عالمی که زیارتش حاجت‌ می‌دهد + فیلم

علامه صاحب الفصول حائری در سال 1294 هجری در کربلای معلی دیده به جهان گشود، اصالتش اصفهانی است، پدربزرگش آیت‌الله العظمی محمدحسین صاحب الفصول بوده که این لقب را به خاطر تألیف کتابی به همین نام می‌گیرد، استعداد و نبوغی خاص داشت، تحصیلاتش را جوار بارگاه عتبه حسینیه به پایان ‌می‌رساند و هنوز به سن تکلیف نرسیده بود که موفق به نگارش 3 کتاب با عنوان‌های «هدایه العامه فی اثبات الامامه»، «منظومه موجز المقال در علم درایه» و «منظومه ادربیع فضولی» می‌شود.

در نزد اساتیدی نظیر زین‌العابدین مازندرانی، علامه ملااسماعیل بروجردی(جد مادری) و میرزا محمد هاشم اصفهانی تلمذ می‌‌کند، شاید بتوان گفت یکی از بهترین دوران تحصیل علامه زمانی رقم خورد که میرزا محمد هاشم اصفهانی در سفر به کربلا با وی آشنا شده و هنگامی که از استعدادش با خبر می‌شود عزمش را جزم می‌کند که در این دیار بماند و در تربیت او همت گمارد، نکته جالب اینکه علامه در زمان حیاتش رساله‌ای را در احکام ساکنان نواحی قطبی نوشته که این کتاب یک بار به همت مرحوم آیت‌الله ‌خالصی چاپ شده است.

علامه در سن 17 سالگی مطابق با 1310 هجری شمسی وارد اصفهان می‌شود، این حضور بیش از 10 سال به طول می‌انجامد و دوباره به کربلا باز می‌گردد تا اینکه با شروع جنگ جهانی دوم و اوضاع نابسامان و ناامن آن روزگار در تهران ساکن می‌شود. در همین شهر با دختر میرزا محمد مجتهد طباطبایی با نام عذرا بیگم ازدواج می‌کند، این بانوی فاضله و مؤمن که مدت کوتاهی را با ایشان زندگی می‌کند و به دیار باقی می‌شتابد، باغی را که در خیابان کارون داشته به علامه هبه می‌کند، سرانجام علامه حائری در سال ۱۳۶۷ق. (۱۳۲۷ش) در تهران درگذشت و در همین باغ در دل خاک طبق وصیتش آرام می‌گیرد.

آنچه نام علامه عبدالرحیم صاحب الفصول را در تاریخ اسلام و تشیع درخشان می‌سازد، هوش و ذکاوت سیاسی ایشان درباره ترمیم مزار منور ائمه بقیع است، وی در دیداری که با عبدالعزیز پادشاه عربستان بعد از تخریب قبور ائمه بقیع داشته موفق به دریافت سندی می‌‌شود که به موجب آن زائران ایرانی می‌توانند به زیارت بقیع رفته و اعمال خود را انجام دهند.