به گزارش ایکنا، حسن انصاری، عضو هیئت علمی دانشگاه پرینستون، یادداشتی درباره صدمين سالگرد تأسيس حوزه علميه قم در کانال خود منتشر کرده است که متن آن از نظر میگذرد؛
سال ديگر صدمين سالگرد تأسيس مجدد حوزه علميه قم وسيله مرحوم آيةالله شيخ عبد الکريم حائری يزدی است. قم از اواخر قرن دوم قمری از مراکز اصلی تشيع بود. اين شهر و با همت خاندان اشعريان در سدههای نخستين بعد از کوفه مهمترين مرکز حديث شيعی بود و بعد از مرکزيت يافتن ری و به ويژه بغداد البته از اهميت آن به تدريج کم شد. با اين وصف در دوران سلجوقی همچنان قم از مراکز تشيع و علم آموزی شيعی بود. در دوران صفويه قم اهميت بيشتری يافت. در طول دوران قاجار هم قم به حيات علمی حاشيه ای خود ادامه داد.
پيش از ورود مرحوم حائری تعدادی از علما و فقيهان در قم حوزه های درسی محدودی داشتند. در دوران قاجار، اصفهان و بعد طهران و همچنين تا اندازهای مشهد (و البته قزوين) مهمترين مراکز حوزههای علمی شيعه را در ايران تشکيل میدادند. با اين وصف با ورود مرحوم آيةالله حائری بود که شهر قم به يکی از دو مرکز اصلی فقه و آموزش فقهی شيعی تبديل شد. در چند دهه اخير هم قم در حقيقت اصلیترين مرکز آموزشی تشيع و مهمترين حوزه علوم دينی شده است.
در اين مرکز علاوه بر فقه و اصول، در دهه های گذشته و حتی از عصر مرحوم آقای حائری تدريس فلسفه و عرفان و تفسير هم کم و بيش رايج بوده و همچنان هست. تأسيس حوزه علميه قم در دوران رضا شاه و عصر مابعد مشروطه با مشکلات و مخاطرات زيادی روبرو بود. خوشبختانه در سالهای اخير اسناد و مدارک و خاطرات بسيار زيادی از دوران تأسيس و تداوم اين حوزه منتشر شده و همچنان می شود.
تدوين تاريخی جامع برای حوزه قم و گردآوری همه اسناد و مدارک هنوز صورت انجام نگرفته و برای شناخت تاريخ تشيع و تاريخ ايران در عصر پهلوی بسيار ضروری است. در چهار جلد کتاب ارزشمند جرعهای از دريا که حاصل بيانات فقيه و محقق عصر آيةالله شبيری زنجانی است اطلاعات بسيار گرانبهایی در اين زمينه وجود دارد. مناسب است رسالههایی دانشگاهی در زمينه تاريخ حوزه قم و به ويژه تأسيس آن و به مناسبت صدمين سالگرد تأسيس آن تدوين و راهنمایی شود.
انتهای پیام