شهید مرتضی جابری در سال ۱۳۴۳ هجری شمسی در شهرستان میانه متولد شده درس را تا اول دبیرستان در زادگاه خود خواند. در سال ۱۳۵۹ به همراه خانواده به تهران انتقال یافت و تحصیلاتش را در آن شهر با موفقیت به پایان برد. دو سال خدمت وظیفه را در منطقه بوکان انجام داد. در آزمون سراسری سال ۶۴ دانشگاه شرکت کرد و در رشته جغرافیای طبیعی دانشگاه تبریز در رشته جغرافیای طبیعی پذیرفته شد.
انقلاب اسلامی در دوره نوجوانی او شروع شد. او به همراه دیگر نوجوانان در راهپیماییها شرکت کرده و پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز در مساجد فعالیت میکرد. با شروع جنگ تحمیلی چند بار به جبهه اعزام شد. او در سال ۱۳۶۵ برای تهیه مهمات در دانشکده فنی دانشگاه تبریز با دوستان خود حضور داشت.
وی به همراه دیگر دانشجویان از ساعت ۱۶بعدازظهر تا نیمههای شب در کارگاه فعالیت میکرد که در نهایت در شب ۲۷ دی سال ۶۵ بر اثر بمباران هوایی کارگاه به فیض عظیم شهادت نائل آمد.
شهید جابری علاقه عجیبی به آموزش قرآن و مسائل اسلامی داشت و در اغلب مجالس وعظ و سخنرانی شرکت میکرد. فردی منظم و منضبط بود و تلاش میکرد در حد توان به مستحبات عمل کند؛ همیشه با وضو سر سفره مینشست و شبها نیز قبل از خواب وضو میگرفت.
«خدایا حرکتم را که فقط در راه تو و شرکت در جهاد و هدفم را که همانا پیروزی اسلام است قبول فرما و اگر در این راه، جان خود را فدای راهت کردم از شهدا محسوبم کن و شهادتم را مورد قبول درگاهت بگردان، اکنون که به ندای «هل من ناصرا ینصرنی» امام حسین زمانم، آگاهانه لبیک گفته و به سوی پرودگار خویش باز میگردم از خداوند رحمان مسئلت دارم که شهادتم را قبول کرده و از شما پدر و مادر عزیزم انتظار دارم که صبر را پیشه خود ساخته و از صابرین باشید، که خداوند می فرماید «ان الله مع الصابرین» و در سوگ من ناله و زاری نکنید و اگر خواستید گریه کنید به مظلومیت امام حسین(ع) و ائمه اطهار (ع) گریه کنید و افتخار کنید امانتی که از طرف خداوند در دست شماست تحویلش دادید و ان شاءلله در نزد حضرت فاطمه(س) روسفید خواهید شد...».
یادآوری میشود، ۲۷ دی سالگرد شهادت ۲۲ تن از دانشجویان دانشگاه تبریز بر اثر یورش وحشیانه رژیم بعثی به دانشکده فنی دانشگاه تبریز است. دانشجویانی که از درس و امتحان و موقعیت اجتماعی خود زده بودند تا بتوانند حداقل کاری را که از دستشان بر میآمد انجام بدهند و با استفاده از تخصصهای فنی و علمی خود نیاز جبهه را به نوبه خود برطرف سازند. پاکبازانی که همچون شمع سوختند تا بتوانند دین خود را به میهن اسلامی ادا کنند و به درجه رفیع شهادت نائل آمدند. شهیدانی که برای همیشه تاریخ نامشان بر تارک تاریخ دانشگاه خواهد درخشید. مدیریت کارگاه فنی دانشگاه تبریز در آن دوران بر عهده جهاددانشگاهی آذربایجانشرقی بود.
انتهای پیام