«قهرمان من»؛ ادای دین به مدافعان سلامت
یک کارشناس سینما گفت: فیلم «قهرمان من»، ستایش پزشکان و پرستارانی است که به مدت دو سال، زندگی، سلامتی و جانشان را در طبق اخلاص قرار دادند و اگر تا ابد نیز بخواهیم از آنها تشکر کنیم، کم است.
به گزارش ایکنا از اصفهان، نشست خبری فیلم «قهرمان من»، از آثار سی‌وپنجمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان روز گذشته، 16 مهرماه با حضور کارگردان و بازیگران فیلم و جمعی از داوران و خبرنگاران نوجوان در پردیس سینمایی چهارباغ برگزار شد.
در ابتدا، سعید اسلام‌زاده، مجری و کارشناس نشست در خصوص فیلم «قهرمان من» اظهار کرد: پس از ایام تلخی که با بیماری کرونا دست و پنجه نرم کردیم، همگی منتظر بودیم تا سینمای ایران به این ماجرا واکنش نشان دهد. طبیعی بود که بعد از چنین اتفاق مهیبی که در ایران و جهان رخ داد، سینماگران دست به کار شوند و داستان‌هایی از دل آن روزهای تلخ و وحشتناک بیرون بکشند. همه ما در میان خانواده، دوستان و یا نزدیکانمان، بعضی از صحنه‌های فیلم را از نزدیک دیده‌ایم و برای عزیزانی که درگیر این بیماری شدند، غصه خورده و اشک ریخته‌ایم.
وی افزود: به نظر من از دو جنبه می‌توان راجع به این فیلم صحبت کرد؛ یکی ستایش پزشکان و پرستارانی که به مدت دو سال، زندگی، سلامتی و جانشان را در طبق اخلاص قرار دادند و اگر تا ابد نیز بخواهیم از آنها تشکر کنیم، کم است و دومین مسئله‌ای که اهمیت فراوانی دارد، این است که به‌طور زیرپوستی و در لایه‌های فیلم به آموزش‌هایی خارج از چارچوب مدرسه اشاره شده است. این آموزش در دل طبیعت، خانه‌ها و یادگیری از پیران هر خانواده قرار دارد. نان پختن، گلیم بافتن، آتش روشن کردن، زمین کشاورزی را از نزدیک دیدن و با سختی کارها از نزدیک آشنا شدن، آموزش‌هایی است که شاید بسیاری از ما از آنها دور مانده‌ایم.
در ادامه، مرتضی آتش‌زمزم، کارگردان اثر در پاسخ به سؤال مجری درباره علت ساخت این فیلم گفت: دو هفته بعد از فراگیری کرونا در ایران، با خود فکر کردم که سینماگران باید کاری انجام دهند. اواخر اسفندماه 1398 که کرونا آغاز شد، توانستم با بیمارستان خورشید اصفهان هماهنگ کنم و کمی مستندسازی انجام دهم. بعد از آن خودم را دو هفته قرنطینه کردم و قصه اولیه را همان موقع نوشتم.
صدور دیرهنگام پروانه نمایش «قهرمان من»
وی درباره حمایت نکردن بنیاد فارابی از فیلم «قهرمان من» بیان کرد: یک سال به بنیاد فارابی می‌رفتم تا برای ساخت فیلم مشارکت کوچکی دریافت کنم؛ اما این اتفاق نیفتاد. شورای پروانه ساخت هم به‌دلیل کرونا چهار ماه تعطیل بود. ما فیلم را ساختیم و گمان کردیم به ما جایزه می‌دهند؛ زیرا مال و جان و آبرویمان را وسط گذاشته بودیم و اگر در طول پروژه کسی به این بیماری مبتلا می‌شد، من تا آخر عمر، شرمنده خودم می‌شدم. بالاخره این کار را انجام دادیم؛ اما متأسفانه سازمان سینمایی با لجبازی عجیب و غریبی، دو سال و نیم به ما پروانه نداد و به تازگی پروانه آن را دریافت کرده‌ایم. سال گذشته هم بدون پروانه و با نامه‌ای که از صدا و سیما گرفتیم، توانستیم در جشنواره رشد شرکت کنیم که بهترین فیلم آن جشنواره انتخاب شد. این فیلم در سال 99 و در همان ایام کرونا آماده شد. من تمام توانم را خرج کردم تا هیئت انتخاب جشنواره فجر این فیلم را ببیند؛ اما با لجبازی اجازه ندادند.
کارگردان فیلم «قهرمان من» ادامه داد: این دومین باری است که فیلم پخش می‌شود و در دو جشنواره بین‌المللی دیگر نیز شرکت داشته است. ما ابتدا بخش روستا را ضبط کردیم و سپس به سراغ بیمارستان رفتیم. عوامل فیلم در دوران کرونا، بدون واکسن و با فداکاری این کار را انجام دادند. اگرچه کم‌لطفی بسیاری به فیلم شد؛ ولی چون با عشق و علاقه بود، از حاصلش راضی هستم.
وی به چگونگی فیلم‌برداری اثر اشاره کرد و گفت: ما کل فیلم را با موبایل گرفتیم، دوربین بزرگ داشتیم؛ اما پیرمردهایی که در فیلم بازی می‌کردند، در مواجهه با دوربین بزرگ، دست و پای خود را گم می‌کردند.
آتش‌زمزم در پاسخ به سؤالی درباره ادای دیالوگ‌ها از زبان بازیگران پیر اظهار کرد: ما دیالوگ‌ها را برای آنها بازگو می‌کردیم و آنها نیز مضمون آن را با زبان خودشان می‌گفتند.
یکی از خبرنگاران نوجوان با اشاره به ادبیات بومی فیلم گفت: دیالوگ‌ها طبیعی بود و ما با آن ارتباط برقرار می‌کردیم. وی سپس به ابهام سکانسی اشاره کرد که فرشته برای دیدن مادرش می‌آید، این استقبال را دور از انتظار دانست و بیان کرد: به نظر می‌آمد مادر فوت کرده باشد؛ اما این‌طور نبود.
تمام صحنه‌های فیلم، مابه‌ازای عینی دارد
کارگردان فیلم «قهرمان من» در توضیح این نکته گفت: من این نوع استقبال را از اتفاق مشابهی الهام گرفتم که در یزد افتاده بود. مادر پرستاری که بعد از چند ماه کار در بیمارستان، بیمار شد و فرزندانش این‌گونه از او استقبال کردند. این اتفاق در اسپانیا و ایتالیا نیز افتاده است و تمام صحنه‌های فیلم، مابه‌ازای عینی دارد.
وی با تأکید بر درستی سکانس استقبال در بیمارستان افزود: ما نباید مرده‌پرستی کنیم و یا فقط هنگامی که فردی شهید می‌شود، به او احترام بگذاریم. سعی کردیم در میان تلخی‌هایی که در ایام کرونا وجود داشت، بر این نکته تأکید کنیم که قدر یکدیگر را در شرایط سخت بیشتر بدانیم و آن روزها را از یاد نبریم.
آتش‌زمزم در پاسخ به خبرنگار نوجوان دیگری درباره کیفیت ضبط و صدای کم فیلم توضیح داد: مشکل به سینما مربوط می‌شد و باندهای سالن بالا و پایین میزان نبود. در سینمای حرفه‌ای، پنج باند صدا وجود دارد. البته در اول جلسه نیز بی‌نظمی و همهمه سالن بی‌تأثیر نبود.
نیکو حشمت، بازیگر نوجوان «قهرمان من» نیز درباره بازی در این فیلم گفت: تجربه بازی در «قهرمان من» و برای اولین بار، بسیار خوب بود. قبل از اینکه حرفی بزنم، باید بگویم از بازی در فیلم آقای آتش‌زمزم بسیار خوشحالم و می‌خواهم بازیگری را ادامه دهم.
وی در خصوص آشنایی با موقعیت فیلم‌برداری که در شهرستان قهدریجان واقع است، اظهار کرد: خودم اهل این شهرستان هستم و همه آن فضا و موقعیت برایم آشنا بود. مردم قهدریجان نیز ارتباط خوبی با یکدیگر دارند و مشکلی با آنها نداشتیم. تعامل خوبی نیز با خانم اسکندری (در نقش مادر فرشته) داشتم.
اسلام‌زاده به تحسین بازی این بازیگر نوجوان پرداخت و گفت: احساس او را می‌توانستیم در چشمانش ببینیم و این نقطه قوت محسوب می‌شود.
حشمت نیز در پاسخ به پرسش اسلام‌زاده درباره سختی شاهنامه‌خوانی تأکید کرد: از اواخر دوران مهدکودک شروع به شاهنامه‌خوانی کردم و به همین علت تقریباً به آن مسلط هستم. وی در ادامه به خوانش قسمت‌هایی از داستان بیژن و منیژه در شاهنامه پرداخت.
نام فیلم برازنده آن است
سپیده مظاهری، بازیگر دیگر «قهرمان من» نیز ضمن ابراز رضایت از حضور در جشنواره و نشست خبری فیلم گفت: جشنواره کودک برای من حس غریبی دارد؛ زیرا در دوره یازدهم آن داور بودم، مانند شما در چنین جایگاهی می‌نشستم، فیلم‌ها را می‌دیدم و آرزو‌های زیبایی در ذهنم داشتم. خوشحالم که اینجا هستم و از دوستان خوبی مانند آقای آتش‌زمزم تشکر می‌کنم که پیشگام چنین موقعیت‌های سختی هستند و از ما برای همکاری دعوت کردند.
وی تصریح کرد: قهرمان من تجربه‌ای بود که اسمش برازنده آن است. آقای آتش‌زمزم با شجاعت، دست تنها و همکاری صمیمانه یک‌سری از دوستان حرکت کردند. آن زمان هنوز شیوع کرونا ادامه داشت و ما واکسن نزده بودیم. زمانی که با من تماس گرفتند و پیشنهاد کار دادند، گفتند چنین خطراتی وجود دارد. من هم به‌دلیل عشق به بازیگری و هم بابت سوژه ارزشمند فیلم، این نقش را پذیرفتم.
بازیگر فیلم «قهرمان من» بیان کرد: فارغ از ماجرای کرونا، لایه‌های دیگری که در فیلم به آن پرداخته شد، مانند سنت‌های عزیزی که در ایران ما وجود دارد، برایم ارزشمند بود و امیدوارم بیشتر به این موارد بها داده شود. تا جایی که من می‌دانم، این فیلم در دو جشنواره بین‌المللی پذیرفته شده است؛ ولی کم‌لطفی‌هایی نیز وجود دارد و دوست دارم از فیلم‌سازان مستقل بیشتر حمایت شود.
وی ادامه داد: آنچه در نقش من به‌عنوان همکار خانم اسکندری جالب بود، تقابل و تفاوت نگاه این دو نفر بود. نقشی که من ایفا کردم، شخصیتی بود که انسان متعهد و فداکاری به نظر نمی‌رسید؛ اما همدلی و همراهی او در دوران کرونا، چیزی است که این روزها به آن احتیاج داریم.
روایت‌های موازی فیلم
در پایان، مجری و کارشناس نشست اظهار کرد: شیوه روایت کارگردان در فیلم «قهرمان من»، روایت‌های موازی از بیمارستان و روستا است که همزمان قصه را پیش می‌برند.
وی خالی شدن روستا از جوانان را نکته دیگر فیلم برشمرد و گفت: ما جوانی در این ماجرا ندیدیم. روستاها از جوان‌ها خالی شده است و فقط افراد پیر مانده‌اند.
اسلام‌زاده به رابطه پدربزرگ و نوه در فیلم اشاره کرد و ادامه داد: فرشته در ابتدای حضورش در خانه پدربزرگ واکنش نشان می‌دهد و بودن در آنجا را نمی‌پذیرد. نکته‌ای که در این فیلم وجود دارد، تربیت سنتی خانوادگی ایرانی است که متأسفانه مدت‌هاست فراموش شده است.
وی با اشاره به نمایش کبوترخانه‌ها و کارکرد آن در فیلم گفت: هنگامی که مستقیماً به سراغ موضوعی می‌رویم، نمی‌توانیم قصه‌پردازی کنیم؛ اما هنگامی که آن مسئله و موضوع در قصه می‌نشیند، هم پذیرفتنی می‌شود و هم به‌مثابه بخشی از درام با آن مواجه می‌شویم.
زهرا مظفری‌فرد
انتهای پیام
