مراقب انزوای سالمندان در دوران کرونا باشیم

به گزارش ایکنا از فارس، آروین هدایتی، مدیر گروه روان‌شناسی دانشگاه علوم پزشکی شیراز امروز، 12 خردادماه در جمع خبرنگاران گفت: انزوا و تنهایی ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر دارند، اما معادل هم نیستند. ممکن است فردی تنها زندگی کند اما احساس تنهایی نکند یا احساس تنهایی کند، اما منزوی نشده باشد.

وی با تفکیک دو موضوع انزوا و تنهایی گفت: در مرحله انزوا فرد به طور واضح از اجتماع گسسته شده و حتی ممکن است برای پیگیری‌های درمانی هم مراجعه نکند.

هدایتی، سالمندان به دلایل مختلف از جمله دلایل اجتماعی مثل شهرنشینی، بازنشستگی و کاهش ارتباطات شغلی، کاهش توانمندی‌های جسمی مثل کاهش شنوایی، کاهش تحرک و مسائل خانوادگی مثل ازدواج فرزندان، از دست دادن عزیزان بیشتر احساس تنهایی می‌کنند، البته مسائل محیطی هم می‌تواند در کاهش تعاملات اجتماعی سالمند و تنها شدن او نقش داشته باشد.

این عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز ادامه داد: به طور مثال سالمندی که در خانه‌ای زندگی می‌کند که پله‌های زیادی دارد، کمتر بیرون می‌رود و از طرفی شرایط خاص پیش آمده به دلیل تلاش برای حفظ فاصله فیزیکی به کاهش مراودات اجتماعی سالمندان منجر شده است. سالمندانی که تنها زندگی می‌کنند با منع شدن از حضور در جامعه، با انزوای شدیدتری مواجه شده‌اند و سالمندانی که در مراکز مراقبتی نگهداری می‌شوند، تماس‌های کمتری با خانواده و دوستان دارند و حتی آن‌هایی هم که با خانواده زندگی می‌کنند، به اجبار منزوی‌تر شده‌اند.

وی با بیان اینکه احساس تنهایی علاوه بر سلامت جسم، روی سلامت روان هم تأثیر دارد، افزود: احساس تنهایی می‌تواند منجر به افسردگی و اختلالات روانپزشکی نظیر اضطراب شود. افرادی که احساس تنهایی می‌کنند و منزوی شده‌اند از خدمات بهداشتی بیش از اندازه یا کمتر از نیاز خود استفاده می‌کنند و حتی ممکن است مراجعه‌های ضروری پزشکی را انجام ندهند؛ به عبارتی مراجعه‌های پزشکی در زمان احساس تنهایی نامتناسب می‌شود.

مدیرگروه روان‌شناسی دانشگاه علوم پزشکی شیراز تأکید کرد: نیازهای روحی و جسمی سالمندان از یک سو و از طرف دیگر محدودیت‌های اطرافیان در برطرف کردن این نیازها منجر به افزایش حساسیت روحی و زود رنج شدن در برخی از سالمندان می‌شود.