اين نويسنده كودك و نوجوان در گفتوگو با خبرگزاری قرآنی ايران (ايكنا) افزود: اثر داستانی مبتنی بر مفاهيم قرآنی بايد با خواست قلبی نويسنده شكل بگيرد و ناشران نيز در اين امر به اندازه نويسنده دارای مسئوليت و تأثير هستند. لذا در اين چرخه فرهنگی تا زمانی كه يك نويسنده احساس كند كه از لحاظ مالی و همچنين ساير مسائل موجود در امر كتاب و ادبيات، ارزش و اقبالی كه به اثر توليد شده توسط او در يك بازه زمانی يك ماهه وجود دارد به اندازه اقبالی است كه به يك اثر توليدی و تحقيقی كه زمانی نزديك به يك سال برای خلق شده است، خواه ناخواه ادبيات و كار خود را به سمت بازده مالی بيشتر پيش میبرد.
وی افزود: تحتالشعاع قرار گرفتن همه مسائل امر نشر به مسائل مالی، امروز به گونهای خود را رشد داده است كه در ادبيات دفاع مقدس و ادبيات داستانی با درونمايه انقلاب اسلامی نيز محتوا و درونمايه معنوی به يك امر الصاق شده به بدنه داستان تبديل شده است و نه جزئی از حقيقت داستان.
پوروهاب در ادامه گفت: بخش زيادی از كتابهای توليد شده با عنوان ادبيات دينی و قرآنی در كشور ما امروز اساساً داستانهايی به دور از حقيقت را بيان میكنند، چرا كه نويسنده آنها به ارائه صرف يك بازنويسی از تاريخ كه ناخودآگاه به سمت شباهت و همراستايی با آثار از پيش توليد شده حركت كرده، نزديك شده است و متاسفانه امروز شاهديم كه بازار توليد اينگونه از كتابها نيز به سمت اشباع شدن در حال حركت است و اين به معنی روند رو به توقف توليد آثار داستانی با درونمايههای دينی است.
اين نويسنده ادامه داد: شخصيتپذيری حقيقی ادبيات داستانی از معارف قرآنی نيازمند تحقيقی روشمند و منطقی است كه در آن نويسنده قادر باشد از ميان منابع گوناگون پژوهشی، حقايق را به بهترين نحو استخراج كند، نه اينكه شاهد توليد رمانی با موضوع پيامبر (ص) و با ذكر منابع گوناگون باشيم و در عين حال در مقدمه كتاب شاهد باشيم كه نويسنده خود را از خواندن متون استناد يافته در متن ناتوان اعلام كند.
نويسنده «تو با ما قدم میزنی» در ادامه افزود: نبودن فضای صحيح نقد هم مانع از شكلگيری حقيقی باطن دينی در داستان است، چرا كه منتقدان ما ايراد گرفتن به اثری دينی كه يك نويسنده صاحب نام آن را تاليف كرده است را برای آينده كاری خود مفيد نمیدانند.
پوروهاب در ادامه به موضوع مخاطب در امر شكلگيری يك كتاب اشاره كرد و گفت: تا زمانی كه به طور دقيق و مشخص معياری برای سنجش محتوايی كتاب مناسب در گونههای مختلف وجود نداشته باشد، مخاطب هم نمیتواند نياز و اقبال خود را در راستای توجه به يك عنوان تاليفی قرار دهد و تا زمانی كه اين فرآيند در گونه ادبيات داستانی معنوی ما به سمت فهم صحيح آيات قرآن و جستجوی نشانههای آن در متن و ارزشگذاری متن بر اساس آن پيش نرود، تنها مخاطبان سردگمتر و نويسندگان نيز عافيتطلبتر خواهند شد و اين سردرگمی تنها باعث حركت در جای ما خواهد شد.
خلق «پير چنگی» در پايان به بحث اطلاعرسانی اشاره كرد و گفت: تشويق و تبليغ مناسب خود میتواند عامل اصلاحكننده در شكلگيری آثار ادبی مكتوب باشد و متاسفانه در عرصه فرهنگ در كشور ما امروزه ديده میشود كه كمترين بها به اين امر اختصاص داده میشود و اين به معنی زنگ خطری است كه ديگر عرصهها را بر آن رجحان میدهد.