در ۲۶ مردادماه ۱۳۶۹ خورشیدی، یکی از روزهای ماندنی و خاطرهانگیز در تاریخ معاصر کشور محسوب میشود. رزمندگان سلحشوری که طی هشت سال دفاع مقدس در راه دفاع از دین، ناموس و میهن در نبردی نابرابر و هر کدام در شرایطی خاص با دشمن مبارزه کرده بودند و در نهایت در چنگ رژیم بعث عراق گرفتار شده بودند، از این روز به تدریج وارد میهن اسلامی شدند. در تابستان ۶۹ موجی از شادی و شور و شعف سراسر کشور را فراگرفت و مردم از اسرایی که سالها در چنگال رژیم بعث گرفتار آمده بودند با عنوان «آزادگان» استقبال کردند. این رویداد دو هفته پس از اشغال نظامی کویت توسط ارتش صدام و دو روز پس از آن صورت گرفت که صدام در نامهای به مرحوم هاشمی رفسنجانی رئیسجمهور وقت ایران بار دیگر عهدنامه ۱۹۷۵ الجزیره را پذیرفت و به شرایط ایران برای پایان جنگ تسلیم شد و از جمله قول عقبنشینی از مرزهای ایران و آزادسازی اسیران ایرانی را داد.
اسرای سرافراز ایرانی از چند نقطه مرزی با تشریفات وارد کشور شدند و نخستین واکنش آنان بوسه بر خاک ایران و ریختن اشک شوق بود. زیارت حرم امام خمینی(ره) و همچنین دیدار با آیتالله خامنهای، رهبر معظم انقلاب از نخستین برنامهها و اقدامات مشترک آزادگان ایرانی بود. در پی بازگشت آزادگان به ایران دستور تشکیل ستاد رسیدگی به امور آزادگان صادر شد و این ستاد در ۲۲ مرداد ۱۳۶۹، براساس قانون حمایت از آزادگان مصوب ۲۳ آذرماه ۱۳۶۸ مجلس تشکیل شد و در نخستین گام با تبادل انبوه اسرا مواجه شد و براساس همان قانون و با مساعدت و همراهی دیگر دستگاهها مسئولیت این کار عظیم را به دوش گرفت و تبادل بیش از 40 هزار آزاده و به همین تعداد اسیر عراقی را انجام داد. این ستاد بیش از ۲۷۰ واحد ستادی در سراسر کشور تشکیل داد و ارائه خدمات به آزادگان را در زمینههای گوناگون آغاز کرد.
با ورود اولین کاروان آزادگان ایرانی، شور و شوقی سراسر کشور را دربر گرفت. هر نقطه از ایران اسلامی همه شور و شکر و شادی بود. مردم در شهرهایی که در مسیر عبور کاروان آزادگان بودند بهصورت خودجوش با وسایل صوتی و بهره از آهنگهای انقلابی حماسی که در اختیار داشتند به شادی پرداختند و در ورودی هر شهر به استقبال عزیزان ملت ایران میرفتند.
انتهای پیام