استحکام‌بخش اجتهاد و فقاهت + فیلم
ملا احمد نراقی مجتهد، فقیه، نویسنده و شاعر زمان فتحعلی شاه قاجار است که خدمات علمی و مجاهدت‌های سیاسی کم‌نظیری را در زمان حیاتش به انجام رسانده است. وی را نخستین فقیهی دانسته‌اند که «ولایت فقیه» را به‌صورت یک مسئله فقهی تبیین و برای اثبات آن از ادله نقلی و عقلی استفاده کرد.
ملا احمد در ۱۱۸۵ قمری مطابق با ۱۱۵۰ خورشیدی در نراق به دنیا آمد. او دوران نوجوانی را در کاشان در محضر پدرش به تحصیل مقدمات و سطح گذراند و به سرعت مدارج علمی را طی و خود شروع به تدریس معالم و مطول کرد. وی در ۱۲۰۵ قمری همراه پدر به عتبات عالیات مشرف شد و از محضر اساتید آنجا بهره برد و پس از کسب درجه اجتهاد به تدریس، بحث، تألیف و تصنیف پرداخت. ملا احمد پس از وفات پدرش در ۱۲۰۹ قمری به ناچار به کاشان برگشت و به‌جای وی مرجعیت عامه به او منتقل شد و مورد توجه عموم مردم قرار گرفت.
نراقی در عهد قاجاریه و در دوران پادشاهی فتحعلی شاه قاجار می‌زیست، دورانی که روس‌ها قسمتی از نواحی شمالی ایران را اشغال کرده و به بدترین وضع با اهالی آنجا رفتار می‌کردند. در میان علمای سده‌های اخیر از جایگاه خاصی برخوردار است. وی در علوم مختلف اسلامی نظیر علم فقه، اصول فقه، حدیث، رجال، درایه، ریاضیات، نجوم، حکمت، کلام، اخلاق و ادبیات و شعر سرآمد علمای زمان خود بود. از وی تألیفات متعددی به‌جای مانده است. معراج السعاده، کتابی به زبان فارسی در اخلاق اسلامی از مشهورترین آثار او به‌شمار می‌رود.
وی تسلط کامل به زبان عربی، عبری و لاتین داشت و تسلط او بر علوم مختلف باعث شد که کتاب‌های متنوعی تألیف کند. کتاب سیف الأمة و برهان الملة که در رد شبهات کشیش انگلیسی هانری مارتین نوشته شده است، نشان از تسلط وی بر مذهب مسیحیت و حساسیت وی در پاسخ‌گویی به افکار انحرافی دارد. ملا احمد نراقی سرانجام در ۲۳ ربیع‌الثانی ۱۲۴۵ قمری مصادف با ۳۰ مهر ۱۲۰۸ خورشیدی در اثر وبایی که نراق و کاشان و اطراف آن‌را فرا گرفته بود، چشم از جهان فرو بست. پیکر او را به نجف اشرف منتقل و به خاک سپرده شد.
انتهای پیام
