علامه سیدموسی زرآبادی، سال ۱۲۹۴ قمری در روستای زرآباد الموت متولد شد، اما آوازه فضل او، حتی در زمان حیاتش، از مرزها عبور کرد. راه علامه زرآبادی پس از رحلت، توسط شاگردان متعدد ایشان دنبال شد که برجستهترین آنان، علامه رفیعی، شیخ مجتبی قزوینی و شیخ هاشم مدرس قلعهای بودند.
ایشان در محضر اساتیدی بزرگی چون آیتالله حاج ملاعلی ایزدی سیاه دُهنی، فاضل میرزا حسن کرمانشاهی، سیدشهاب الدین شیرازی، حاج شیخ فضل الله نوری، میرزا ابوالحسن جلوه و سایر علما و فضلای آن عصر بهره برد.
از مرحوم زرآبادی ۱۶ اثر برجا مانده است که از جمله مهمترین آنها میتوان به «تقریرات فقه و اصول»، «تعلیقه بر بخشی از رسائل»، «حاشیه بر کفایه اصول جلد یک و دو»، «حاشیه بر شرح اشارات»، «اصول دین»، «کتاب دعا» و ... اشاره کرد.
ایشان پس از عمری خدمت به دین مبین اسلام و تربیت شاگردان برجسته، در سال ۱۳۵۳ هجری قمری درگذشت و پیکر مطهرش در صحن امامزاده حسین(ع) قزوین به خاک سپرده شد.
انتهای پیام