صدا؛ خیر ماندگار خیرانی که حلزون گوش کاشتند
شنیدن نیازهای مردم و رفع آنها یکی از الطاف الهی است که فقط گروهی از افراد از چنین نعمتی برخوردار هستند؛ نیازهایی مثل کاشت حلزون گوش قبل از چهار سالگی تا یک انسان بتواند تا آخر عمر بشنود.
به گزارش ایکنا، امروز هشتم مهر ماه مصادف با ۳۰ سپتامبر، روز جهانی افرادی است که دنیا برای آنها پر از نور، رنگ، تصویر و سکوت است. افرادی که شاید اگر کمی دیرتر دنیا آمده بودند و یا امکانات و آگاهی بیشتری در اختیار خانواده‌های آنها قرار داشت، با انجام یک عمل جراحی ساده و کاشت حلزون شنوایی در گوششان، می‌توانستند به خوبی بشنوند و حرف بزنند.
امروز روز جهانی ناشنوایان است؛ روزی که به شعار «پیش به سوی جوامعی با مشارکت همه» در تلاش برای حمایت از ناشنوایان، احقاق حق ناشنوایان، شناسایی و بهبود مشکلات زندگی روزمره آنها و همچنین فراهم کردن شرایط تحصیل، اشتغال و زندگی برابر با سایر افراد نام‌گذاری شده است.
بر اساس آمارهای جهانی، از هر هزار نفر یک نفر ممکن است ناشنوا بدنیا بیاید. اگر کودکی که ناشنوا به دنیا آمده است به موقع و قبل از سه سال اول تولد خود شناسایی شود و هر چه زودتر(قبل از چهار سالگی) عمل کاشت حلزون گوش برای وی انجام شود، می‌تواند شنوایی خود را به دست بیاورد اما هر قدر این اختلال دیرتر شناسایی شود و عمل کاشت حلزون دیرتر انجام شود، احتمال موفقیت این عمل کمتر می‌شود.
پس نکته مهم در این زمینه انجام غربالگری شنوایی برای کودکانی است که تازه متولد شده‌اند. غربالگری شنوایی در کشور ما انجام می‌شود اما اجباری نیست و همین موجب احمال برخی از خانواده‌ها می‌شود. از سوی دیگر توسعه مراکز غربالگری شنوایی در کشور برای تشخیص زودهنگام بیماری‌های گوش بسیار ضروری است.
افتخاری از جنس شنوا کردن
جالب و مایه افتخار است که بدانیم انجام عمل کاشت حلزون شنوایی برای کودکان زیر چهار سال در ایران رایگان است. این عمل جزو عمل‌های بسیار گران در جهان محسوب می‌شود اما دولت هزینه این عمل را پرداخت می‌کند و خانواده‌ها با مراجعه به سازمان بهزیستی می‌توانند این خدمت را به شکل رایگان دریافت کنند.
نکته مهم دیگر در این خصوص فعال بودن سازمان‌های خیریه، خیرین فردی و NGO ها در زمینه پیشگیری از ناشنوایی است. اگر چه پروتز حلزون گوش توسط دولت تهیه می‌شود اما خانواده‌ها باید اقداماتی مثل غربالگری، مراجعه به پزشک و انجام اقدامات عمل جراحی را انجام دهند و هزینه‌کرد همین مقدار اندک نیز برای برخی از خانواده‌ها امکان‌پذیر نیست بر همین اساس خیرین وارد این حوزه شده و با راه‌اندازی سازمان‌های مردم نهاد و بنیادهای خیریه‌ای از جمله بنیاد خیریه شنوایی‌بخشی شفا تلاش کرده‌اند هیچ کودکی در ایران از نعمت شنیدن محروم نماند.
البته خیرین سلامت در زمینه تهیه ارز مورد نیاز برای خرید پروتز حلزون گوش نیز بسیار فعال هستند و این مسئله از سوی مسئولان مجمع خیرین سلامت مورد تأکید و تقدیر بوده است.
ستاد اجرایی فرمان امام(ره) نیز سال گذشته دو تفاهم‌نامه «مثبت سلامت» به ارزش هشتاد میلیارد ریال را با موسسه‌های خیریه شفا و امدادگران عاشورا با محور در حوزه سلامت و درمان کودکان ناشنوا و درمان سرطان امضا کرد. محور این تفاهم نامه‌ها حذف پشت نوبت عمل کاشت حلزون در کشور بود تا هر چه زودتر تمام کودکانی که ناشنوا به دنیا آمده‌اند با کمترین ریسک جراحی شده و توان شنیدن و در پی آن توان تکلم را پیدا کنند.
البته مسئله ناشنوایی با کاشت حلزون به اتمام نمی‌رسد و تأمین قطعات در سال‌های پس از کاشت حلزون و تأمین هزینه‌های گفتار درمانی و ... نیز مطرح است که در این زمینه نیز خیرین سازمان بهزیستی و سایر مراکز خیریه فعال هستند اما نیاز به حضور گسترده‌تر خیرین در این بخش احساس می‌شود.
این مایه مسرت و خرسندی است که در زمینه پیشگیری از ناشنوایی جزو موفق‌ترین کشورها در جهان بوده‌ایم اما مسئله مهم دیگری نیز در این خصوص وجود دارد و آن اینکه هنوز هم افراد زیادی در کشور ما ناشنوا هستند؛ افرادی که اگر کمی دیرتر دنیا آمده بودند امکان انجام موفقیت آمیز کاشت حلزون را داشتند اما اکنون به عنوان فردی ناشنوا جزوی از 85 میلیون ایرانی هستند.
اگر چه پیشرفت تکنولوژی و امکان تبدیل صوت به متن، امکانات گسترده تلفن‌های همراه که امکان استفاده ناشنوایان از فضای مجازی، شبکه‌های اجتماعی و گسترده‌تر کردن ارتباطات را به ناشنوایان داده است و بخش زیادی از مشکلات این قشر از جامعه را حل کرده اما همچنان این گروه از اعضای جامعه ما با مشکلات خاص خود درگیر هستند.
بخشی از این مشکلات مربوط به نگرانی والدین و دخالت‌های بیش از حد آنها در زندگی افراد ناشنواست. این دخالت‌ها به صورت گسترده در انتخاب رشته تحصیلی، شغل و به ویژه انتخاب همسر وجود دارد.
در جشنواره همام که همین امسال با هدف نمایش و معرفی آثار هنری افراد دارای معلولیت برگزار شد، آثار نقاشی تعدادی از هنرمندان ناشنوا نیز به چشم می‌خورد. آثاری فاخر که حتی جزو آثار برگزیده نیز معرفی و صاحبان آنها جایزه برتر را نصیب خود کردند اما وقتی با همین هنرمندان موفق ناشنوا صحبت می‌کردیم از افسون و اندوه خود برای ادامه تحصیل در رشته‌های مورد علاقه خود سخن می‌گفتند و عنوان می‌کردند که خانواده‌های انها اجازه تحصیل در رشته‌های مورد علاقه‌اشان را به آنها نداده‌اند. در گفت‌وگو با متخصصان و مددکاران افراد ناشنوا متوجه شدیم که این مشکل بسیار گسترده است و خانواده افراد ناشنوا از جزئی‌ترین تا مهم‌ترین مسائل شخصی فرزندان خود تصمیم‌گیری می‌کنند.
اگر چه این دخالت‌ها به دلیل علاقه والدین افراد ناشوا است اما موجب می‌شود عملاً استقلال این افراد از دست برود. به ویژه اینکه والدین هنگام ازدواج فرزند ناشنوای خود نگران به دنیا آمدن نوه ناشنوا هستند در حالی که اکنون با انجام غربالگری ژنتیکی می‌توان جلوی این اتفاق را گرفت و البته این مسئله را نیز نباید نادیده گرفت که اغلب فرزندان ناشنوا از والدین شنوا به دنیا می‌آیند و بیشتر والدین ناشنوا فرزند شنوا دارند.
افراد ناشنوا عموماً ترجیح می‌دهند با افراد ناشنوا یا کم شنوا ازدواج کنند اما این مسئله با مخالفت والدین آنها مواجه می‌شود چرا که ترس به دنیا آمدن نوه ناشنوا را دارند. پس از ازدواج نیز همین دخالت‌ها مشکلات زیادی برای ناشنوایان ایجاد می‌کند و لازم است مشاوره‌های تخصصی خانواده با رابط ناشنوا برای این افراد در نظر گرفته شود. همچنین خانواده‌ها و جامعه برای استقلال و توانمندی‌های افراد ناشنوا ارزش قائل شده و آموزش‌های لازم در زمینه رفتار درست با ناشنوایان را ببینند.
زهرا ایرجی
انتهای پیام
