جریان زندگی میان صخره‌ها + فیلم
كندوان تنها روستای صخره‌ای درحال سکونت جهان که زندگی در بافت طبیعی آن ۶ هزار سال است که ادامه دارد. صخره‌های این روستا میلیون‌ها سال قبل از توده‌ها و گدازه‌های آتشفشانی کوه سهند به وجود آمده‌اند. این روستا در جنوب غربی تبریز قرار دارد.
روستای کندوان یکی از مکان‌های شگفت انگیز سکونت انسانها روی زمین است. این روستا جزو معدود روستاهای صخره‌ای جهان است که به عنوان اولین روستا برای سکونت انتخاب شده است. به همین علت است که می گوییم در کندوان زندگی در میان صخره‌ها جریان دارد. صخره‌های این روستا بر اثر فعالیت‌های آتشفشانی کوه سهند شکل گرفته است و در طول سالیان دراز و واکنش‌های طبیعی به این شکل در آمده است. زمانی که این روستا توسط عده‌ای برای سکونت انتخاب شد هیچ مصالح خاصی برای ساخت خانه های آن استفاده نشد و مردم با وسایل ابتدایی شروع به کندن صخره‌ها کردند تا بتوانند در دل آنها پناه بگیرند. این روستا امروزه به یکی از قطب‌های مهم گردشگری استان آذربایجان‌شرقی تبدیل شده است.
بسیاری از گردشگران از داخل و خارج کشور برای دیدن این روستای صخره‌ای به این استان سفر می کنند. در کنار ظاهر و معماری جذاب کندوان، جاذبه های دیدنی فراوان، آب و هوای کوهستانی و دلپذیر، مردمی با سبک زندگی متفاوت و سوغاتی به شیرینی عسل همگی عواملی هستند که باعث انتخاب کندوان برای سفر می شوند.
نمایشگاهی از کار و رنج بشری، جلوه تاریخ در دل صخره‌ها، کشاکش بازو و سنگ، از تراش و شکافتن سنگ تا رسوخ در آن و ساختن خانه‌هایی به شکل کله قند، آن هم با ابتدایی‌ترین ابزارها، بدون توجه به گرمای تابستان و سرمای زمستان، در این گوشه ایران، دست پروردگان خورشید سوزان، در دل صخره‌های به جای مانده از آتشفشان‌های باستان، با کلنگ و پتک و قلم به جنگ صخره و سنگ رفته‌اند و خانه‌هایی ساخته‌اند که هنوز پس از هزاران سال پابرجا مانده‌اند و استوار و صد البته شگفت‌انگیز، یکی از سه روستای صخره‌ای جهان؛ اینجا روستای خانه‌های کله قندی است. «کندوان» یا به تعبیری « کندوجان».
از پایین که نگاه می‌کنید صخره‌هایی را می‌بینید که در شیب ارتفاعات قلل سهند پشت سرهم به صف شده‌اند، چیزی شبیه روستای ماسوله اما با یک تفاوت، ماسوله دست پرورده خاک و خشت و سیمان و آجر است و کندوان، نمادی از سنگ و صخره، خانه‌ها را در کندوان «کران» می‌گویند؛ شاید به معنی بی‌کران، خانه‌هایی ساخته شده از صخره‌های سنگی، از جنس « توف».
معماری روستای کندوان و جاری بودن زندگی مردم در قالب بافت قدیمی آن، در جهان یک استثناست. معماری خانه‌های کندوان به قرن هفتم هجری و در برخی موارد حتی به دوره‌های پیش از اسلام برمی‌گردد؛ ارتفاع کران‌ها بین ۳۰ تا ۴۰ متر است.
کندوان به خانه‌های کله قندی‌اش مشهور است. خانه‌هایی که در دامنه‌ای از دامنه‌های کوه سهند در دره‌ای با صفا و سرسبز واقع شده و آب معدنی سبک و شفابخش آن باعث بهبودی بیماران کلیوی زیادی شده است.
کمی تأمل و جستجو کافی است تا در برنامه فشرده نوروزی جایی هم برای دیدن روستای کندوان باز کنید و پس از عبور از جاده هموار و پرتردد تبریز تا اسکو، به سمت کندوان بروید.
اینجا روستای کندوان است، یکی از روستاهای شگفت‌آور ایران و از مهم‌ترین مقصدهای گردشگری استان آذربایجان‌شرقی، جایی در فاصله ۲۲ کیلومتری جنوب شرقی شهرستان اسکو و ۶۲ کیلومتری شهر تبریز.
کلمه کندوان از دو کله (کند) و (جان) تشکیل شده و در اصطلاح ترکی به معنی (ره) و جان به معنی (خود ئوز) است با توجه به شرایط اقلیمی سرد و یخبندان و توپوگرافی سخت و ناهموار منطقه مردم توانستند با دستیابی به کران‌ها و ایجاد حفره در آنها خود را در مقابل شرایط سخت اقلیمی حفظ کنند. این امر موجب شده که کلمه جان در آخر کلمه کند به عنوان پسوند قرار گیرد و کلمه کند جان را به وجود آورد. روستای کندوان که از نظر موقعیت جغرافیایی در ارتفاع بیش از ۲ هزار و ۲۰۰ متری و در دامنه شیب تند در امتداد روردخانه استقرار یافته و به علت نداشتن خاک مساعد کشاورزی، نبود راه‌های ارتباطی، سرما، کمبود زمین‌های مسطح برای کشت و زرع و علی‌الخصوص کشت آبی، دارای شرایط نامساعد زندگی است.
کوهستانی بودن منطقه سبب ایجاد جویبارهایی در سطح مناطق شیب‌دار است که به سمت دره حرکت می‌کنند و سرشاخه‌های اولیه رود کندوان را تشکیل می‌دهند. به علت ارتفاع بالا و وجود برف در تمام مدت سال و ذوب تدریجی برف‌ها، مراتع طبیعی در منطقه وجود دارد به همین سبب دامداری جزو فعالیت‌های اصلی به شمار می‌رود و کشاورزی دیمی در دامنه‌ها و زمین‌های ناهموار منطقه در مسیر چشمه سارهای آبدار کوهستانی وجود دارد.
انتهای پیام
