قرآن سعادت و شقاوت انسان‌ها را به کنش آنان مرتبط می‌داند + فیلم
آزاده عباسی، استاد علوم قرآن و حدیث در سلسله درس‌گفتارهای قرآنی با عنوان «سعادتنامه» گفت: برخی مشهورات بی اعتبار داریم از جمله اینکه السعید سعید فی بطن امه و الشقی شقی فی بطن امه؛ گویی انسان‌ها مجبورند که سعید و یا شقی باشند ولی قرآن کریم سعادت و شقاوت را به کنش انسان‌ها مرتبط کرده است و این کنش است که انسان را در دایره سعادت و شقاوت قرار می‌دهد.
به گزارش ایکنا، فهم قرآن کریم دارای لایه‌هایی است که هر کس به اقتضای تلاش علمی و عملی خود به لایه‌های عمیق‌تر آن دست پیدا می‌کند. خواندن ترجمه ساده آیات اولین لایه فهم قرآن است و نهایتی نیز برای آن قابل تصور نیست.
آزاده عباسی؛ عضو هیئت علمی دانشگاه قرآن و معارف در درس‌گفتارهایی که «سعادتنامه» نام دارد ما را با لایه‌ای عمیق‌تر از ترجمه ساده آشنا می‌کند. او در این ۱۰ درس کوشیده تا به نحوی، شیوه فهم و درک بهتر آیات را نیز به ما بیاموزد.
فیلم و متن قسمت هشتم این درس‌گفتار در ادامه می‌آید.
قرآن کریم سند راهبردی هدایت انسان‌هاست و در اختیار انسان قرار دارد تا او را به سعادت ابدی برساند. انسان‌ها همواره دارای حب ذات هستند و به صورت خلقی و طبیعی و فطری دنبال این حب ذات هستند. بنده معتقدم که حب ذات انسان‌ها را به این سمت هدایت می‌کند که افراد همواره به دنبال دستیابی به سعادت باشند حال این سعادت ممکن است دنیوی و یا اخروی باشد یعنی به مال و مکنت دنیا برسد و چون زوال‌پذیر است نباید مورد توجه باشد و اگر هم باشد چون با زوال و فنا همراه است انسان را به صورت کامل اقناع نمی‌کند ولی سعادت اخروی از جهت اینکه باقی است و همواره انسان‌ها در آن مخلد هستند مورد اهمیت و توجه بوده است.
قرآن کریم هم بارها به مسئله سعادت و شقاوت و توجه انسان‌ها به این موضوع پرداخته است و راه‌های سعادت و شقاوت را مطرح کرده است؛ همه انسان‌ها دنبال رسیدن به سعادت و دوری از شقاوت هستند.
البته برخی مشهورات بی اعتبار داریم از جمله اینکه می‌گویند؛ السعید سعید فی بطن امه و الشقی شقی فی بطن امه؛ گویی انسان‌ها مجبورند که سعید یا شقی باشند ولی قرآن کریم سعادت و شقاوت را به کنش انسان‌ها مرتبط کرده است و این کنش است که انسان را در دایره سعادت و شقاوت قرار می‌دهد؛ به نحوی که انسان‌ها اگر قلب سلیم و رفتار مطابق دستورات الهی داشته باشند حتما به سعادت جاودانه اخروی خواهند رسید و از آن طرف کسانی به شقاوت می‌رسند که در مسیر اطاعت الهی قرار ندارند و خود را از آن دور نگه داشته‌اند؛ کسانی که هوای نفس را اله خودشان قرار می‌دهند؛ أَفَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَٰهَهُ هَوَاهُ وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَىٰ عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلَىٰ سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَىٰ بَصَرِهِ غِشَاوَةً فَمَنْ يَهْدِيهِ مِنْ بَعْدِ اللَّهِ ۚ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ؛ (ای رسول ما) آیا می‌نگری آن را که هوای نفسش را خدای خود قرار داده و خدا او را دانسته (و پس از اتمام حجت) گمراه ساخته و مهر (قهر) بر گوش و دل او نهاده و بر چشم وی پرده ظلمت کشیده؟ پس او را بعد از خدا دیگر که هدایت خواهد کرد؟ آیا متذکر این معنی نمی‌شوید؟
نکته اساسی که اینجا وجود دارد آن است که سعادت و شقاوت به کنش انسانی ربط دارد لذا باید دقت در عمل و رفتار خود داشته باشیم و در مسیر الهی گام برداریم.
انتهای پیام
