حمزه عودهزاده، قاری بینالمللی قرآن در گفتوگو با ایکنا از چهارمحالوبختیاری، در تشریح دلایل مهجور ماندن قرآن در جامعه، اظهار کرد: دلیل اصلی مهجوریت قرآن عدم توجه به اصحاب قرآن اعم از اساتید و پیشکسوتان و قاریان و حافظان، پژوهشگران و صاحبان ایده قرآنی است. به جرئت بگویم، مثال ما مثال مهمانی است که به جای گوش دادن به سخنان صاحبخانه به نقش و نگار در و پنجره توجه میکند، حکایت امروز ما نیز همین است که به جای توجه به معنای قرآن و تحقیق و تدبر در آیات، در راستای تحقق و تدبر در آیات، به حاشیه میپردازیم و اصل تلاوت و تدبر را فراموش کردهایم.
وی با ذکر اینکه این موضوع نیازمند اقداماتی است که باید توسط مسئولان ذیربط انجام و نهضت تدبر در قرآن در کل کشور حاکم شود، افزود: البته اگر به قرآن و تاریخ نیز نگاه کنیم پیامبر اکرم(ص) از مهجوریت قرآن گله کردند و به تصریح آیه ۳۰ سوره مبارکه انفال، در محضر خدا در قیامت گلایهمند خواهند شد که: «يَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هَٰذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا.»
عودهزاده بیان کرد: قرآن جامع است و از همه چیز سخن گفته اما پرسش باید این باشد که انسان در زندگی خود دنبال چیست و دنبال هرچه باشد، مسیر صحیحش در قرآن مشخص شده است.
این قاری بینالمللی قرآن با یادآوری توصیههای بزرگان دین در خصوص قرآن کریم، گفت: حضرت پیامبر(ص) ما دستور دادهاند که هر گاه فتنههای زیاد مانند پارههایی از شب تار به ما روی آورد به قرآن پناه ببریم: «فَإِذَا الْتَبَسَتْ عَلَیْکُمُ الْفِتَنُ کَقِطَعِ اللَّیْلِ الْمُظْلِمِ فَعَلَیْکُمْ بِالْقُرْآنِ فَإِنَّهُ شَافِعٌ مُشَفَّع». همچنین در حدیثی از امام رضا(ع) داریم که فرمودند: نماز بر مردم واجب شد تا قرآن از مهجوریت بیرون آید؛ «أُمِرَ النَّاسُ بِالْقِرَاءَةِ فِی الصَّلَاةِ لِئَلَّا یَکُونَ الْقُرْآنُ مَهْجُوراً مُضَیَّعا».
عودهزاده گفت: به تصریح خود قرآن، اگر قرآن نبود ما هیچ بودیم و اگر کتاب آسمانی را به پا نداریم خداوند لقب پوچی به ما داده است. «قُلْ یا أَهْلَ الْکِتابِ لَسْتُمْ عَلى شَیْ ءٍ حَتَّى تُقیمُوا التَّوْراةَ وَ الْإِنْجیلَ وَ ما أُنْزِلَ إِلَیْکُمْ مِنْ رَبِّکُم» (مائده/۶۸). در دومین آیه سوره مبارکه انفال خداوند میفرماید: تلاوت هر آیهای از قرآن ایمان انسانها را زیاد کند: «وَ إِذا تُلِیَتْ عَلَیْهِمْ آیاتُهُ زادَتْهُمْ إیماناً». در همین آیه شریفه اشاره دارد که برای رسیدن به نقطه تدبر، تلاوت قرآن باید دل ما را بلرزاند: «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذینَ إِذا ذُکِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُم.»
وی بیان کرد: قرآن کریم ذکر است «إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْر» (حجر/۹) و اعراض از آن زندگی نکبتی را به بار میآورد: وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْری «فَإِنَّ لَهُ مَعیشَةً ضَنْکا» (طه/۱۲۴). در قیامت بعضی شفاعتها برای برخی افراد مفید نیست؛ «فَما تَنْفَعُهُمْ شَفاعَةُ الشَّافِعینَ» (مدثر/۴۸) اما شفاعت قرآن حتما کارساز است؛ قرآن شافع مشفع است.
عودهزاده با تصریح اینکه قرآن وسیله هدایت است، بیان کرد: هیچ شک و تردیدی و یا انتقاد و پیشنهادی بر قرآن وارد نیست بلکه سراسر صلابت است، خداوند در آیه ۲ سوره مبارکه بقره میفرماید: «ذَٰلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ ۛ فِيهِ ۛ هُدًى لِلْمُتَّقِينَ». قرآن دریایی است که هر کسی از آن بهرهای دارد، بعضی با نگاه، بعضی با شنا، بعضی با قایقرانی، و بعضی با غواصی. قرآن نیز چنین است، همچنان که امام حسین(ع) فرمودند: «کِتَابُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى أَرْبَعَةِ أَشْیَاءَ عَلَى الْعِبَارَةِ وَ الْإِشَارَةِ وَ اللَّطَائِفِ وَ الْحَقَائِقِ فَالْعِبَارَةُ لِلْعَوَامِّ وَ الْإِشَارَةُ لِلْخَوَاصِّ وَ اللَّطَائِفُ لِلْأَوْلِیَاءِ وَ الْحَقَائِقُ لِلْأَنْبِیَاءِ.»
این چهره قرآنی تأکید کرد: عجایب قرآن قابل شمارش نیست؛ امیرالمؤمنین(ع) فرمود: لَا تُحْصَى عَجَائِبُه و همچنین عجایب قرآن کهنهشدنی نیست: «لَا تَفْنَى عَجَائِبُهُ». به تصریح آیه ۷۹ سوره مبارکه آلعمران، علمای ربانی، علمای قرآنی هستند «کُونُوا رَبَّانِیِّینَ بِما کُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْکِتابَ وَ بِما کُنْتُمْ تَدْرُسُونَ»، در واقع قرآن نور است و کسی که خودش نور ندارد نمیتواند مردم را از ظلمات به نور دعوت کند.
عودهزاده با اشاره به آیه ۱۸۵ سوره مبارکه بقره، تصریح کرد: عظمت ماه مبارک رمضان به روزه نیست بلکه به نزول قرآن است: «شَهْرُ رَمَضانَ الَّذی أُنْزِلَ فیهِ الْقُرْآن». پیامبر(ص) فرمودند: هرگز نباید بین قرآن و اهل بیت(ع) جدایی باشد بنابراین سزاوار است در کنار هر جلسه عزاداری، یک جلسه قرآن هم برپا شود.
وی با اشاره به ارائه پیشنهادهایی در راستای مهجوریتزدایی از قرآن، بیان کرد: باید بدانیم که اگر عزم نداشته باشیم مانند حضرت آدم قابل توبیخ هستیم، که قرآن میفرماید: «وَ لَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْما» (طه/۱۱۵). پیشنهاد نخست آن است که همه مردم ارگانها، نهادها و بالاخص مسئولان میتوانند برای رفع مهجوریت قرآن که نیازمند یک نهضت است گام بردارند، یعنی درواقع همه باید به پا خیزیم و برای خدا و شادی دل پیامبر(ص) و ائمه معصومین(ع) و چشیدن شیرینی قرآن و چشاندن آن مزه به دیگران، یک نهضت به پا داریم.
عودهزاده افزود: نخست آنکه هر علاقهمند به قرآن با تبلیغ گسترده و تشویق و ترغیب دیگران برای تلاوت قرآن از طرق مختلف باعث شود که هر شخص حداقل در هر سال با یک جزء قرآن آشنا شود. دیگر آنکه هر کسی که تریبونی در دست و مجالس و محافلی در اختیار دارد، دقایقی از آغاز کلام خود را به بیان آیات قرآن اختصاص دهد.
این قاری بینالمللی با یادآوری نقش رسانهها، بیان کرد: روزنامهنگاران و ناشران کتاب در همه روزنامهها و مجلات و کتب میتوانند صفحه یا ستونی برای فهم گوشهای از آیات قرآن اختصاص دهند. همچنین صدا و سیما از قصهها و آیات کوتاه با هنر و نمایش و یا از مثالهای قرآن با امکانات هنری خود به صورت روزانه بهره گیرد.
عودهزاده تأکید کرد: آموزش پرورش و دانشگاه باید تفسیر آیاتی را که هر روز با آن سر و کار داریم، در متون کتابهای درسی بگنجانند. همچنین موضوعاتی که برای همه مردم مورد نیاز است بهصورت کاربردی و قابل استفاده در زندگی روزمره، از قرآن استخراج شود.
وی گفت: اگر از تاریخ میگوییم، حوادث تاریخی منقول در قرآن کریم را در اولویت قرار دهیم، اگر از اخلاق میگوییم، آیات اخلاقی قرآن را با زبانی ساده برای مخاطبان مطرح کنیم، اگر مثالی میآوریم یا تشبیهی به کار میبریم، از تشبیهات و مثالهای هنرمندانه قرآن غافل نشویم، اگر فضایل اهل البیت(ع) را نقل میکنیم آیاتی که در شأن آنان نازل شده است را در اولویت قرار دهیم.
عودهزاده تصریح کرد: قرآن یعنی همه چیز، از عزل و نصبها و قهر و صلحها گرفته تا ارتباط و ترک روابط، انتخاب همسر، آیین همسرداری، انتخاب شغل، عبادات و سیاست، خطوط کلی اقتصاد، حقوق، مدیریت و هر موضوع دیگری در قرآن وجود دارد. بهصورت جدی ابتدا به سراغ قرآن برویم و سپس نهج البلاغه و روایات معتبر و سیره اهل بیت(ع) را سرلوحه کار خود قرار دهیم و نیز از تجربههای تاریخی بزرگان استفاده کنیم.
این چهره قرآنی با یادآوری اهمیت و ضرورت راهاندازی مدارس از صفر تا صد قرآنی در کشور، گفت: این مهم نیازمند تدابیر و برنامهریزی بزرگان عرصه قرآن با کمک و همت مسئولان و متصدیان این امر است. امروز همه شاهد هستیم که قرآن تنها در مؤسسات قرآنی تعلیم داده میشود و در مدارس نیز سالانه یک درس قرآن و در دانشگاهها ۲ تا ۴ واحد قرآن به دانشآموزان و دانشجویان ارائه میشود اما مرکزی که از ابتدایی و بعد راهنمایی، دبیرستان، کارشناسی، و کارشناسی ارشد و دکترا فقط و فقط علوم قرآنی در آن تدریس شود، نداریم.
انتهای پیام