الگو بودن امام کاظم در کظم غیظ /هوش و زکاوت سیاسی امام

حجت‌الاسلام والمسلمین سید علی‌اکبر حسینی، عضو هیئت‌علمی پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن در گفتگو با خبرنگار ایکنا از قم اظهار کرد: ائمه اطهار(ع) از جمله امام کاظم(ع) همه ویژگی‌های لازم و مناسب را برای الگو قرار گرفتن توسط همه انسان‌ها دارند.

وی گفت: این امام بزرگوار را از آن جهت کاظم نامیده‌اند، زیرا کاظم به معنای کظم غیظ است یعنی کسی که خشم خود را فرو نشاند.

حسینی عبد صالح و باب الحوائج را از دیگر القاب این امام بزرگوار دانست و افزود: شرایط زندگی امام موسی کاظم(ع) بسیار سخت بود و ایشان در دوران زندگی خود چندین خلیفه عباسی را تجربه کردند. (مروان بن محمد اموی – معروف به مروان حمار، ابوالعباس سفاح عباسی، منصور عباسی، مهدی عباسی، هادی عباسی و هارون الرشید) کسانی‌که به قساوت قلب و خشونت و نخوت و غرور مشهور بودند؛ اما این امام بزرگوار در چنین شرایطی به فرونشاندن خشم در مقابل تکبر، ظلم و ستم آن ها پرداختند.

استاد حوزه با بیان اینکه گزینش القاب برای ائمه(ع) با توجه به شرایط سیاسی آن دوران انجام می گرفت، تصریح کرد: با صفت کاظم که به این امام بزرگوار داده‌اند می‌توان از شرایط خفقان در دوره ایشان به خوبی مطلع شد.

وی گفت: مردم به ویژه جوانان باید صفت بزرگ امام کاظم(ع) را که فرونشاندن خشم بود، الگوی خود قرار دهند زیرا خشم می تواند یکی از بدترین فضائل اخلاقی باشد.

حسینی با بیان اینکه امام کاظم(ع) در هفتم ماه صفر سال ۱۲۸ هجری قمری در مدینه متولد شدند و در 25 رجب سال ۱۸۳ ه.ق. در ۵۵ سالگی به شهادت رسیدند، افزود: ایشان در 20 سالگی به امامت رسیدند که نشان‌دهنده ظرفیت بالای امام کاظم(ع) در عهده‌داری مسئولیت امامت و رهبری بشریت است.

وی بیان کرد: این امام بزرگوار بارها به زندان افتادند و بارها با اتهامات واهی از سوی هارون عباسی محکوم شدند و در نهایت نیز در زندان بغداد به دست سندی بن شاهک یهودی و پس از رنج و محنت فراوان با خرمای زهرآلود به شهادت رسیدند.

عضو هیئت‌علمی پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن گفت: ابوابراهیم،‌ ابوالحسن اول، ابواسماعیل، صابر، صالح، عبد صالح و باب الحوائج از جمله القاب امام موسی کاظم(ع) محسوب می‎شود.

وی عنوان کرد: این امام بزرگوار چنان به حل مشکلات مردم دوران خود مشتاق بودند که در زمان خود به باب الحوائج مشهور شدند.

حسینی گفت: امام موسی کاظم(ع) 35 سال امامت داشتند که از 20 سالگی آغاز شد و در 55 سالگی توسط هارون الرشید به شهادت رسیدند.

عضو هیئت‌علمی پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن ابراز کرد: از میان برادران ایشان، اسماعیل و عبدالله افطح مشهورتر هستند که عبدالله با افکار و اندیشه های ایشان در تضاد بود و از آنجایی که فرزند بزرگ امام صادق(ع) محسوب می شد،‌ ادعای امامت کرد و اکنون نیز جریان انحرافی به نام فطحیه که هفت امامی هستند، وجود دارد و اسماعیل هرچند خود چنین ادعایی نداشت امام گروهی او را به امامت برگزیدند و اسماعیلیه لقب گرفتند و امروز نیز این گروه وجود دارند.

صبغه علمی و جایگاه دانشی امام کاظم(ع)

استاد حوزه و دانشگاه، صبغه علمی و جایگاه دانشی امام کاظم(ع) را مورد توجه قرار داد و افزود: امام باقر و امام صادق(ع) زمینه‌های لازم را برای تأسیس یک مکتب منطبق با اصول اصیل اسلام پی ریزی کردند و نظام‌های دانشی را در آن دوره بنا نهادند و امام کاظم(ع) نیز در آن دوره که اوج اقتدار عباسیان و کینه‌های آن‌ها بود، مجبور بودند که دانش گران‌سنگی که این دو امام بزرگوار بنا نهاده بودند را صیانت و پاسداری کنند و به غنای آن بیفزایند.

وی با بیان اینکه امام کاظم(ع) نیمه شب به خانه مستمندان رفته و به آن‌ها کمک می‌کردند، تصریح کرد: از جمله ویژگی‌های بارز این امام می توان به علم،‌ حلم،‌ تواضع، مکارم اخلاقی و صداقت فراوان اشاره کرد.

حسینی گفت: منش امام کاظم(ع) در زندان چنان اخلاقی بود که زندانبان‌هایی که به دلیل قساوت قلب به زندان می‌فرستادند تا امام را شکنجه دهند، آن‌ها را منقلب می‌کرد و در مواردی نیز به او و دین او ایمان می‌‎آوردند.

وی عنوان کرد: امام موسی کاظم(ع) در آن شرایط سیاسی، خشم خود را فرونشاند و توانست وظایف سنگین امامت و هدایت مردم را به بهترین شکل انجام دهد.

وی گفت: از بارزترین فعالیت های امام می توان به فعالیت‌های علمی و فکری و همچنین کشف راه هایی که بتوان با عقاید نادرست و بدعت ها مقابله کرد، اشاره شده است.

استاد حوزه با بیان اینکه در دوران این امام بزرگوار بیشترین جریانات انحرافی اتفاق افتاد، گفت: فعالیت‌های امام برای هدایت و نظارت بر پایگاه‌های مردمی مورد توجه بوده است. هوش و ذکاوت سرشار سیاسی ایشان موجب می‌شد تا هیچ رد پایی را برای فعالیت‎های پنهانی خود برجای نگذارند و جاسوسان فراوان که در پی کشف فعالیت مبارزاتی آن حضرت بودند، همواره ناکام می‌‎ماندند.