مشروطهخواه استعمار ستیز + فیلم
رئیسعلی دلواری نامی آشنا برای انگلیسیها؛ مبارز مشروطهخواه و بزرگمردی که استعمار پیر را به زانو درآورد و سالها پس از قیام مردم جنوب هنوز هم شنیدن نام این دلیرمرد تنگستانی سردمداران استعمار را به وحشت میاندازد.
رئیسعلی دلواری در ۱۲۶۳ خورشیدی در روستای دلوار از توابع تنگستان دیده به جهان گشود. تنگستان منطقهای کوهستانی در جنوب شرقی بوشهر است و از جنوب دشتستان بوشهر تا ساحل دریا امتداد دارد. پدر دلواری زائیر محمد، کدخدای دلوار بود که بعدها به «معینالاسلام» ملقب شد. با شروع نهضت مشروطیت، رئیسعلی در حالی که ۲۵ سال بیشتر نداشت از جمله پیشگامان مشروطهخواه در جنوب ایران شد. او با همراهی دیگر مشروطهخواهان بوشهر را از حاکمیت استبداد قاجاریه خارج کرد. رئیسعلی در دوران دیکتاتوری محمدعلی شاه قاجار علیه حکومت وی در جنوب دست به اسلحه برد و در ۱۲۸۷ خورشیدی به درخواست ملاعلی تنگستانی و سیدمرتضی مجتهد اهرمی که مخالف استبداد محمدعلی شاه قاجار بود، بوشهر را از سلطه عمال شاه قاجار آزاد کرد و حدود ۹ ماه شهر را در کنترل داشت.
وی همچنین در کشاکش جنگ اول جهانی و در حمله انگلیسیها به بوشهر، رشادت بسیاری از خود نشان داد. ماجرا از این قرار بود که در ۱۹۱۴ میلادی در آغاز جنگ جهانی اول نیروهای انگلیس از جنوب ایران را در معرض هجوم قرار دادند و کشتیهای جنگی آنها در مقابل بوشهر لنگر انداختند و نیروهای اشغالگر بهتدریج قصد اشغال بوشهر و نواحی ساحلی اطراف را داشتند. در واقع باید گفت بوشهر برای انگلیس بهعنوان بندری تجاری و به لحاظ جغرافیای سیاسی در منطقه خلیج فارس با اهمیت تلقی میشد. حضور آلمان در بوشهر که در آن زمان با بریتالیا در جنگ بود، بهانهای به دست داد تا آنها، این شهر را اشغال کنند. انگلیس مقامات کنسول آلمان را دستگیر کرد که این اقدام اعتراض ایران را در پی داشت. به همین دلیل رئیسعلی دلاوری با کسب تکلیف از علما در اوایل رمضان ۱۳۳۳ قمری خود را برای دفاع از بوشهر و جلوگیری از پیشروی نیروهای انگلیسی آماده کرد و توانست آنها را شسکت بدهد. در ایران به دلیل مجاهدتهای این مبارز نامدار در ۱۳۸۹خورشیدی و با مصوبه شورای عالی انقلاب سالروز شهادت وی برابر با ۱۲ شهریور به نام «روز ملی مبارزه با استعمار» نامگذاری شده است.
انگلیسیها در ابتدا میخواستند با پرداخت پرداخت مبالغ زیادی قیام رئیسعلی دلاوری را متوقف کنند و گفتند که چنانچه او از قیام علیه قوای اشغالگر صرفنظر کند، مقامات انگلیسی ۴۰ هزار پوند به او خواهند پرداخت. این مبارز نامدار که پیشاپیش از حمله به دلوار آگاهی داشت، بلافاصله در اقدامی تاکتیکی به تخلیه دلوار پرداخت و به سمت کوههای اطراف منطقهای مشهور به «کلات بوجیر» عقبنشینی کرد. سربازان انگلیسی و هندی هنگامی وارد دلوار شدند که تقریباً روستا خالی از سکنه بود. به همین جهت شروع به گلولهباران منازل مسکونی خالی و قطع نخلهای دلوار کردند. رئیسعلی در همان شب با ۴۰۰ تن از نیروهای خود به قوای انگلیسی شبیخون زدند و ۶۰ تن از نیروهای متجاوز از جمله یک ژنرال بلندپایه را از پای درآوردند و همین امر سبب پیروزی وی در این جنگ شد. پس از این جنگ رئیسعلی دلواری بر حملات شبانه خود به بوشهر و پادگان انگلیسیها افزود و با همفکری دیگر خوانین منطقه طرح حمله سراسری به بوشهر و آزادسازی آن را پیریزی کرد. بدین ترتیب دلواری برای دفاع از استقلال وطن و حفظ حریم مرزی ایران همراه با یارانش، در نبرد با اشغالگران انگلیسی، نیروهای متجاوز را شکست دادند. جنگ دلیران تنگستان به رهبری وی تا شهریور ۱۲۹۴ ادامه پیدا کرد و انگلیسیها نتوانستند او و یارانش را شکست دهند.
بنابراین در حالی که در جنگ جهانی اول دولت مرکزی ایران به شدت ضعیف بود و نمیتوانست از بیطرفی خود دفاع کند و حکام منطقهای او در جنوب و بهویژه بوشهر نیز توان حفاظت از منافع ایران در برابر انگلیس را نداشتند اما در این میان، ایستادگی و مقاومت رئیسعلی جوان در برابر استعمار انگلیس و شکست دادن کشتیهای جنگی آنها در جنگ دلوار جانی دوباره در قلب وطن دوستان دمید و این دلاور دلواری که از دولت مرکزی ناامید بود، با گرفتن حکم جهاد از عالمان زمان خود استعمارگران را شکست داد. بعد از جنگهای ایران و روسیه و قرارداد ترکمنچای و گلستان، ایران در هر جنگی که شرکت کرد، شکست خورد. تنها استثنا در این مورد جنگ دلوار بود که نیروهای ایرانی در جنگ با انگلیسیها، شکست سختی به آنان وارد کردند. انگلیس با شکست مفتضحانه، دهها تن از افسران نظامی و دیگر نیروهای خود را از دست داد. انگلیسیها تا مدتها از این اتفاق مبهوت بودند. سرانجام این مجاهد خستگیناپذیر در ۱۲ شهریور ۱۲۹۴خورشیدی در محلی به نام «تنگک صفر» و در زمان شبیخون به نیروهای انگلیس توسط فردی نفوذی به نام غلامحسین تنگکی، از پشت سر هدف گلوله قرار گرفت و در ۳۳ سالگی کشته شد. پیکر او نیز بنا بر وصیتش، در جوار حرم علیبنابیطالب (ع) در وادیالسلام نجف اشرف دفن شده است.
انتهای پیام
