رقیه رضایی از شرکتکنندگان مرحله نهایی چهلوهفتمین دوره مسابقات سراسری قرآن کریم در بخش حفظ کل از استان مازندران، در گفتوگو با ایکنا از آذربایجانشرقی، با بیان اینکه حفظ قرآن را از سن پنج سالگی و با تشویق مادرش آغاز کرده اظهار کرد: موفقیت خود را در حوزه قرآنی مدیون خانواده به ویژه مادرم هستم که مرا در کلاسهای قرآنی ثبتنام کردند و در طول مسیر همواره همراه و یاور من بودند.
وی با بیان اینکه خوشبختی ما در تبعیت از دستورات قرآنی است، گفت: قرآن همیشه نور هدایتش ساطع است و چنانچه فرد توجه اندکی به آن داشته باشد آنچنان جذب زیباییهای قرآن خواهد شد که دوری قرآن را نمیتواند تحمل کند.
رضایی خطاب به همه کسانی که علاقه دارند حافظ کل قرآن کریم باشند، افزود: هر چقدر در این وادی قدم بردارند بیشتر از قبل شیرینی آن را احساس خواهند کرد و عطشی بسیار دلنشین برای یادگیری قرآن وجود آنها را فرا خواهد گرفت.
این حافظ کل قرآن در ادامه اظهار کرد: در حال حاضر معلم و در یکی از روستاها به شغل معلمی مفتخر هستم. در مدرسه تلاش میکنم تا دانشآموزان را به خودم جذب و اعتمادشان را جلب کنم، پس از این میتوان، آنها را به خواندن قرآن یا بسیاری از امور دیگر تشویق کرد اما بدون اعتمادسازی، چنین تاثیرگذاری ممکن نیست.
وی ادامه داد: یک معلم که اتفاقاً قاری یا حافظ بوده و سعی در تشویق دانشآموزانش به سمت قرآن دارد، باید بتواند بطنی از قرآن را متناسب با مخاطبش، به او بازتعریف کرده و بفهماند. باید با ادبیات و زاویه دید خود کودک با او حرف زد. باید دید در ذهن یک کودک هفت ساله چه می گذرد و متناسب با پیشینهای که دارد، به او مطلبی تحویل داد.
رضایی هرگونه آموزش به خصوص موضوعات فرهنگی را به شکل غیرمستقیم درست دانست و تصریح کرد: اگر زمانی، حسنین، وضو گرفتن را به شکل غیرمستقیم به پیرمرد یاد میدادند، حالا هم هر کسی که به دنبال انجام کار فرهنگی است، باید آموزش به شکل غیرمستقیم را یاد بگیرد.
این بانوی فعال قرآنی با اشاره به تلاشهای خود برای تشویق دانش آموزانش به سمت یادگیری قرآن خاطرنشان کرد: کودکانی که در فضای مذهبی بزرگ شدهاند، شاید راه سختی برای حفظ قرآن و انس با آن نداشته باشند؛ در این بین تلاش میکنم تا شاگردانم را دسته بندی نکرده و دیگر دانشآموزان را هم به این فضا راغب سازم.
وی در پاسخ به این سؤال که کدام آیه از قرآن، آرامش بیشتری برای او به ارمغان میآورد، اظهارکرد: آیه 17 سوره سجده بسیار به جانم نشسته است.«لاتَعْلَمُ نَفْسٌ ما أُخْفِيَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْیُنٍ جَزاءً بِما کانُوا یَعْمَلُونَ»، «هیچ کس نمیداند چه پاداشهای مهمّی که مایه روشنی چشمهاست، برای آنها نهفته شده؛ این پاداش کارهائی است که انجام میدادند.»
انتهای پیام