دهم اردیبهشت در تاریخ ایران روز مهمی است. روزی که یادآور ازخودگذشتگیهای ملت سرافراز ایران و فرار اشغالگران متجاوز پرتغالی بعد از ۱۱۷ سال تسلط جابرانه بر سواحل جنوبی کشور (۲۱ آوریل ۱۶۲۲ میلادی) است. شاه عباس صفوی در این روز در سال ۱۶۲۱ میلادی توانست هرمز را از چنگ پرتغالیها درآورد. خلیج فارس به لحاظ وسعت سومین خلیج بزرگ جهان است. از اینرو به دلیل موقعیت جغرافیایی خود در طول تاریخ، همواره نامش بر سر زبانها بوده است و آنرا با نام خلیج فارس یا دریای پارس میشناسند. قدیمیترین اسناد موجود درباره خلیج فارس به کتابهای باقیمانده از یونان باستان بر میگردد.
یونانیها و مورخانشان در این کتابها با نام «پرسیکوس سینوس» که به معنی «خلیج فارس» است از این آبراهه یاد میکنند و تکرار همین نام باعث میشود که بسیاری از نقشههای باقیمانده از اروپاییان قرنها بعد نیز با همین نام از خلیج فارس یاد کنند. براساس نوشتههای مورخان یونانی مانند هرودت (۴۸۴ – ۴۲۵ ق. م) کتزیاس (۴۴۵ – ۳۸۰ ق. م)، گزنفون (۴۳۰ – ۳۵۲ ق. م) استرابن (۶۳ ق. م – ۲۴ م) که پیش از میلاد مسیح میزیستهاند؛ یونانیان نخستین ملتی هستند که به این دریا نام «پرس» و به سرزمین ایران «پارسه»، «پرسای»، «پرسپولیس» یعنی شهر یا مملکت پارسیان دادهاند.
خلیجفارس در واقع محور ارتباط بین اروپا، آفریقا، آسیای جنوبی و جنوب شرقی است. از نظر راهبردی در منطقه خاورمیانه، بهعنوان بزرگترین و مهمترین مرکز ارتباطی بین این سه قاره است و بخشی از یک سیستم ارتباطی شامل اقیانوس اطلس، دریای مدیترانه، دریای سرخ و اقیانوس هند است. همچنین این منطقه منبع مهم انرژی جهان است. در مجموع خلیجفارس از نظر جغرافیای سیاسی، استراتژیک، انرژی و تاریخ و تمدن یک پهنه آبی مهم و حساس در دنیا محسوب میشود. در حدود ۳۰ درصد نفت جهان از منطقه خلیجفارس تأمین میشود که این مقدار گاهی افزایش و گاهی کاهش مییابد. نفت تولید شده در حوزه خلیجفارس باید از طریق این پهنه آبی و از راه تنگه هرمز به سایر نقاط جهان حمل شود.
از منظر سیاسی نیز کرانه و پسکرانه این دریا در شمال و جنوب و شرق و غرب از سدههای پیش از میلاد مسیح در اختیار ایرانیان بوده است و کاوشهای باستانشناسی در شهرهای گوناگون در همه کرانه و پسکرانههای خلیج فارس در شمال و جنوب و شرق و غرب گواه این نظریه است. خلیج فارس از جنبههای گوناگون دارای ویژگیهای متمایزی در مقایسه با دیگر مناطق آبی و خشکیهای جهان است که در نوع خود منحصر به فرد است. خلیج فارس نقش خود را بهعنوان شاهراه بازرگانی از روزگاران دور داشته است، از هنگام گسترش رقابتهای سیاسی استراتژیک قدرتهای اروپایی، منطقه خلیج فارس به عنوان یک شاهراه بازرگانی مهم و پر اهمیت در زنجیره استراتژی آنان، مورد توجه قرار گرفت.
بدون تردید خلیج فارس با منابع طبیعی و معدنی فراوان خود دیگر نه تنها بخاطر ایفای نقش ارتباط دهندگی یک بزرگراه تجاری میان شرق و غرب جهان، بلکه بهعنوان یکی از ۲ سر انتهایی در مبادلات اقتصادی جهان بهشمار میآید و این نشاندهنده جایگاه و اهمیت این آبراه مهم است. دنیا در حال حاضر برای تأمین ۶۵ درصد نیازهای نفتی خود به خلیج فارس متکی است و این منطقه غیر از نفت، قریب ۳۰ درصد ذخایر گاز جهان را نیز در خود جای داده و مهمترین موردی که باعث اهمیت فوقالعاده خلیج فارس و حتی سبب دستاندازی و طمعورزی قدرتهای بزرگ به آن شده، وجود این ذخایر طبیعی است.
انتهای پیام