به گزارش ایکنا، حجتالاسلام والمسلمین محمد حسین مختاری، رئیس دانشگاه مذاهب و استاد خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم، به مناسبت سالروز ولادت حضرت علی اکبر(ع) و روز جوان در یادداشتی به حلقه مفقوده و مشکلات معرفتزایی جوانان پرداخت. متن این یادداشت در ادامه از نظر میگذرد:
ولادت باسعادت حضرت علی اکبر(ص) که به نام روز جوان نامگذاری شده است از یک سو از شأن و منزلت بی بدیل آن حضرت به عنوان نماد رشادت، معرفت، عقلانیت، بصیرت و لزوم الگوپذیری جوانان از آن حضرت حکایت دارد و از سوی دیگر طرح مسائل و مشکلات نسل جوان بالاخص در زمینه های فرهنگی و معرفتی را دوچندان میسازد.
گفتنی است جوانی مهم ترین و حساس ترین مرحله از زندگی انسان به شمار میآید که با پرخاشگری و حریف طلبی جوانان به اوج خود میرسد؛ چرا که کودک آرام دیروز به جوان پرشور امروز تبدیل شده است و این شورگرایی ایجاد برخی رفتارهای بحرانزا را اجتنابناپذیر میسازد.
در این میان پروسه گذار از دوران پرفشار مدرسه که به نام اصول تربیتی، باید و نبایدهای فراوانی از سوی نظام آموزشی کشور بر رفتار شکننده نوجوانان و جوانان تحمیل می کند، روحیات و خلقیات نسل جوان را به مثابه فنر فشرده شدهای قرار میدهد که تبعات آن در دانشگاه در قالب افت تحصیلی، تشدید پرخاشگری و دینگریزی سر باز می کند.
و به راستی جوانی که تا دیروز به آموزه ها و مناسک دینی و معرفتی تعبداً اهتمام میورزید به یکباره با عنصر تشکیک و تردید با مسائل دینی مواجه میشود، و از آنجا که فضای فرهنگی و نخبگانی جامعه در راستای ترویج عقلانیت دینی و پاسخگویی به شبهات دینی و معرفتی جوانان تعریف نشده است، لذا نه تنها جوانان جز شعار، پاسخ دیگری در همراهی با مسائل و مشکلات دینی خود نمیبینند بلکه در عمل از ساحت خانواده و اجتماع طرد می شوند و اینچنین، برای رهایی از بحران اعتقادی و معرفتی خود به سمت برخی ناهنجاریهای اخلاقی و رفتاری کشیده میشوند.
اما به راستی ریشه این بحران و چالش کجاست؟
تأمل و نگاه کلان و راهبردی به بحران های موجود در میان جامعه جوان کشور، از مشکلات عدیده در فضای فرهنگی جامعه حکایت دارد.
باید اعتراف کرد، جوانان قربانی ندانمکاریهای سیاستگذاران فرهنگی شدهاند؛ به عبارت دیگر، جوانان در حصار ناکارآمدی حوزه و دانشگاه گرفتار آمدهاند که میوه تلخ عدم بازتولید دین و رکود زاید الوصف این دو نهاد معرفتی، ارتقای معرفت دینی جوانان را به رویایی دستنیافتنی تبدیل کرده است. که نتیجه شوم این رکود را می توان در فقر فرهنگی شدید رسانه ملی به عنوان خروجی تولیدات محتوایی حوزه و دانشگاه مشاهده کرد، رسانهای که متأسفانه مدتهاست دیگر به مثابه دانشگاه عمل نمیکند و ترویج برنامههای مروج افسردگی و ناامیدی و ترویج نهیلیسم، به رویه ثابت این رسانه اثرگذار تبدیل شده که دود فقر رسانهای به چشم جوانان میرود.
فراموش نکنیم انقلاب اسلامی از حقیقت ناب دین بهره گرفت؛ لیکن در سال های اخیر، تقلیلگرایی و بازنشر خام معارف دینی و بیاعتنایی به معارف ناب اهل بیت(ع) و اصرار بر باز تولید تقلیلی خام مسائل دینی، موجب شده است تا تولید محتوای معرفتشناسانه در نهادهای معرفتساز همچون حوزه و دانشگاه، جای خود را به دانشنامهنویسی، دائرهالمعارفنویسی و موسوعهنگاری بدهد.
در این بین، این نسل جوان است که در دوگانه ناکارآمدی عدم بازتولید معارف دینی در حوزه و موج سهمگین القای خصومت دینی در میان روشنفکران غربزده در دانشگاه گرفتار شده است، حال برای برونرفت از این نقیصه باید عقلانیت دینی را مورد نظر قرار داد که حلقۀ مفقوده تحقق معرفتزایی در میان جوانان به شمار میآید. چراکه در ساحت عقلانیت، عرفانگرایی افراطی فارغ از تفکر و تعقل به قهقرا خواهد رفت و ماهیت دینستیزانه روشنفکران غربزده برای جامعه جوان کشور آشکار خواهد شد.