هتک حرمت قرآن و مسئله مرزهای آزادی بیان

به گزارش ایکنا به نقل از Daily Sabah، یوسف ضیا دورموش (Yusuf Ziya Durmus)، دبیر خبر و یادداشت‌نویس این روزنامه ترکیه در مطلبی به موضوع قرآن‌سوزی و هتک حرمت مقدسات اسلامی در اروپا پرداخت و نوشت: به نظر می‌رسد که توهین به ارزش‌های مورد علاقه میلیون‌ها نفر سرگرمی جدید مورد علاقه گروه‌های حاشیه‌ای در اروپا شده است.

سلسله حوادث قرآن‌سوزی در سوئد و دانمارک به طور طبیعی خشم مسلمانان سراسر جهان را برانگیخت. برخی کنشگران با پشتگرمی قوانین آزادی بیان، در حال برنامه‌ریزی برای آتش زدن تورات در سوئد هستند.

هر دو کشور اسکاندیناوی قوانینی برای آزادی بیان دارند که به گروه‌های راست افراطی یا دیگر تندروها اجازه می‌دهد دست به اقدامات تحریک‌آمیز بزنند. بنابراین، حوادث و اعتراضات ناشی از آن در جهان اسلام صرفاً به بحث بی‌سابقه در مورد محدودیت‌های آزادی خلاصه می‌شود، اگر آزادی حدودی داشته باشد.

برای دستیابی به تنوع در یک جامعه چند فرهنگی پایدار، همانطور که کشورهای اروپایی به آن افتخار می‌کنند، احترام به ارزش‌های افراد، صرف نظر از پیشینه آنها ضروری است.

مرزهای آزادی می‌تواند موضوعی بی‌پایان باشد، اما توافق مشترک بین افراد جامعه این است که داشتن آزادی بیان به این معنا نیست که شما آزاد هستید تا به دیگران ضرری برسانید. نفرت‌افکنی یکی از این اعمال مضر است. سوزاندن کتاب آسمانی مانند قرآن در ملاء عام چیزی جز نمایش نفرت‌پراکنی در میان مسلمانان نیست.

مرزهای آزادی از بین رفت

در مورد قوانین آزادی‌، سوئد حداقل قوانین و مقررات را برای حمایت از اقلیت‌های مذهبی دارد. آنها با اعتقاد به اصل آزادی مذهب به  عقاید فرد در یک کشور سکولار احترام می‌گذارند. اینجاست که مرزهای آزادی محو می‌شود.

آیا می‌توان به کسی حق سوزاندن کتاب مقدس را داد در حالی که قانون دیگری بر اساس همان کتاب از دین حمایت می‌کند؟ در واقع، قانون اساسی سوئد می‌گوید که همه باید از آزادی عمل به دین خود برخوردار باشند در حالی که ماده دیگری می‌گوید: مؤسسات عمومی باید با تبعیض افراد بر اساس جنسیت، رنگ، اصالت ملی یا قومی و زبانی مبارزه کنند. توهین به ارزش‌های دینی به وضوح در تعریف تبعیض قرار می‌گیرد که در این زمینه، می‌توان آن را با عبارت بهتری به عنوان عدم بردباری بیان کرد.

بنابراین، در مورد سوئد، این کشور باید قوانین متناقض خود را بازنگری کند و از وانمود کردن به این که توهین به یک دین به جای عدم تحمل یک دین، آزادی بیان است، دست بردارد.

مقامات سوئدی و دانمارکی به سرعت آتش زدن قرآن را مورد انتقاد قرار دادند، اما هتک حرمت کتب مقدس، به قول توبیاس بیلستروم، وزیر امور خارجه سوئد، حداکثر به عنوان یک اقدام توهین‌آمیز و بی‌حرمتی تلقی می‌شود. آنها با محکوم کردن این کارها از بحث در مورد حدود آزادی طفره رفتند.

در عصر افزایش اسلام‌هراسی، هتک حرمت قرآن راهی آسان برای گروه‌های ضداسلامی است تا مؤمنان یا کسانی را که به حقوق مردم احترام می‌گذارند عصبانی کنند، در حالی که به راحتی خود را در لوای قوانین محافظت می‌کنند. آنها می‌دانند که چندان مورد انتقاد در غرب قرار نخواهند گرفت و حتی به عنوان قهرمانانی که برای آزادی بیان مبارزه می‌کنند، تلقی خواهند شد.

یک فعال راست افراطی مانند راسموس پالودان، که جرقه  جنون قرآ‌ن‌سوزی را برانگیخت، همان سیاستمدار دانمارکی _ سوئدی است که حداقل در سه پرونده جداگانه توسط دادگاه‌های دانمارک به خاطر اعمال نژادپرستانه مجرم شناخته شد.

هدف پالودان و امثال او تحریک مسلمانان به ارتکاب اعمال خشونت‌آمیز علیه خود و حامیان آنها و در نهایت موفق شدن در معرفی مسلمانان به عنوان گروهی وحشی و ناسازگار با ارزش‌های غربی آنها مانند آزادی بیان است.

ظهور راست افراطی

با این حال، شاید ناخواسته، این اقدامات برای امتحان کردن قوانین آزادی باشد. اگر در جهانی عاری از احساسات، کرامت و مذهب زندگی می‌کنید، این آزادی ارزشمند هتک حرمت متون مقدس کاملاً مناسب است. اما حتی در آن زمان نیز، مرز باریکی بین خشم مردم از طریق شیطنت‌ و هموار کردن راه برای افراط‌گرایی وجود دارد.

راست افراطی در سال‌های اخیر طرفداران فزاینده‌ای را پرورش داده و اسلام‌هراسی خود را در حملات به مسلمانان در این قاره نشان می‌دهد، همانطور که هاکان فیدان(Hakan Fidan)، وزیر امور خارجه ترکیه اخیراً در اظهارات خود درباره آنچه که آن را «اپیدمی قرآن‌سوزی» نامیده است، به خوبی بیان کرد.

او جمعه گذشته در یک کنفرانس خبری با همتای مجارستانی خود گفت: همه چیز با کتاب‌سوزی شروع می‌شود. می‌دانیم پس از سوزاندن کتاب‌ها در اروپا (در گذشته) چه اتفاقی افتاد. به دنبال آن اردوگاه‌های کار اجباری ایجاد شد.

زمانی که هواداران نازی‌ها سال‌ها قبل از شروع جنگ جهانی دوم شروع به سوزاندن علنی کتاب کردند، طرز فکر آنها به طور شگفت‌آوری شبیه به پالودان‌های امروزی بود: یهودیان، لیبرال‌ها یا چپ‌گراهایی که کتاب‌هایی را که در آتش انداخته‌ شدند نوشتند، بخشی از هویت آلمانی نبودند. در اروپای امروزی، مسلمانان بر اساس ایدئولوژی ضدمهاجرتی که جناح راست افراطی دارد، بخشی از هویت ملی سوئدی، دانمارکی، آلمانی، فرانسوی یا هر کشور دیگری نیستند.

خوشبختانه، این کشورها قوانینی علیه سخنان نفرت‌انگیز نیز دارند، اگرچه نمی‌توانند از توهین نژادپرستان به مسلمانان، مهاجران یا هرکسی که آنها را خارجی می‌دانند جلوگیری کنند. سوزاندن یک کتاب مقدس برای گروهی از مردم مساوی است با سخنان نفرت‌انگیز.

جای تعجب دارد که طرفداران راست افراطی و نژادپرستان قوانینی را که سخنان نفرت‌انگیز و حملات کلامی آن‌ها را ممنوع می‌کند به چالش می‌کشند در حالی که آتش زدن کتب مقدس در ملأ عام جایز است! 

ترجمه از محمدحسن گودرزی