اولین‌هایی که برای بانوی شعر و ادب یزد رقم خورد
عالیه مهرابی، شاعر و هنرمند یزدی با اشاره به افتخاراتی که توانست در کشور و برای اولین بار به عنوان یک بانو کسب کند، گفت: فعالیتم در اجتماع با سرودن شعر برای هیئت‌های مذهبی آغاز شد و توانستم اولین زنی باشم که نوحه برای هیئت‌های مذهبی یزد می‌سرود.
بیست و هفتم شهریور، سالروز درگذشت استاد شهریار، با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی روز شعر و ادب پارسی نام‌گذاری شده است. به همین مناسبت ایکنای یزد با عالیه مهرابی، بانوی فعال در حوزه شعر و ادب استان یزد به گفت‌وگو نشسته است که در ادامه می‌خوانید:
عالیه مهرابی، بانوی فعال در حوزه شعر و ادب استان یزد که متولد تیرماه 1359 در کراچی پاکستان است، گفت: خانواده به دلیل شغل پدرم مدتی را در پاکستان ساکن شدند و پس از چهار سال به ایران بازگشتند. اول راهنمایی بودم که اولین جرقه‌های شاعری در من ایجاد شد و اولین شعر را برای میز تحریری که داشتم، سرودم. خوشبختانه خانواده‌ام در این مسیر بسیار همراه بودند و پیگیر فعالیت بنده می‌شدند و با توجه به علاقه به این حوزه، در شب شعرهایی هم شرکت می‌کردم.
مهرابی افزود: رشته تحصیلی بنده در مقطع دبیرستان، تجربی بود و با توجه به اینکه شاگرد ممتاز مدرسه بودم، به عنوان یک خانم دکتر به من نگاه می‌شد، این در حالی بود که به ادبیات بسیار علاقه داشتم اما باید به نتیجه‌ای می‌رسیدم و شاید برایم دردآور بود که شب امتحان با توجه به علاقه‌ای که به ادبیات داشتم، کتاب سهراب در دست داشته و به مطالعه این کتاب بپردازم، تضادی بین رشته تحصیلی و علاقه شخصی من وجود داشت، البته خانواده هم علاقه داشتند در آینده یک پزشک باشم و تلاش هم کردم به آرزوی آنها جامه عمل بپوشانم ولی متأسفانه رقابت سختی که وجود داشت، من را برای رسیدن به جامعه پزشکان بازداشت.
وی در ادامه گفت: پس از اتمام تحصیل در مقطع دبیرستان در کنکور شرکت و در فاصله بسیار اندکی توانستم در کنکور قبول شوم. شرایط آن زمان به گونه‌ای بود که دختران زود ازدواج می‌کردند و من هم در 18 سالگی ازدواج کردم و خوشبختانه ازدواجم به آرامش فکری و روحی منتج شد و مسیر اصلی زندگی‌ام بعد از ازدواج رقم خورد.
این بانوی شاعر یزدی افزود: خوشبختانه همسرم زمینه خوبی برای فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی‌ام فراهم کردند و در آن زمان کمتر پیش می‌آمد فضای این چنینی برای فعالیت بانوان در اجتماع وجود داشته باشد. بعد از ازدواج، در رشته روانشناسی تحصیل را ادامه دادم و به برکت این همراهی، فعالیتم در اجتماع با سرودن شعر برای هیئت‌های مذهبی آغاز شد و توانستم به عنوان اولین زنی باشم که نوحه برای هیئت‌های مذهبی یزد می‌سرود.
مشاور فرهنگی استاندار یزد ادامه داد: اولین کتاب با عنوان «به رنگ آتش» در سال 82 به چاپ رسید. پس از وقفه 9 ساله دومین کتاب با عنوان «مسافران کوپه صبح» در سال 1390 منتشر و به چاپ رساندم. با توجه به داشتن دو فرزند و اولویت خانواده، نمی‌توانستم در مجامع شعری خارج از استان حضور داشته باشم اما سعی می‌کردم آثاری به جشنواره‌های مختلف ارسال کنم و خوشبختانه توانستم رتبه‌هایی را کسب کنم. در مقطعی به صورت ناشناس فعالیت داشتم، و با چاپ اولین کتاب در جشنواره حضرت ابوالفضل(ع)، در جامعه به چهره شناخته شدم. این کتاب کاندید جایزه کتاب سال قلم زرین و کاندید جایزه کتاب شعر جوان شد.
وی ادامه داد: در ادامه کتاب «گریه‌های شمع، خنده‌های باد» در سال 92 به چاپ رسید، این کتاب هم کاندید جایزه سال قلم زرین شد. در سال 94 توانستم کتاب‌های «به امضای گل سرخ»، «خوشه‌های مینیاتوری» و «قلمدان‌های فیروزه» را به چاپ برسانم و خوشبختانه قلمدان‌های فیروزه کتاب برگزیده سال آستان قدس رضوی شد.
مهرابی با اشاره به چاپ کتاب «آنیماه» بیان کرد: مدتی به عنوان مسئول انجمن شعر بسیج هنرمندان فعالیت داشتم و ارتباط خوبی با هنرمندان استان شگل گرفت تا اینکه اتفاق مبارکی در سال 1400 برایم رقم خورد و آنیماه برگزیده کتاب سال جمهوری اسلامی شد.
وی کسب رتبه اول جشنواره بین المللی فجر و چهره برتر هنر انقلاب را از دیگر افتخاراتی دانست که در همان سال رقم خورد و بیان کرد: این اتفاقات برای اولین بار بود که برای یک زن در کشور رقم می‌خورد و یک زن می‌توانست این جایزه‌ها را کسب کند. بانوان بویژه بانوان یزدی پتانسیل‌های بسیار خوبی دارند و می‌توانند در عرصه‌های مختلف علمی، پژوهشی، ادب و هنر و ... در سطح ملی و بین‌المللی درخشیده و حرف برای گفتن دارند به‌ویژه اینکه حجاب هم هیچ‌گونه منافاتی با فرهنگ، هنر و ادب ندارد و یک زن محجبه می‌تواند در رشته خودش بهترین باشد.
این بانوی نخبه یزدی با تقدیر و تشکر از خانواده که در این مسیر نقش مهمی را داشته‌اند بیان کرد: خانواده از ابتدای فعالیت شعری من نقش بسیار مهمی ایفا کردند به نحوی که از همان ابتدای فعالیت همراه و هم‌قدم بودند و اجازه ندادند لحظه‌ای احساس کنم بی‌پشتوانه هستم. اولین امر لطف خدا بوده، لطف خداوندی که این موهبت را به من داد که در کنار خانواده‌ای باشم که به من این قدرت را داده تا در مسیر شعری و هنری خود قدم بردارم، بعد از ازدواجم همسر و فرزندانم پشتوانه شعری من بودند و به برکت لطف پروردگار و اهل بیت(ع) دوستانی در مسیر زندگی‌ام قرار گرفتند که هر کدام برای زندگی شعری من پیشرانی بوند چه دوستان انجمن که شاگردان من هستند و چه دوستانی که در زندگی با آنها مواجه بودم، همه لطف خداوند است برای اینکه زندگی هنری و شعری را با موفقیت پشت سر بگذارم.
وی در پایان با اشاره به جایگاه شعر در بین بانوان گفت: یکی از اتفاقات خوبی که در سال‌های اخیر برای یزد رقم خورد، ورود شاعران زن در حوزه شعر هیئت بود و امروز بسیاری از نوحه‌های هیئات توسط بانوان سروده می‌شود، لذا حضور پررنگ شاعران جوان زن در کشور به صورت ویژه در حال نمود و بروز است و بسیاری از بانوان شاعر توانمند در سطح کشور امروز توانسته‌اند در جشنواره‌های مختلف حائز رتبه‌های برتر شوند که این امر به نقش انجمن‌های ادبی بر می‌گردد که حضور پررنگ بانوان در آن نمود دارد. انجمن‌ها در پرورش و تعالی شعر فاخر بسیار مؤثر هستند و امیدوارم با تقویت انجمن‌های ادبی در استان بتوانیم شاعران تراز و شاعرانی که شایسته نام دارالعباده و حسینیه ایران بودن یزد هستند را برای نسل‌های بعد تربیت کنیم.
خبرنگار: اعظم السادات میرجلیلی
انتهای پیام
