اعتصاب عمومی در سراسر کشور بالا گرفته، کارکنان ادارات و وزارتخانههای مختلف؛ وزیران و مدیران دولت را به محل کار خود راه نمیدهند. با تشدید اعتصابات، رفته رفته کارکنان دفتر نخست وزیری نیز در همبستگی با ملت انقلابی به اعتصابکنندگان میپیوندند. گزارشها حاکی است جمعی از وزرای سابق، معاونان وزارتخانهها بعضی از مدیران بخش خصوصی، استانداران و حتی مدیران کل به جرم فساد مالی و سوءاستفاده از بیتالمال دستگیر شدهاند اما انقلابیون این اقدام را سرپوش گذاشتن بر جنایات رژیم شاه و اغفال سرگرم کردن مردم میدانند.
در پانزدهم بهمن ۱۳۵۷ بختیار تمام پایگاههایش را از دست داده و همچنان با انجام مصاحبههای مختلف سعی در به رخ کشیدن قدرت خود دارد. محورهای مورد تأکید و تهدید او در مصاحبهها اینها هستند: به آیتالله خمینی اجازه تشکیل دولت موقت را نمیدهم، کسانی را که جنگ داخلی راه بیندازند اعدام میکنم و تمام نظرات امام خمینی را در لباس قانون تحقق میبخشم.
امام در پاسخ تهدیدهای دولت فرمودند: «من باید نصیحت کنم که دولت غاصب کاری نکند که مجبور شویم مردم را به جهاد دعوت کنیم. ما از ارتش میخواهیم هر چه زودتر به ملت متصل شوند. آنها فرزندان ما هستند. ما به آنها محبت داریم.»
امام همچنین در سخنرانیها و دیدارهایشان با مردم اصول سیاستهایشان را اینگونه بیان فرمودند: «تمام اتباع خارجی در ایران بهصورت آزاد زندگی خواهند کرد. ما برای اقلیتهای مذهبی احترام قائل هستیم. نظر من راجع به رادیو و تلویزیون و مطبوعات این است که در خدمت ملت باشند. دولتها حق هیچ نظارت ندارند.»
در این روز جلسه شورای انقلاب برای انجام مذاکرات نهایی مبنی بر نخست وزیری مهندس بازرگان برگزار شد و در پایان تصمیم بر برگزاری مراسم معارفه ایشان در بعدازظهر ۱۶ بهمن و در آمفی تئاتر مدرسه رفاه و اعطای حکم مأموریت مهندس بازرگان برای تشکیل دولت موقت انجام شد.
انتهای پیام