مجاهدی که در سنگر نماز به شهادت رسید + فیلم
شهید آیت‌الله مدنی، مجتهدی عالی‌قدر و اسلام‌شناسی واقعی بود؛ آشنا بودن با درد مردم و تلاش صادقانه برای رفع مشکلات از جمله ویژگی‌های ایشان بود که موجب اقبال مردم به سوی این مجاهد سنگر نماز شده بود.
سیداسدالله مدنی به سال ۱۲۹۲ در شهرستان آذرشهر آذربایجان‌شرقی، دیده به جهان گشود و تحصیلات ابتدایی را در مدرسه طالبیه تبریز به پایان رساند و علوم مقدماتی را نزد علمایی همچون «میرزا محمدحسن منطقی» و «میرزا محسن میرغفاری» آموخت و سپس برای کسب تحصیلات بیشتر رهسپار حوزه علمیه قم شد. وی از ابتدای ورود به حوزه علمیه قم به دلیل زهد، پارسایی، امانتداری، اخلاص، شجاعت، دینداری و تقوا در کانون توجه علما و بزرگان قرار گرفت و در مدت حضور در این مکان علمی از محضر استادان برجسته‌ای چون آیات عظام حجت کوه کمری و محمدتقی خوانساری بهره‌مند شد و در همین سال‌ها به مدت چهار سال در مجلس درس امام خمینی(ره) شرکت کرد و فلسفه، عرفان و اخلاق را در محضر ایشان فرا گرفت؛ این کلاس‌های درس سبب شد تا وی بتواند، اهداف والا و انقلابی خویش را در کنار بنیانگذار انقلاب اسلامی دنبال کند.
وی پس از مدتی برای گسترش گنجینه دانش خویش رهسپار نجف اشرف شد و در مدت حضور در این مکان مقدس همه تلاش خود را برای استفاده از علم و دانش بزرگانی همچون آیات عظام محمد باقر حکیم، سیدابوالحسن اصفهانی و عبدالهادی شیرازی به‌کار بست و افزون بر تکمیل تحصیلات عالی، آموزش در سطوح مختلف را آغاز کرد. این عالم ربانی به دستور آیت‌الله حکیم، کرسی تدریس لمعه، رسایل، مکاسب و کفایه را به عهده گرفت و به‌تدریج این سمت او را در زمره استادان مشهور حوزه علمیه نجف اشرف قرار داد و با تلاش‌های شبانه‌روزی در راه دستیابی به علم و معرفت به مقام اجتهاد نایل شد.
آیت‌الله مدنی پس از مدتی برای انجام دادن رسالت دینی خویش با کوله‌باری از دانش و تجربه از نجف به زادگاه خود آذرشهر بازگشت؛ او که پیش از رفتن به نجف به عرصه مبارزه‌های سیاسی وارد شده بود، با شهید نواب صفوی همکاری می‌کرد و در نخستین ماه‌های فعالیت‌های سیاسی خود به مبارزه با تفرقه و انحراف در دین پرداخت و در اثر همین فعالیت‌ها، رژیم پهلوی او را از قم به همدان و سپس به آذرشهر تبعید کرد. این مجاهد نستوه در سال ۱۳۳۱ خورشیدی با نزدیک‌شدن عید فطر، موضوع برپایی نماز پرشور عید را خارج از آذرشهر، مطرح کرد.
سخنان کوبنده آیت‌الله مدنی در آذرشهر سبب شد تا ساواک با تشکیل کمیسیونی در این زمینه، وی را برای مدت سه سال به نورآباد ممسنی در فارس تبعید کند، اما تلاش‌های رژیم نتوانست مانعی در مسیر تلاش‌های این روحانی والامقام ایجاد کند. آیت‌الله مدنی پس از پایان تبعید رهسپار قم و سپس نجف اشرف شد و هنگامی که مبارزه نهضت مردمی ایران در رویارویی با رژیم به اوج خود رسید، برای همراهی با آنان کلاس‌های درس خود را تعطیل کرد و با تشکیل جلسه‌های سخنرانی از چهره استبدادی رژیم پهلوی پرده برداشت و در واقع به پشتیبانی از امام(ره) در نجف اشرف پرداخت تا پس از مدتی به فرمان امام خمینی(ره) به همراه شماری دیگر از علما به وطن بازگشت تا مردم را هر چه بیشتر به مبارزه با رژیم پهلوی دعوت کنند و به همین منظور و برای تدریس علوم دینی به خرم آباد رفت و در زمان حضور خود در این شهر حوزه علمیه کمالیه را بنیان نهاد.
تلاش‌های این مبارز انقلابی همواره در راستای حمایت از بنیانگذار انقلاب بود تا جایی که وی اطاعت از امام خمینی(ره) را بر همگان واجب می‌دانست و از طرف دیگر، معمار بزرگ انقلاب نیز به وی محبتی ویژه داشتند و در سخنانی این عالم ربانی را دست راست خویش نامیدند. آیت‌الله مدنی در مدت حضور در ایران به مبارزه‌های سیاسی خود ادامه داد و در این راه چندین بار دستگیر و تبعید شد، اما تا هنگامه پیروزی انقلاب اسلامی در مسیر دستیابی به اهداف خویش کوشید و خدمات ارزنده‌ای را به این مرز و بوم ارائه کرد که از آن جمله می‌توان به ساخت مهدیه، درمانگاه و راه‌اندازی صندوق قرض‌الحسنه در همدان، بنای حسینیه، مسجد، مدرسه، کتابخانه، حمام و صندوق قرض‌الحسنه در دره مراد بیک، تشکیل صندوق قرض‌الحسنه در قصر شیرین، ساخت ۱۸ واحد خانه در یکی از روستاهای بویین زهرا به هزینه اهالی همدان و ساخت مسجد بزرگی در نورآباد ممسنی اشاره کرد.
پس از به ثمر رسیدن قیام ملت ایران به رهبری امام خمینی(ره) در بهمن ۱۳۵۷، آیت‌الله مدنی فصل دیگری از مبارزه‌های خود را برای پاسداری از آرمان‌های ارزشمند اسلامی آغاز کرد و با دعوت مردم همدان از این عالم فرهیخته، او امامت جمعه این شهر را برعهده گرفت و پس از مدتی به مجلس خبرگان قانون اساسی راه یافت. این شهید والامقام پس از شهادت آیت‌الله قاضی طباطبایی، امام جمعه تبریز، از طرف امام خمینی(ره) به‌عنوان نماینده ولی فقیه و امام جمعه این شهر برگزیده شد. وی در آن دوران پرتلاطم علاوه بر امامت جمعه تبریز، در جبهه‌های نبرد علیه رژیم بعث عراق نیز برای تقویت روحیه رزمندگان حضوری فعال داشت و در کنار رزمندگان اسلام همواره به مبارزه می‌پرداخت. سرانجام آیت‌الله سیداسدالله مدنی، هنگامه اقامه نماز جمعه در شهر تبریز در محراب عبادت به وسیله منافقان به مقام والای شهادت نایل آمد و به دیار حق شتافت.
انتهای پیام
