نماد معماری اسلامی + فیلم

مسجد جامع تبریز یکی از بناهای تاریخی شهر تبریز است. این مسجد که در کتاب‌های تاریخی از آن به‌عنوان «جامع کبیری» نیز نام برده شده، از ابتدای تأسیس مسجد جامع شهر تبریز بوده و بازار تبریز، گرداگرد آن شکل گرفته‌ است. مسجد جامع تبریز مربوط به دوره سلجوقیان تا دوره قاجار است و در خیابان شهید مطهری تبریز واقع شده است.

این اثر زیبا در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شمارهٔ ثبت ۱۷۱ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. مسجد جامع تبریز از جمله بناهای منحصر به فردی است که قسمت‌های مختلف آن در دوره‌های مختلفی از تاریخ بنا شده است. این مسجد در حال حاضر ارزشمندترین بنای تاریخی شهر تبریز است. بنابراین، بازدید از این بنای باشکوه می تواند شما را با سبک معماری دوره های سلجوقی، صفوی، ایلخانی و قاجار آشنا کند.

قدیمی ترین بخش آن شبستان وسیعی است که در آن طاق‌ها و گنبدهایی بر فراز ستون های هشت گوش آجری که زینت بخش آن گچبری‌های ظریف و هنرمندانه دوره روادیان (مقارن سلجوقیان) بوده، بنا شده است.

مسجد جامع در دوره ایلخان مغول مورد توجه و تعمیر بوده و الحاقاتی به آن افزوده شده و محراب رفیع گچبری باقیمانده، یادگار آن دوره است.

در دوره حکومت آق قویونلویان در آذربایجان گنبدی رفیع مزین به انواع کاشیکاری معرق به وسیله سلجوق شاه بیگم زن اوزون حسن در بخش شمالی آن احداث شده که هنوز هم پایه‌ها و گوشه هایی از کاشیکاری‌های آن باقیمانده است.

در زلزله مهیب سال ۱۱۹۳ هجری قمری که تمام عمارت های تبریز را در هم کوبید، این مسجد نیز از خرابی‌ها بی نصیب نماند.

مسجد فعلی با پایه‌های متین و پوشش طاق و چشمه بعد از زلزله (اوایل حکومت قاجاریه) و توسط حسینقلی خان دنبلی حاکم وقت بنا شده که از آثار خوب قاجاریه است.