به گزارش ایکنا، مجموعه درسگفتارهایی با عنوان «مشقی برای قرآنخوانی؛ اصلاح رویکرد رجوع به قرآن» ویژه ماه مبارک رمضان در ۳۰ قسمت تهیه شده است که شش قسمت آن با تدریس احمدرضا اخوت، پژوهشگر قرآنی ارائه شد و از قسمت هفتم تا دوازدهم این موضوع را با تدریس رضا دژبخش، کارشناس قرآنی و مسئول مدرسه تزکیه و تعلیم دانشگاه تهران، خواهیم داشت.
در ادامه متن و فیلم سخنان او را بخوانید و ببینید؛
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
با هم راجع به قرآن خواندن صحبت کردیم، انشاءالله در ادامه این گفتوگوها در این ماه مبارک رمضان که ماه قرآن است اینقدر قرآنخوان شویم و با آن انس و ارتباط بگیریم و قرآن را بفهمیم و زندگی کنیم که هیچ وقت از آن جدا نشویم.
برای قرآن خواندن در زندگی ما موانعی وجود دارد که نتیجه فضایی است که در آن زندگی میکنیم، اگر این موانع را برطرف کنیم خیلی بهتر میتوانیم قرآن بخوانیم و به دامن آن پناه ببریم.
یکی از این موانع عادتهای ماست، بهطور کلی معمولاً عادتها مانع میشوند یعنی وقتی من میخواهم به یک موضوعی توجه کنم، بفهمم و به کار ببندم، این خلاف عادت است و عادت اجازه این کار را نمیدهد، ما در فضایمان چون قرآن و صدای آن بوده و قرآن خواندهایم کمی این قرآن شنیدن و خواندن برایمان عادی شده است، عادت داریم که قبل از اذان صوت قرآن را بشنویم یا عادت داریم که برای ثواب گاهی قرآن را باز کنیم و بخوانیم، اگر با این عادت بجنگیم و قرآن را از روی عادت نخوانیم بلکه برای فهمیدن و به کار بستن بخوانیم، این خیلی به ما کمک میکند.
از خودمان بخواهیم که وقتی یک جایی حتی در حال عبور هستیم و صدای قرآن میآید تمرکز کنیم و به صوتی که میشنویم توجه کنیم، اگر معنی بعضی از کلمات را متوجه میشویم به آنها فکر کنیم اگر متوجه نمیشویم مراجعه کنیم و ببینیم معنی این عبارتها، کلمات و آیات چیست؟ اگر قرآن را میخوانیم سعی کنیم برای اینکه بفهمیم و به کار ببندیم آن را بخوانیم، این عادت به شنیدن و خواندن قرآن را هر چقدر بتوانیم کنار بگذاریم و آن را با توجه و برای به کار بستن بشنویم و بخوانیم خیلی به فهم قرآن کمک میکند و عملاً به خواندن نزدیک میشویم.
چیز دیگری که معمولاً در زندگی ما مانع میشود این است که اصلاً فکر نکنیم یا باور نداشته باشیم که در قرآن مطلب مهمی برای زندگی ما وجود ندارد، حتی ممکن است که چون فکر میکنیم ما در حد فهمیدن قرآن نیستیم این باور در ما شکل گرفته باشد، یا فکر کنیم ممکن است در قرآن حرفهای مهمی باشد ولی حرفهای مهمی برای ما نباشد این باور را هم باید کنار بگذاریم چون مانع میشود که قرآن بخوانیم.
باید بدانیم که قرآن برای ما قابل فهم است. راجع به این موضوع صحبت کردیم، در ابتدا که با قرآن مواجه میشویم بیش از بقیه متنها و کتابها از آن مطلب میفهمیم منتهی در یک لایهای میفهمیم و اگر آن را به کار ببندیم بعداً بیشتر از قرآن متوجه میشویم، هیچ جایی به اندازه قرآن مطالب مفید، مهم و کاربردی برای زندگی ما وجود ندارد، این را باید بدانیم و با این نگاه به قرآن مراجعه کنیم.
مانع دیگری که ممکن است نگذارد ما قرآن را خوب بخوانیم این است که ما آن را خارج از زبان فطری بدانیم، قرآن زبان فطری انسان است، یعنی برای هر انسانی در همه زمانها و در هر جایی از دنیا قابل فهم است، منتهی چه چیزهایی ممکن است مانع این فهم شود، آن چیزهایی که خارج از فطرت انسان است، بالاخره در سرزمینها، دورهها و زمانهای مختلف چیزهایی خارج از فطرت به بعضی از انسانها اضافه شده است، اگر ما بتوانیم اینها را کنار بگذاریم، قرآن را به صورت فطری میفهمیم و با حقایق آن ارتباط برقرار میکنیم و به خدایی که قرآن کلام اوست نزدیکتر میشویم، هر چقدر به فطرت سالم و نفس سلیم و انسانی خودمان نزدیکتر شویم قرآن را بهتر میتوانیم بخوانیم و بفهمیم.
مانع دیگری نیز وجود دارد و آن هم اینکه قرآن را ابزاری میخوانیم یعنی خواندن قرآن را ابزار چیز دیگری قرار میدهیم، مثلاً قرآن را برای مجلسی یا برای مسابقات میخوانیم، مسابقات صوت و لحن و ... بسیار خوب است ولی نباید قرآن ابزار شود، بعضی اوقات به جای اینکه صوت و لحن ابزار شوند برای اینکه قرآن به زیبایی خوانده و فهمیده شود، قرآن برای ارائه یک صوت زیبا ابزار میشود.
اگر از قرآن استفاده ابزاری نکنیم و خواندن آن را ابزار چیز دیگری قرار ندهیم، قرآن را برای قرآن بخوانیم و اینکه کتابِ هدایت، ما را هدایت کند و رشد بدهد، خب بهتر قرآن را میخوانیم. اگر بتوانیم موانعی که در زندگیمان برای خواندن قرآن وجود دارد را برطرف کنیم، به قرآن خواندن و رشد کردن با آن نزدیکتر میشویم.
انشاءالله خداوند به ما توفیق دهد که به واسطه ارتباط و خواندن قرآن به آن چیزی که خدا در قرآن از ما خواسته دست پیدا کنیم و به خدا و کمال خودمان نزدیکتر شویم.
انتهای پیام