مستندنگاری نقشه‌های فتوگرامتری مسجد کبود تبریز
معاون اداره‌کل میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری آذربایجان‌شرقی از پایان طرح مستندنگاری و تهیه نقشه‌های فتوگرامتری «اندازه‌گیری تصاویر اجسام در روی عکس‌های هوایی» مسجد کبود تبریز خبر داد.
به گزارش ایکنا از آذربایجان‌شرقی، به نقل از روابط عمومی اداره‌کل میراث فرهنگی استان، وحید نواداد، معاون اداره‌کل میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری آذربایجان‌شرقی، امروز، 27 آذرماه، از پایان طرح مستندنگاری و تهیه نقشه‌های فتوگرامتری «اندازه‌گیری تصاویر اجسام در روی عکس‌های هوایی» مسجد کبود تبریز خبر داد و گفت: فتوگرامتری به علم، هنر و تکنیک تهیه داده‌های سه بعدی قابل اطمینان از اجسام یا بنا‌ها به کمک تصاویر ۲ بعدی که از زاویه‌های مختلف تهیه شده‌اند گفته می‌شود و نقطه قوت فتوگرامتری در دقت بسیار بالای آن در بازسازی جزئیات اجسام است.
وی ادامه داد: خدمات صورت گرفته در این طرح شامل ایجاد شبکه نقشه‌برداری در سیستم مختصات UTM، تهیه ابر نقطه متراکم و مدل سه بعدی کل بنا، تهیه تصاویر قائم (ارتوفتو) از نما‌های اصلی و تصویر قائم بام بنا از بالا، تهیه ویدئوکلیپ از مدل سه‌بعدی تهیه تصاویر قائم تزئینات و کتیبه‌ها و تهیه تصاویر قائم از کف و سقف‌های اصلی این بنا است.
نواداد، مهم‌ترین کاربرد‌های فتوگرامتری برد کوتاه مستندنگاری آثار تاریخی و میراث فرهنگی را کمک این علم نوین به بررسی‌های دقیق معماری بنا‌ها یاد کرد و گفت: این موضوع امروزه نقش بسیار ارزشمندی در حفظ آثار تاریخی ایفا می‌کند.
به گفته وی مستندنگاری و تهیه نقشه‌های فتوگرامتری در مرمت، بهبود و شناخت آثار میراث‌فرهنگی از اهمیت بسزایی برخوردار است.
بنای مسجد کبود که از آثار ارزشمند دوره قراقویونلو محسوب می‌شود به دستور جهانشاه که شهر تبریز را پایتخت خود قرار داده است، با استناد به کتیبه برجسته سـر در مسجد به سال ۸۷۰ هجری قمری به اتمام رسید. سلطنت جهانشاه از سال ۸۳۹ هجری قمری آغاز شد و تا ۸۷۲ هجری قمری ادامه پیدا کرد و وی به دست اوزون حسن از طایفه آق قویونلو‌ها کشته شد و بساط اقتدار حکومتش که از آسیای صغیر تا خلیج فارس و هرات و ماورالنهر گسترده شده بـود، برچیده شد.
آرامگاه جهانشاه و نزدیکان وی در انتهای شبستان کوچک در داخل سرداب مسجد کبود قرار دارد. ویژگی بارز و شهرت وافر مسجد کبود با معماری ویژه تلفیقی و اعجاب انگیزش بیشتر به خاطر کاشیکاری معرق و تلفیق آجر و کاشی، اجرای نقوش پرکار و در حد اعجاز آن است که زینت بخش سطوح داخلی و خارجی بناست. مسجد کبود در سال ۱۳۱۰ شمسی در فهرست آثار ملی به ثبت رسید و بیشترین مرمت آن تا سال ۱۳۴۳ شمسی انجام گرفت.
انتهای پیام
