درختان هریک به تنهایی آیتی هستند/ دادن درس خداشناسی و توحید به انسان

صمد بهروز، رئیس دانشکده الهیات و علوم اسلامی دانشگاه تبریز، در گفت‌وگو با ایکنا از آذربایجان‌شرقی، اظهار کرد: جنگل‌ها و درختان به عنوان یکی از مهم‌ترین سامانه‌های حیات‌بخش بشر، جایگاه انکارناپذیری در تأمین رفاه، آسایش و سعادتمندی جوامع بشری دارند.

وی گفت: در آموزه‌های اسلامی، جنگل و درخت از اهمیت ویژه و جایگاهی ارجمند دارد و در منابع روایی دین مقدس اسلام، به امر درختکاری اهمیّت بسیاری داده و پاداش فراوانی برای آن نقل شده است و همه مردم با آن تشویق شده‌اند. گاهی قرآن، از درختان و گیاهان، به عنوان «متاع» زندگی انسان یاد می‌کند و گاهی نیز آنها را «معیشت»، یعنی وسیله برآوردن نیازهای انسان می‌شمارد و برایشان کرامت و شأن ویژه‌ای قائل است.

بهروز افزود: به طورکلی درختان، هر یک به تنهایی آیتی هستند که قدرت و توانایی خداوند را در برابر چشم هر بیننده‌ای به نمایش می‌گذارند و هر بخش از این آفرینش عجیب و زیبای خداوند، دفتری عظیم از معرفت خداوند بزرگ است.

عضو هیئت علمی دانشگاه تبریز، گفت: تنها برگ و ساقه، شاخه، ریشه، میوه، شکوفه، قد و قامت و شکل و شمایل درخت نیست که به انسان درس توحید و خداشناسی می‌دهد، بلکه انسان اندیشمند در ورای این ظواهر، قدرتی عظیم‌تر و نیرویی فوق العاده‌تر را مشاهده می‌کند؛ همان نیروی حیاتی که خداوند در بذر و نهال درخت می‌دهد و آن را به مخلوقی زیبا و شگفت انگیز مبدل می‌کند.

وی با اشاره به آیه 80 سوره یاس «الَّذِي جَعَلَ لَكُمْ مِنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنْتُمْ مِنْهُ تُوقِدُونَ» در این آیه می‌خوانیم: آن خدايى كه از درخت سبز برايتان آتش پديد آورد و شما از آن آتش مى‌افروزيد، گفت: این آیه شریفه یکی از نشانه‌های قدرت خداوند را آفرینش آتشی می‌داند که از درخت سبز تولید می‌شود؛ زیرا بسی شگفت آور است که چگونه درختی سبز که سایه خنک و روحبخش آن، آدمی را از آسیب گرما و اشعه سوزان خورشید در امان نگه می‌دارد در فرآیندی دیگر، تبدیل به آتشی افروخته می‌شود که می‌تواند همه چیز را در کام مرگ و نیستی فرو برد.

این استاد حوزه و دانشگاه، گفت: جنگلها و درختان با تنظیم جریان‌های آبی، جلوگیری از فرسایش آب، باد، خاک و طغیان رودخانه‌ها، افزایش عمر مفید مخازن آبی و سدها تعدیل آب و هوای محیط و تأمین آب مورد نیاز اراضی کشاورزی، پشتوانه‌ای مطمئن برای زمین‌های کشاورزی دشت‌ها به شمار می‌آیند و در افزایش تولید و ارتقای کیفی محصولات کشاورزی در واحد سطح تأثیر به سزایی دارند.