وحید غفراننیا، پیشکسوت قرآنی و اولین حافظ نونهال کشور در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از آذربایجانشرقی، با بیان اینکه اگر فردی بخواهد در کشور کار فرهنگی انجام دهد مستلزم یک سری از خود گذشتگیها و مسائلی است که باید در نظر گیرد، گفت: پدرم با اینکه میتوانست کارهای اقتصادی بزرگی را برای خود ایجاد کند ولی بی ادعا هر دارائی که داشت وقف قرآن کرده بود و بدون بوق و کرنا اقدام به تأسیس این مؤسسه جهت گسترش آموزههای قرآنی کرد و در کمال سادگی، به دنبال اهداف متعالی بود.
وی به جلسهای که خبرنگاران ایکنا نیز در آن حضور داشتند خاطرنشان کرد: امسال این جلسات وارد چهارمین سال فعالیت خود شده که در طی این چند سال و از زمان حیات پدر و بعد از ایشان نیز بدون وقفه و منظم به فعالیت خود ادامه داده است و هدف از برگزاری این جلسات رسیدگی به امورات شخصی، اجتماعی و خانوادگی قرآن آموزان است.
غفراننیا ادامه داد: بعد از فوت پدر برخی اختلاف سلیقهها بین خانوادههای قرآنآموز ایجاد شد و باعث شد قدر این نعمتی که خداوند به فرزندانشان عطا کرده را ندانند و این کار باعث لطمه زدن به پیشرفت قرآنآموزان میشد در حالیکه بین بچهها هیچ اختلافی نیست و در کنار هم با صلح و آرامش به یادگیری قرآن میپردازند.
وی افزود: پدر بزرگوارم شاگردانش را به گونهای تربیت کرده بود که در زمان مسابقه و در رقابت نیز برای هم دعا و آرزوی موفقیت میکردند ولی اختلافات پیش آمده بین خانوادهها، دلیلی شد که تصمیم بر منتفی شدن این جلسات بگیرم که بعد از مدتی تأمل در این موضوع به این نتیجه رسیدم که نباید تقاص گناه بزرگترها را کودکان معصوم بپردازند و ما بزرگترها در قبال آنها مسئول هستیم.
وی با اشاره بر اینکه بعد از درگذشت پدرم، مسئولیتی که در جامعه القرآن داشتم چندین برابر شده است و چون مسئولیت اصلی برنامههای حافظان بر عهده شخص پدرم بوده، گفت: بعد از درگذشت ایشان همه و بهویژه شاگردان او که تسکین دهنده من بودند خواستار ادامه مسیر پدر مانند سابق شدند و البته من هم تمایل نداشتم زحمتهای چندین ساله که برای این مؤسسه صرف شده بود، از بین برود.
غفراننیا اظهار کرد: با توجه به اینکه در خانوادهای بزرگ شدهام که در کنار قرآن به راحتی به فعالیتهای دیگر نیز پرداخته شده است و در بخشهای مختلف علمی، فرهنگی و اقتصادی فعالیت داشتهام و بر این اصل معتقدم که اگر به جایی رسیدهام فقط از برکت قرآن بوده و خود را مدیون قرآن میدانم.
باارزشترین هدیه برای من هدیه مقام معظم رهبری بود
وی به خاطرات قرآنی خود اشاره کرده و میافزاید: همه لحظات قرآنی برای من خاطره است ولی یکی از بهترین خاطراتی که هیچ وقت فراموش نخواهم کرد قرائت قرآن در مسجد شیعیان مدینه بود که باعث تعجب قاریان برجسته عربستانی شد و در باورشان نمیگنجید که یک کودک به زبانی غیر از زبان عربی، بتواند قرآن را به نحو زیبایی تلاوت کند.
پیشکسوت قرآنی با گلایه از برخی از اهالی مکتب قرآن اظهار کرد: اگر قرآن مهجور باشد این تقصیر متوجه خود متولیان قرآن است که نتوانستند به درستی قرآن را به جامعه معرفی کنند و امروزه دیدگاهی که به افراد قرآنی نسبت میدهند بسیار متفاوتتر از سایر دیدگاهها میباشد و وقتی ما را به عنوان حافظ و قاری قرآن میشناسد، حداقل باید متخلق به اخلاق قرآنی باشیم و این فقط در ظاهر نباشد و باید چنان مردم را با این کتاب آسمانی آشنا کنیم که بدانند این کتاب صرفاً برای خواندن نیست بلکه هر آیهاش منبعی برای اهل تحقیق و تأمل برای عمل است.
غفراننیا تصریح کرد: نباید کسی از روی اجبار به طرف قرآن بیاید زیرا قرآن جبری نیست و ما باید فضائی را در مملکت و فرهنگمان فراهم آوریم که مردم قرآن را از عمق وجود بپذیرند و اگر توجه کنیم ما در ایران فقط یک شبکه رسانهای مخصوص قرآن داریم در حالی که در بخش ورزش چندین رسانه فعالیت میکنند و با این مثال میتوانیم عیار خوبی رابه دست آوریم.
غفراننیا نیاز جامعه به قرآن را لازم دانست و افزود: امروز دانش آموزی به مدرسه میرود و احساس نیاز میکند که به کلاس زبان یا کامپیوتر مراجعه کند و این احساس باید در مورد قرآن نیز ایجاد شود و مردم این احساس نیاز را داشته باشند که باید قرآن را نیز یاد بگیرند و آیا این نیاز سنجی در مورد قرآن نیز انجام پذیرفته است؟
وی از فعالیتهای صادقانه خبرگزاری ایکنا تشکر کرده و ادمه داد: خبرگزاری ایکنا، رسانهای است که در فضایی سالم و بی حاشیه و بدون خط و مشی سیاسی به فعالیت مشغول است و از فعالان رسانه انتظار میرود که همین مسیر را در حوزه قرآنی دنبال کنند.