شکوه‌مند‌ترین صحنه حاکمیت در تاریخ بشر + فیلم
پژوهشگر نهج‌البلاغه در شرح یکی از وصیت‌نامه‌های امیرمؤمنان(ع) در نهج‌البلاغه گفت: حضرت در آخرین لحظات حیات خود درباره قاتل خود سفارش می‌کنند و به اهل بیت تاکید می‌کنند که از افراط در قتل به بهانه اینکه شخص اول حکومت به قتل رسیده، خودداری کنند. این را باید شکوه‌مند‌ترین و والاترین صحنه حاکمیت در تاریخ بشر ببینیم.
به گزارش ایکنا، سیدحمید خویی از نوادگان آیت‌الله خویی و محقق و پژوهشگر نهج‌البلاغه و عضو هیئت علمی دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران است. وی در سلسله درس‌گفتارهای «جرعه‌ای از کلام امیر(ع)» در خبرگزاری ایکنا به شرح خطبه‌های نهج‌البلاغه پرداخته است و از جمله آنها وصیت‌نامه امیرمؤمنان(ع) به امام حسن مجتبی(ع) است. به مناسبت شب‌های قدر قسمت ششم از شرح یکی از وصیت‌نامه حضرت علی(ع) در ادامه از نظر می‌گذرد؛
ایام سوگ جانگداز شهید مظلوم رمضان حضرت امیرالمؤمنین(ع) را تسلیت عرض می‌کنم. در آخرین فراز از وصیت نامه حضرت در نامه ۴۷ نهج‌البلاغه شاهد شاهکار و شاه‌بیت سخنان امیرالمؤمنین(ع) هستیم؛ سخنانی که جای تأمل فراوان برای همه بشریت نه تنها برای شیعیان و مسلمانان دارد. در حقیقت امیرالمومنین(ع) خویشاوندان خود را مخاطب قرار می‌دهند. ایشان فرمودند: «يَا بَنِي عَبْدِ الْمُطَّلِبِ لَا أُلْفِيَنَّكُمْ تَخُوضُونَ دِمَاءَ الْمُسْلِمِينَ خَوْضاً تَقُولُونَ قُتِلَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ أَلَا لَا تَقْتُلُنَّ بِي إِلَّا قَاتِلِي انْظُرُوا إِذَا أَنَا مِتُّ مِنْ ضَرْبَتِهِ هَذِهِ فَاضْرِبُوهُ ضَرْبَةً بِضَرْبَةٍ وَ لَا تُمَثِّلُوا بِالرَّجُلِ فَإِنِّي سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ (صلى الله عليه وآله) يَقُولُ إِيَّاكُمْ وَ الْمُثْلَةَ وَ لَوْ بِالْكَلْبِ الْعَقُورِ»؛ یعنی ای خاندان عبدالمطلب مبادا ببینم پس از من به بهانه کشته شدن من دستتان را به خون مسلمانان آغشته کنید و خونی به بهانه کشته شدن من بر زمین ریخته شود بلکه همانا اگر از این ضربت ابن‌ملجم جان به جان‌آفرین تسلیم کنم جز قاتل من به کیفر قتل من نباید کسی دیگر قصاص شود.
این ادبیات در ادبیات حاکمان بشری بی‌نظیر و استثنایی است. ایشان در آخرین لحظات حیات خود سفارش قاتل خود را می‌کنند و به اهل بیت و خویشاوندان تأکید دارند که از افراط در قتل به بهانه اینکه شخص اول حکومت به قتل رسیده است خودداری کنند و این را باید شکوه‌مند‌ترین و والاترین صحنه حاکمیت در تاریخ بشر ببینیم.
شهریار در توصیف این شکوه علوی می‌گوید:
چه اسیری که همان قاتل اوست / تو خدایی مگر ای دشمن دوست
بجز از علی که گوید به پسر که قاتل من/ چو اسیر توست اکنون به اسیر کن مدارا
کجای تاریخ عظمتی به عظمت علی(ع) می‌توان یافت؟ ایشان فرمود اگر من از این ضربتی که ای بر من وارد کرده است جان سالم به در نبرم، چون او یک ضربت بر من وارد کرده است، شما هم حق دارید یک ضربه را وارد کنید و مبادا او را مثله یا شکنجه کنید، مبادا آزارش دهید؛ چرا که من از رسول خدا شنیدم که می‌فرمود بپرهیزید از مثله، شکنجه کردن و گوش و بینی بریدن. حتی نسبت به سگ هار؛ یعنی حتی سگ ولگرد را هم کسی حق شکنجه کردن و آزار دادن ندارد.
این است علی(ع) که در بستر بیماری و در آخرین لحظات زندگی وقتی برای وی کاسه‌ای شیر می‌آورند جرعه‌ای از آن می‌نوشد و بقیه را به امام حسن مجتبی(ع) می‌دهد که برای ابن‌ملجمِ قاتل ببرند. این است عدالت علی(ع) که آن را نسبت به دوست و دشمن مشاهده می‌کنیم. سلام خدا بر علی(ع) این نماد عدالتِ مجسم و مجسمه عدالت و سپاس حضرت پروردگار را که ما را از پیروان و شیفتگان این انسان بزرگ و عظیم تاریخی قرار داده است.
انتهای پیام
