پیوند عمیق حوزه و دانشگاه؛ تنها راه مقابله با پیامدهای منفی مدرنیته
حجتالاسلام والمسلمین خسروپناه، با اشاره به بنیانهای فکری تمدن غرب، تأکید کرد: پیوند عمیق و محتوایی بین نهاد حوزوی و دانشگاهی، تنها راه مقابله با پیامدهای منفی مدرنیته از جمله بحران هویت، خانواده و محیط زیست است.
به گزارش ایکنا از آذربایجانشرقی، حجتالاسلام والمسلمین عبدالحسین خسروپناه، دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، امروز، 27 آذرماه در مراسم گرامیداشت سالروز وحدت حوزه و دانشگاه در دانشگاه هنر اسلامی تبریز، با اشاره به بنیانهای فکری تمدن غرب، تأکید کرد: پیوند عمیق و محتوایی بین نهاد حوزوی و دانشگاهی، تنها راه مقابله با پیامدهای منفی مدرنیته از جمله بحران هویت، خانواده و محیط زیست است.
وی با تأکید بر ضرورت تعامل عمیق و محتوایی بین نهادهای حوزوی و دانشگاهی، پیوند حکمت قرآنی با علوم و فناوریهای مدرن را راهکار اساسی برای حل مسائل و پیشرفت کشور عنوان کرد.
وی ضمن همچنین گرامیداشت هفته وحدت حوزه و دانشگاه و یاد شهدای این عرصه، به ویژه شهدای خدمت در آذربایجان شرقی، اظهار کرد: مقصود از وحدت حوزه و دانشگاه، ادغام این دو نهاد نیست، بلکه مقصود، همکاری و تعامل دانشگاهیان و حوزویان برای پیشرفت کشور است. به تعبیر دقیقتر، ایجاد پیوند بین علوم حوزوی و علوم دانشگاهی برای حل مسائل مختلف فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و امنیتی کشور است.
خسروپناه با تفکیک میان علوم رایج در حوزه (مانند فقه، اصول، فلسفه، عرفان، اخلاق) و علوم رایج در دانشگاه (علوم پایه، مهندسی، پزشکی، علوم انسانی)، بر ضرورت پیوند این دو مجموعه دانش برای حل مسائل تأکید کرد.
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی تبیین حکمت قرآنی را رسالت اصلی حوزویان دانست و گفت: حکمت در قرآن، فراتر از عقل و معادل خرد ناب است که جایگاه آن پس از عقل و با جمع شدن عقل نظری، عقل عملی، عقل معاش و عقل معاد حاصل میشود. صاحبان چنین خردی، اولوا الالباب هستند. تبیین دقیق این مفهوم و مفاهیم بنیادین دیگر از قرآن، کار حوزویان است.
وی در تحلیل علوم مدرن، شکلگیری آن را متأثر از پذیرش سه مبنا دانست: اومانیسم (اصالت انسان)، سکولاریسم (اصالت دنیا) و سوبژکتیویسم (اصالت فاعل شناسای انسانی).
وی افزود: این سه مبنا اگرچه دستاوردهای ارزشمندی در شناخت و تغییر طبیعت برای بشر به ارمغان آوردهاند، اما با کنار نهادن ربوبیت خدا و قرار دادن انسان به جای خدا در ربوبیت، منجر به استکبار شدهاند که ریشه فساد در زمین است. لازمه این استکبار، شکاکیت در بینش، منیت در منش و اباحیگری در کنش است که بحرانهایی مانند بحران هویت، خانواده و محیط زیست را به دنبال داشته است.
خسروپناه راه حل قرآن برای خروج از این بحرانها را، شناخت عالم به عنوان آیات الهی با ابزار معرفتی حکمت دانست و تصریح کرد: حکمت قرآنی، پادزهر شکاکیت و اباحیگری ناشی از تفکر مدرنِ مبتنی بر آن سه مبناست.
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی در پایان سخنان خود جمعبندی کرد که اگر حوزههای علمیه، کار خود را حکمتآموزی به معنای قرآنی دقیق آن قرار دهند و دانشگاهها نیز به طبیعتشناسی و انسانشناسی مشغول باشند، با ترکیب این دو، میتوان مسائل جامعه را حل و آن را به سمت تمدن نوین اسلامی سوق داد.
وی بر ضرورت گفتوگوی مستمر، با حلم و حوصله، بین حوزویان و دانشگاهیان در قالبهایی مانند کرسیهای آزاداندیشی تأکید کرد.
انتهای پیام
