله با آنها تمام تلاش خود را مصروف داشتند و لذا جهاد علمی، فکری و اعتقادی بهترین جهاد امام بود.
احمدی، با بیان اینکه عالیترین سیره عبادی امام سیره اجتماعی بود، گفت: بهترین دلیل بر عظمت علمی امام محمد تقی(ع) مناظرات متعدد ایشان با عالمان و فرقههای متعدد بود، مناظره درباره مسائل کلامی و بحث خلافت و مسایل فقهی از جمله قطع دست دزد و احکام حج و مناطرات دیگر که در تاریخ آمده است.
امام جمعه باسمنج، از معروفترین لقب پیشوای نهم شیعیان گفت و افزود: معروف ترین لقب پیشوای نهم شیعیان جواد است. آن رهبر فرزانه را به خاطر جود و عطای فراوانش به این نام خواندهاند که برگرفته از نامهای زیبای پروردگار متعال است.
وی بیان کرد: این امام همام در دوران نوجوانی و دوران پذيرش مسئوليت امامت و جوان بودن در هنگام شهادت، به صفت پارسايی آراسته بوده و خدمت رسانی و سخاوتمندی نسبت به مردم و اطرافيان كار هميشگی او بوده است.
امام جمعه باسمنج، از صبر و تحمل امام محمدتقی(ع) گفت و ادامه داد: آن حضرت در مقابل حوادث سخت و پیشامدهای ناگوار هیچ گاه برآشفته و مضطرب نمیشد بلکه با اتکال به خدای متعال به صبر و تحمل روی میآورد و صبر بر مصائب را از بهترین صفات نیک مردان قلمداد مینمودند.
وی یادآور شد: از ویژگیهای حسنه امام جواد(ع) علم فراوان و وسیع ایشان است؛ چنانچه پدران بزرگوارشان هم این علم وسیع(علم لدنّی) را داشتند و به معنای واقعی کلمه عالم بودند.
احمدی با اشاره به فرموده امام محمدتقی(ع) افزود: ایشان میفرمایند: انسان با داشتن سه خصلت پسندیده میتواند به مقام رضوان و خشنودی الهی برسد: زیاد طلب آمرزش کردن، نرمخویی و مدارا با مردم و زیاد صدقه دادن.
مشاور استاندار آذربایجانشرقی در امور روحانیت، ضمن بازگو کردن تشعشع وقار امام جواد(ع) به هنگام سکوت، تأکید کرد: به هنگام سکوت، شکوه هیبت و تشعشع وقار، چهره او را دربر می گرفت و چون لب به سخن میگشود گزیده و نغز میگفت به طوری که شعاع کلامش روح آدمیان را سحر میکرد و درخشش کلامش نور افشانی مینمود. او از دودمان رسالت و امامت و جایگاه استقرار وصایت و خلافت اسلامی به شمار میرود، حضرتش شاخهای از درخت پاک نبوت و میوه درخت رسالت محمدی است.
انتهای پیام