زبان گویای انقلاب + فیلم

به گزارش ایکنا از آذربایجان‌شرقی، سیدمحمدرضا سعیدی در دوم اردیبهشت‌ ۱۳۰۸ در نوغان مشهد در خانواده‌ای متدین متولد شد. او دروس ابتدایی را نزد پدرش سیداحمد آموخت و در نوجوانی لباس روحانیت بر تن کرد. پس از آن برای ادامه تحصیلات به مشهد رفت، منطق و اصول را نزد علمایی همچون ادیب نیشابوری، شیخ هاشم و شیخ مجتبی قزوینی آموخت. او در سال ۱۳۲۳ با هدف ادامه تحصیلات به قم رفت. در قم از محضر امام خمینی(ره) و آیت‌الله بروجردی بهره‌مند شد و به درجه اجتهاد رسید. آشنایی ایشان با امام خمینی(ره) موجب شد تا تلاش‌های سیاسی‌اش آغاز شود. او می‌کوشید روحانیونی را که در خارج از کشور به سر می‌برند با امام خمینی(ره) آشنا کند و به این ترتیب اندیشه امام راحل را به آن سوی مرزها بکشاند. همچنین با سفرهایش به شهرستان‌ها مبارزه‌ بی‌وقفه‌اش را علیه رژیم پهلوی آغاز کرد. 

آیت‌الله سعیدی در ۲۱ سالگی با خدیجه طباطبایی شیرازی که از نوادگان میرزای شیرازی بود ازدواج کرد، که حاصل این ازدواج ۵ پسر و ۴ دختر بود، ایشان علاوه بر مبارزه علیه رژیم شاه آثار متعددی از جمله آزادی در اسلام، اتحاد در اسلام، کار در اسلام، تقریرات درس آیت‌الله بروجردی، آیا دین موجب عقب‌ماندگی است؟، رساله امر به معروف و نهی از منکر و نقد و بررسی بسیاری از کتاب‌های اجتماعی و سیاسی را به یادگار گذاشته‌اند. 

این عالم مجاهد اواخر دهه ۱۳۳۰ به همراهی آیت‌الله خزعلی، آیت‌الله مکارم شیرازی، آیت‌الله جعفر سبحانی و آیت‌الله دوانی به خوزستان رفتند، در آنجا از حکومت پهلوی انتقاداتی مطرح کرد که موجب شد مدتی زندانی شود. ایشان بعد از رحلت آیت‌الله بروجردی از جمله افرادی بود که مرجعیت امام خمینی(ره) را مطرح کرد. همچنین در جریان مخالفت امام راحل با لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی، انقلاب سفید و کاپیتولاسیون از امام(ره) حمایت کرد.

شهید آیت‌الله سعیدی در سال ۱۳۴۹، در پی تصویب لایحه کاپیتولاسیون و دعوت از آمریکایی‌ها برای سرمایه‌گذاری در ایران که به نوعی استعمار اقتصادی را رقم می‌زد، به مخالفت با آن برخاست و آن را مصیبتی بزرگتر از نهضت تنباکو و کاپیتولاسیون خواند، در همین رابطه به علما نامه‌هایی نوشت، تا آنکه ۱۱ خرداد ۱۳۴۹ بعد از اقامه نماز به منزل رفت، که ساعت یک بعد از ظهر ساواک به منزل ایشان یورش برد و بعد از به هم ریختن اثاثیه منزل ایشان را به زندان قزل قلعه بردند و در زندان انفرادی تا ۱۰ روز به شدیدترین وجه ممکن شکنجه دادند. اسناد به دست آمده بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نشان می‌دهد ایشان با تمام شکنجه‌ها از امام به‌عنوان آیت‌الله خمینی یاد کرده و زمانی که مجبور بوده از محمدرضا پهلوی نام ببرد به کلمه شاه بسنده کرده است. سرانجام این عالم مجاهد در اثر شکنجه‌های سخت ۲۰ خرداد ۱۳۴۹ به شهادت رسید و پیکر ایشان مخفیانه از سوی ساواک در وادی السلام قم به خاک سپرده شد.