مردی از جنس مناجات + فیلم

سید‌علی میرهادی در سال 1300 هجری شمسی مانند نوری در خانه‌ای میان کوچه‌پس‌کوچه‌های بازار تهران درخشید و در دامان پدرش سیدحسن میرهادی که مردی مؤمن و بردبار بود و مادری اهل قرآن، پرورش یافت و بعدها از شاگردان مرحوم «شیخ زاهد» شد. شیخ محمدحسین، زاهد عارفی بود که در دلش عشق و یقین به ولایت امام حسین(ع) را با هم داشت. او خودش را یک واعظ و روضه‌خوان ساده می‌دانست و منبرها و روضه‌هایش را از روی کتاب برای مردم می‌خواند. این زاهد و عارف، طوری سید‌علی را تربیت کرد و تعلیم داد که پس از درگذشت وی سید‌علی میرهادی به جای وی بر منابر دعا و مناجات، روضه و مصیبت اهل بیت(ع) را زمزمه می‌کرد.

وی در سخنرانی‌های خود مستمعین را به امید داشتن به آمرزش خداوند و آرامش دعوت می‌کرد و اثر مناجات‌های شبانه‌اش در کارهای خیر روزانه جلوه می‌کرد. سیدعلی میرهادی در دوران جوانی با نوه عمه خود ازدواج کرد و صاحب 5 فرزند دختر و یک فرزند پسر شد که یکی از دخترانش در دوران جوانی به رحمت خدا می‌رود. این در حالی بود که سید‌علی علاقه‌ خاصی به خانواده و فرزندان داشت. وی علاوه بر اینکه فردی زاهد و اهل تقوا بود، «صندوق کوثر» در بازار تهران و «خیریه رضوی» را بالاتر از بیمارستان طرفه تأسیس کرد که با معرفی افراد نیازمند به این مراکز کمک‌هایی به آنها ارائه می‌شد و اکنون هم این مراکز پا برجاست، چرا که او به قدری در نور ایمان و ولایت امیرالمؤمنین(ع) غرق بود که جز این از او توقع نمی‌رفت.

مسجد امین‌الدوله علاوه بر شنیدن مناجات و روضه‌های مرحوم میرهادی، دعای وی برای پیروزی انقلاب اسلامی و رزمندگان اسلام در جبهه‌ها را نیز به خوبی به یاد دارد. سیدعلی میرهادی با اینکه میان مردم اعتبار زیادی داشت هیچ وقت از این جایگاه شیفته نشد و ساده زندگی کرد و هنگام رحلت از این دنیا به راحتی چشم‌هایش را بست. وی مانند استاد بزرگوارش شیخ زاهد، زهد و تقوی را زنده نگه داشت و در همه مراحل زندگی اطرافیان را به ساده‌‌زیستی دعوت می‌کرد؛ زمانه ما کم از این افراد را به خود ندیده است؛ «رجبعلی خیاط» و «مرحوم دولابی» از جمله این افراد هستند.

سید‌علی میرهادی مناجات خوان و دعاخوانی که زهد و تقوا در جسم و روحش ریشه کرده بود از بیماری فشار خون رنج می‌برد و هیچ وقت هم برای درمان آن به پزشک مراجعه نکرد؛ یک هفته قبل از وفاتش به زیارت امام هشتم رفت و در آنجا خواب دید که در حال مناجات‌خوانی است که فردی بلندگو را از مقابل او برمی‌دارد؛ مرحوم که معبّری خبره‌ بود، اینگونه تعبیر می‌کند که بیش از یک هفته در این دنیا زندگی نخواهد کرد. روز عید قربان سال 67 ذاکر اهل بیت(ع) بر اثر سکته مغزی روح و جان خود را تسلیم خداوند کرد، ولی هنوز هم کوچه ‌‌پس کوچه‌های بازار، مسجد امین‌الدوله و کوچه شهید علی درخشان محله 17 شهریور به زهد و تقوای این پیرمرد ساده و باصفا را به خاطر می‌آورند. مرحوم میرهادی شاگردان زیادی را به سرچشمه زلال معرفت و عشق به اهل‌ بیت(ع) وصل کرده است که حاج منصور ارضی یکی از آنهاست.