منادی تحقق وحدت حوزه و دانشگاه + فیلم

محمد مفتح در 28 خرداد 1307 هجری خورشیدی در همدان دیده به جهان گشود و از همان كودكی نزد پدر خویش كه از واعظان مشهور این شهر بود، آموزش احكام اسلامی و ادبیات را فراگرفت. او پس از آن كه تحصیلات مقدماتی را به پایان برد، برای فراگیری علوم اسلامی راهی مدرسه علمیه آیت‌الله آخوند ملاعلی همدانی شد، بعد از پایان این دوره، برای كامل كردن دانش خود به حوزه علمیه قم رفت، در آنجا از وجود استادان برجسته‌ای همچون علامه محمدحسین طباطبایی، امام خمینی(ره) و بزرگان دیگر بهره برد و به درجه اجتهاد رسید.

این عالم مجاهد سپس تصمیم گرفت تا برای گسترش فعالیت دینی و مذهبی خود در دانشگاه، به تحصیل فلسفه بپردازد و در نهایت با ارائه رساله «حكمت الهی و نهج‌البلاغه» در مقطع دكتری فارغ‌التحصیل شد. مفتح از آن پس، به آموزش معارف دینی در حوزه و دانشگاه پرداخت و برای گسترش احكام اسلام در میان مردم سخنرانی كرد. او دریافت كه استعمارگران به منظور دست‌یابی به اهداف منفعت طلبانه خویش، در صدد توطئه برای جدایی دانشگاهیان و روحانیان هستند بنابراین تمام توان خود را برای وحدت این دو قشر به كار بست. او در این مسیر به آموزش اندوخته‌های خود به دانش پژوهان و پرورش نیروهای جوان برای مبارزه با رژیم پهلوی پرداخت و به منظور سازماندهی طلاب و بحث و تبادل نظر آنها درباره مسائل دینی، مجمع «جلسه‌های علمی اسلام‌شناسی» را برپا كرد تا بتواند چهره واقعی اسلام را به مردم نشان دهد. اما فعالیت‌های روشنگرانه این مجمع سبب شد تا رژیم پهلوی این مركز را تعطیل كند.

شهید مفتح فعالیت‌های خویش را به هنگامه آغاز نهضت انقلاب اسلامی در دهه 40، برای مبارزه با استبداد رژیم پهلوی از سرگرفت و با سخنرانی‌های فراوان، سعی در وحدت و همدلی میان مردم كرد. اما این امر سبب شد تا سازمان اطلاعات و امنیت كشور(ساواک) وی را بازداشت كند. این مبارز انقلابی پس از آزادی، فعالیت‌های علمی و تبلیغی را در حسینیه ارشاد ادامه داد و با تعطیلی این مركز به دستور حكومت وقت، امامت جماعت مسجدهای جاوید و قبا را برعهده گرفت تا آن كه با پذیرش امامت نماز عید فطر در 13 شهریور 1357 هجری خورشیدی و حضور در راهپیمایی میلیونی در این روز، نقش مؤثری را در پیروزی انقلاب اسلامی ایفا كرد و زمینه برپایی قیام 17 شهریور را فراهم ساخت. محمد مفتح در این روز به وسیله ساواک دگربار بازداشت و پس از گذر 2 ماه آزاد شد. سپس وی امامت جماعت مسجد قبا را دوباره تا هنگامه پیروزی انقلاب اسلامی بر عهده گرفت.

فعالیت‌های شهید مفتح، پس از پیروزی انقلاب اسلامی با همان حرارت دوران ستم‌شاهی ادامه یافت. ایشان به درخواست دانشجویان دانشکده الهیات و بعد از مشورت با استاد مرتضی مطهری سرپرست دانشکده الهیات دانشگاه تهران شد و هم‌زمان کمیته منطقه ۴ تهران را تشکیل داد. دکتر مفتح در سالگرد رحلت پر ابهام آیت‌الله سید مصطفی خمینی فرزند بزرگ امام خمینی سمینار وحدت حوزه و دانشگاه را برای اولین بار در دانشکده الهیات برگزار کرد. در پی شروع جنگ‌های داخلی لبنان به سرکردگی رژیم صهیونیستی و همراهی برخی دول عرب منطقه که برای سرکوب شیعیان و فلسطینیان برنامه‌ریزی شده بود، آیت‌الله مفتح حجم قابل توجهی کمک نقدی جمع‌آوری کرد و به لبنان فرستاد. او اعتقاد داشت: «اساسی‌ترین کار برای پیشرفت هرچه بیشتر شیعیان لبنان، بالاتر بودن سطح آموزش و فرهنگ لبنانی‌هاست.

این عالم وارسته با انجام دادن فعالیت‌های علمی و فرهنگی در شورای انقلاب و تلاش در راه دستیابی به وحدت حوزه و دانشگاه، خدمات بسیار ارزنده‌ای را ارائه كرد. اما منافقان برای ضربه زدن به نظام نوپای اسلامی همواره می‌كوشیدند تا شخصیت‌های برجسته نظام را از میان بردارند، به همین منظور گروهگ فرقان در 27 آذر 1358 هجری خورشیدی این مبارز آزادیخواه را در هنگام ورود به دانشكده الهیات دانشگاه تهران؛ هدف گلوله خویش قرار دادند و به شهادت رساندند.